Alle inzendingen over schouder

schouder aan schouder zeilen twee wolkgevaarten het hoge blauw in…

Je luisterde naar woorden die vloeiden uit verdriet en gaf de vreugde opnieuw een kans Je verzamelde de hoop die ik ooit achterliet Legde terug gewicht op de balans Voor al hetgene je voor me hebt gedaan wil ik gerust mijn schouder geven voor wanneer het eens wat minder zou gaan als tranen aan je wangen kleven…

Daar zit ze dan Links Hobbelt al jaren mee Terwijl ik ga Liefde, Warmte, Geborgenheid Nooit zal ik haar vergeten Daar zit ie dan Rechts Heeft zijn plekje daar Laatst ingenomen Trots, Creativiteit, Ondeugendheid Nooit zal ik hem vergeten Het goud Op mijn schouders Geeft mij de kracht Om door te gaan…

'k Zit stiekum op je schouder, voel je dat niet?…

Mijn schouder is er voor jou Om uit te huilen Mijn schouder is er voor jou Om tegen te schuilen Mijn schouder is er voor jou Altijd en overal Mijn schouder is er voor jou Wat er ook gebeuren zal…

het voelde van binnen plots wat kouder aan had mijn hand op je schouder willen leggen soms is het niet te zeggen noch op te schrijven in zinnen eens zal ik het laten weten immers ik ben met je begaan en er niet aan gewend zó dicht bij je te staan…

langs ravijnen scheert de reis is een mengsel van wervelende verlangens en onvervulde vragen de dooltocht door een landschap van zwarte gaten waarin tijd en ruimte verzwelgen het is de queeste naar een brug die verbindt met de afwezige het gemiste hoe vindt men een ondoorgrondelijke vader die zwijgend op je smalle schouder…

ik heb iets met schouders altijd al gehad maar als je ouder wordt lijkt de irritatie groter heel vroeger stond ik in de spiegel te kijken of mijn ene schouder hoger uitstak dan de ander ik kon daar maar niet achterkomen pas bij de revalidatie borstkanker operatie bleek dat er een en ander fout was gegaan de aanhechtingen waren…

Schouder aan schouder Stonden wij In de zon In de regen In de zomer In de winter Schouder aan schouder Stonden wij Als de herfststorm Ons omver Trachtte te blazen Schouder aan schouder Stonden wij Op uitgestrekte stranden Op hoge kale bergtoppen In diepe donkere dalen Schouder aan schouder Stonden wij En we wisten Dat…

Ze staan als schimmen in de wind te wachten De Koningin en de premier met plu ‘Waar blijft de president nou nondeju’ Zo lezen wij eenvoudig hun gedachten Bush komt, klopt op de koninklijke schouder En Beatrix toont weer een stukje ouder…

Geen tegenstander wordt beschaafd gespaard. Vrij trappen tegen kuiten, knieën, schenen, achillespezen, enkels, bovenbenen. Een sussend woord, hooguit een gele kaart. Maar iemand bijten?? Tjee…wat denkt-ie wel! Wég met zo’n vent! Vier maanden buitenspel!…

leg je hand op mijn schouder trek het deken weg laat me door de kou heengaan maar leg je hand op mijn schouder leg je hand op mijn schouder trek het deken weg laat me naar de einder gaan maar leg je hand op mijn schouder alleen maar met jouw hand op mijn schouder ------------------- uit: 'Hawwa', 2003.…

Voorgeslacht Ruige borst en brede schouders, Leeuwenhart en aadlaars oog: Rijzig kroost van reuzenouders Vorstlijk zaad, in adel hoog: Onvergeetbaar voorgeslacht.…

bescherming gevend vanuit de hemel zonder schouders ophalen…

Waar zijn je armen en je handen en die witte overschone landen van je schouders en schijnende borst - ik heb zo'n honger en dorst.…

neem niet alles op je schouders dat is voor jou veel te zwaar laat problemen bij diegenen maar luister er wel aandachtig naar neem niet alles op je schouders niemand is er bij gebaat als jij door de druk van anderen jezelf weer een keertje in de steek laat neem niet alles op je schouders zie de zaak wat zonnig in het leven is dan stukken…

verlegen je verschuilt je ogen achter een gordijn van haren een rode gloed op je wangen doet me gebaren dichterbij te komen bewegen je loopt langzaam weg met mijn hart in je handen klaar om me mee te nemen naar avontuurlijke landen ver hier vandaan verkregen inzicht in de woorden die je tot me richt ondersteunende schouders hebben…

Toen iemand vroeg of er nog mee gebouwd was trok hij zijn schouders op die hij er onder zette toen niemand er meer op lette.…

Niemand zal jouw schouders laten zakken Langs je mooie bruine haar. Jouw bruine ogen zijn niet mooi meer Zolang er tranen in zitten. Ik had het je verteld, We zullen haar missen. Maar je moet vechten en volhouden Tot het einde van de nacht. Vouw je handen samen, Kijk omhoog, Marietta. Kijk niet terug, teveel pijn in jouw verleden.…

Dat zitten op de schouders van een blinde, De lange weg door nacht en zon en winden.…

Er zit een zware neger op mijn schouder Met dikke lippen en zo zwart als roet Die neger roept: ‘Hé man.. ik zit hier goed’ Ik word in een paar maanden eeuwen ouder En ieder jaar zo rondom Sinterklaas Fluistert hij in mijn oor: ‘Volhouden baas’…

Dat had niet gehoeven, deed ze met lauwe schouders door ons heen. Nu zij aan tafel, herfst onder haar ogen, merk ik, ver weg van de leuning van de stoel van de man, dat ik plotseling liplezen kan. Ze zegt ik zal blij zijn de dag dat ik mijn ogen sluit en jij hebt dat zo gemaakt, lezen wij erachteraan de man en ik.…

zie je stappen lopen je lijfje iets gebogen ogen nog geen meter ver maar ergens komt de confrontatie het zebrapad en oogcontact een lach en vrije overgang je schouders rechten weer ja weet en voel jezelf vrouw…

ik zie haar wekelijks in de supermarkt vriendelijk zit ze dagelijks achter de kassa glimlacht steeds naar mij gewis haar bruine ogen stralen terwijl soms een rode blos op haar wangen verschijnt donkerblonde haren vallen speels over haar schouders als ze zich elegant beweegt fraaie slanke handen met groene nagels reiken mij…

De hand die op de schouder ligt is mijn hand en ik vraag me af hoe lang hij daar al ligt en waarom. Als ik hem weghaal, herinner ik de man van de schouder aan mijn hand en hij zal vragen wat die daar deed. Als ik hem laat liggen, zal hij denken dat ik dat wil en misschien nog meer.…

Ik mis alleen een vriendelijke schouder, een lichaam, dat mijn lust voelt en herkent. Ik ben alleen voor gans mijn verder leven, Er is niets meer dat me aan deze aarde bindt. En toch, ik voel mijn hart onstuimig beven: Dáár staat een boom, dáár speelde ik eens als kind.…

Zij wil omhelzen, vindt niets om te kussen Dan de eigen schouder, rond en koel en teer.…

ons geboren worden zag als enten aan de familiestam je zag ons de fouten maken die je eerder had gemaakt maar bleef bij het loslaten ons altijd stevig vasthouden de jaren en alles wat jij deed maken jou wie jij ons blijft een geweldige opa en vriend als maatje op ons levenspad vanaf de overkant van de tijd blijf jij altijd op onze schouders…

Als je de last Van de ander Op je schouders Probeert te nemen Maak je het jezelf En de ander Onnodig moeilijk…

soms reikt een hand vakantie aan opent deuren die steeds stroever gaan de rugzak weer te zwaar beladen in al die maanden opgehoopt geknoopt in goed vertrouwen licht gestrikt met touwen die toch rafelen als hun tijd verloopt schoon de ballast je schouders zijn fragiel kies vrijheid en wat liefde neem voor alles nu de tijd…