Netgedichten

netgedicht (nr. 30.828):

Verloren schelpen

schrale woorden vallen geruis en hulpeloos
tussen kust en strand
wachten op het ochtendlicht
als korrels zand

dan gebeurt het wonder
aangeraakt door dageraad en tederheid
zingen vroege vogels
verdelen uren in gedachten en dromen

van breekbare mensenogen
en lotsverbonden kwetsbaarheid
dromen neigen plots
tot werkelijkheid

je plukt het licht
je rent je schaduw los
ingegeven door
de wind der eeuwigheid