Alle inzendingen over schelp

Schoot waar het leven In gekoesterd werd, Begin van nieuw leven Zo pril, zo prematuur, Onverwachts is de vorst Er doorheen getrokken Terwijl de lente Al lang begonnen was, Vruchtbare aarde Bevroren terwijl Het zaaigoed al Ontsproten was…

Getart door de zee Zwervend op stille stranden Verdriet aan je oor…

Ooit op een dag pakt zij haar biezen niet meer bang te verliezen reist zij af naar een land ver van hier om te zoeken wat zij nooit zal vinden om te leren niet langer te binden gedragen op de wind de maan als kompas voor het tij dat zich keert de deining van de golven spoelt de schelp op een strand ver van hier…

Ik kreeg Uit zijn kinderhand Zilt ruikende schelpen Kostbare schatten Uitgestrooid over Mijn levenspad Gulle giften Zodat ik zal weten Geleefd te hebben Met de kracht van herfstige stormwind Met helder spetterend golvend waterblauw Met gouden zonlicht Diamanten regendruppels Ik kreeg Uit zijn kinderhand Het vermogen om zelf Weer kind…

Maar rijmen wil het niet echt want honderd schelpen pluk je links en rechts uit het strand en uit onze pas onderweg. Ongeduldig ben ik niet. Weet dat ons spoor aan de zee en het zout verloren zal gaan. Later. Zo ver is de zee nog niet.…

Het geluid van de schelp is oneindig net als de zee eindeloos, tomeloos waar je uren naar kan luisteren Als ik hem tegen me aanhoud Hoor ik je stem zacht fluisteren De schelp heeft vele gezichten zoals de man Die je prikkelt en aan wilt raken met je vingers zacht betasten Hard en geruwd aan de buitenkant Of als een vrouw Zacht gevormd…

De zwaardschede, het huis van een weekdier Schelpen rapen geeft plezier…

Mag ik de schelp zijn- die je bij je draagt- dan reis ik met je mee- kunnen we samen praten belevenissen delen- het avontuur aangaan- als je gaat slapen- kom ik bij je liggen- fluister zachtjes je naam- streel je huid tot je slaapt- we dromen samen- onder het schijnsel van de maan- terwijl de zee ruist- op de kadans van de golven- worden…

Ik wil niets meer hebben en leg de schelp weer neer bij de zee.…

en je staat met je schelp aan je oor zoals dat je ooit is voorgedaan en hij blaast je omver en roept: niet laten vallen! ---------------------------------------------- uit: 'Tussen de gebeurtenissen', 2000.…

Ik zoek mijn gezicht in een gedicht op het strand in de schelp van jouw hand.…

Schelpen in het zand door de golven aangespoeld in een kinderhand.…

We kochten kaarten, maakten foto's en deze vitrine met namen van schelpen op kaartjes die het leven had moeten betrappen maar kansloos liet ontsnappen, vergeeld, verregend onder stof; Bontemantel, Watermuiltje, Hartschelp. ------------------------------------------------- uit: 'Door het donker van een kamer', 1989.…

Ook ik kir Heerlijk zo hard, zalig zo hoog Wij op de schommel van passie en Schuchter genot Ik hoor scharnieren piepen en knarsen Het huwelijksbed hield het maar net Onder de knoet van de verkeerde vrouw Maar wij, met onze effen randen, zijn een Wonderwerkje, blij klinken onze stemmen In tonen klaar en rein op, uit de gepaarde Schelpen…

Als ik luister naar het ruisen van de wind Waai ik terug naar mijn kindertijd Waar ik klein was en bemind Terug naar oma’s oude vensterbank Waar een schelp fier stond te pronken Die ooit ver in de diepzee lag verzonken Met de schelp tegen mijn oor geklemd Maakte de bloedstroom des levens Zich met een zeebries aan mij bekend……

We kochten kaarten, maakten foto's en deze vitrine met namen van schelpen op kaartjes die het leven had moeten betrappen maar kansloos liet ontsnappen, vergeeld, verregend onder stof; Bontmantel, Watermuiltje, Hartschelp. ------------------------------------------ uit: 'Voor een dag van morgen', 2011.…

leg mijn oor te luister mijn neus te ruik mijn oog ziet niets in het duister geen sprankje licht valt door een luik maar mijn tong proeft aan haar schelp waar onze verre oorsprong ligt en de vruchten van haar eindeloze zee smaken naar dit gedicht…

Schelpen rusten in eindeloze maanmeren roeren hun mondigheid met het gefluister van zeegeheimen. Schelpen dromen over blauwe havens wekken zandlopers brekend glas, geblazen hoop. Schelpen wijzen waar wanneer wie wil haar verlangen troosten met sprekend zilver en zwijgend zilt.…

tot in de eeuwigheid En die begon toen ik deze schelp vond…

omdat de dromen van de schelpen waren turkooise paua schelpen, de onbevangenheid van stille aandacht, lagen te fonkelen in het donkerzilver van het nachtelijk weelderig avondstrand....…

Mijn voeten voelen nog de gloed als het water is weggeëbd en de schelpjes blootgelegd uit rimpelend zand geschept. De duinen nog onvervuild voelen de wind waaien naar de landelijke polder weg van de glooiende golven. Boven het bruisende bruine schuimende sop schuift scheerlings een meeuw naar haar zeeluchten kajuit.…

uit brakke bron ontsprongen eeuwen opgezouten in klei gaf de zee mij deels weer vrij luister, leg mij aan uw schelp duizend woorden nam ik mee hoor, de schoonste hymnen als koralen uit het bloed der zee…

Over toppen van de duinenrij, stampt ze haar schelpen vrij, de winden borstelen de taaie helm en het korte haar, geschoren door het jagend en golvend wateroppervlak, waarvan de meeuwen waren opgestegen, zij zweefden met elkaar naar een hogere vallei en naar de verre uithoeken van de zee, in geen kwaad berust, zonder aanstoot van…

schrale woorden vallen geruis en hulpeloos tussen kust en strand wachten op het ochtendlicht als korrels zand dan gebeurt het wonder aangeraakt door dageraad en tederheid zingen vroege vogels verdelen uren in gedachten en dromen van breekbare mensenogen en lotsverbonden kwetsbaarheid dromen neigen plots tot werkelijkheid je plukt het…

door het oppervlaktewater komt zij omhoog nehalennia open mond een regenboog het water danst sierlijk om haar heen geen taal mag sterven in het lot wie dan ook wie kan herinneren het vuur en de dood wie niet bang is mag sterven oog om oog tand om tand wij vallen steeds dieper geen nagel houdt stand geen boek geschreven voordat de hel…

oogopslag Er heeft niet meer dan verwacht mijn pad gekruist Het zou branden als koortsige liefde de weg was echter smal en grillig Je hand was gewillig maar de dreef te diep In de tijd dat ik nog waadde op de baren van een ondoorgrondelijke zee gaf ik mee met de stem die mij verried echter waar ik mij nu staande houd en ik de schelp…

We zoeken het zand van vergeten dromen in de duinen van de toekomst, daar tussen jouw blonde haren, klinkt thans de stem die ons meeneemt in verhalen, de verbeelding voorbij, de horizon die lacht en in de schemering van de binnenziel breng jij mij schelpen, die meer waard zijn dan het andere nutteloze, hetgeen ik achter moest laten in mijn…

op het zand de schelpen dun en breekbaar door woelig water meegesleurd golven legden ze neer vogels pikten ze leeg dan het zandstralen dagenlang het zachte knarsen onder voeten die vermorzelen keer ik op mijn stappen terug?…

ik luister jou als een schelp de zee…

En zag de schelpen liggen die me deden denken aan vroeger toen ik nog was, een kind. De schelpen bewonderend, als een kostbaar bezit. Niet willen kwijtraken, maar voor altijd bewaren! Toen ik nog dacht, als een kind.…