Alle inzendingen over sculpturen

Dag en nacht hebben zichzelf overwonnen en alles op een naderende toekomst is ingesteld, staag veranderde patronen van vergankelijkheid, stuifzand zich in levende sculpturen weerspiegeld.…

in de beeldentuin spraakmakende sculpturen verbeelden hun taal…

Een oude tuin, prieel, Griekse sculpturen Symmetrisch lage hagen, rozenbogen Een bijenvolk met nectar volgezogen Klimop en mos op scheefgezakte muren De zon blijft vlijtig schaduwen borduren Van schepsels, zingend, dansend, opgetogen Een oude tuin, prieel, Griekse sculpturen Kastanjes, marshmallows en open vuren Bedekt met sneeuw gooit alles…

trieste drieste ijzeren waterman roemloos gedoemd in een hopeloze zaak nimmer versagend zich kwijtend van zijn taak eeuwige scheppper in een eindeloos plan trieste drieste ijzeren waterman…

Een Haagse bewindsman van Cultuur kon geen boek of concert of sculptuur meer zien : "Er is besloten dat ik bij het begroten niet langer naar die flauwe kul tuur!"…

in de wellicht nonchalant gestapelde hoop zwerfkeien zie ik een fraai sculptuur van een moeder met kind aan een tafel van liefde de kunstenaar van het werkje blijft vooralsnog anoniem…

gebeeldhouwd door transparant licht te kleuren met emoties uit jouw gezicht een heerlijk genenpaar als basis in de warme bescherming van gezin en kinderen onbezorgd opgegroeid en tot bloei gekomen toch schaduwden al snel stukjes vrijheid die jij moest opgeven om met eigen kinderen in harmonie te leven ten koste van jezelf je sculptuur…

Ben niet jaloers op materieel bezit maar bij makers van muziek, een lied, sculptuur, schilderij, denk ik shit waarom kan ik dat niet!…

(sculpturen van formaat) zijn vrije figuren o als botervaten zo groot... de kunstenaar met een voorkeur voor massief geeft nog altijd kleur en volume aan zijn kijk op de medemens droombeelden komen gestaag tot leven…

Want een banaan, bevorderd tot sculptuur, Die schreeuwt erom te worden opgegeten. Geloof maar dat dit kunstwerk aandacht trekt, Als eerste heeft de fruitvlieg het ontdekt.…

Wat door hun handen gaat op een zolderatelier is zo veelzijdig Lichtrijke schaalmodellen om voorstudies Sculpturen geboetseerd vragen om een visie ritmische herhalingen zijn tastbaar voor het oog…

Het enige belang aan zo'n sculptuur is Of ie nou hazelnoot of melk of puur is Maar men bespreekt het beeld uit en te na Stampei rond zulke triviale zaken... Ik kan er echt geen chocola van maken...…

Jij hebt de sculptuur de lopende man, Van Rodin, die hem zonder hoofd en Armen maakte, hij gaf hem een hart en Ziel, want zijn taak is lopen van de lopende man Het lopen is ook een soort verdoving volgens Rilke, een goede verdoving.…

een sculptuur die mij een waarom verschafte met een terugkeer reden. ---------------------------------------------- (uit: De namiddagen van weleer, 2005) ISBN 90-805979-5-3…

ik hoefde je sculptuur niet te beitelen uit het harde zand zacht en met liefde beeldhouwde mijn hand jouw ronde vormen bekleedde met schelpen jouw bloemen die zo nooit zullen verwelken waste met schuim van de golven je haar de coupe soleil was zo klaar samen hebben we de komende vloed lang doorstaan stromend ben je naar zee teruggegaan…

Plooien in het witte kleed vindt men niet terug in haar gelaat; zij is de schoonste van het plein krullen langs de slapen hangen fijn dansend boven schouders naar achteren in wrong gevlochten bewegen van de aarde rond de zon laat leven bries verlegen langs haar ogen zucht de schaduw, zij niet alle aandacht wenst destijds viel Sculptura…

jij groeit in glas met transparante vleugels licht draagt jouw pracht in brekende kleuren jij fladdert speels naar hemelse geuren in doorzichtige sculpturen wonen de glazen buren tot het glas barst wordt gebroken omdat het seizoen is afgelopen…

zij brak het glas dat als cocon rond vorm en inhoud zat hij had nooit uitgeblonken leek transparant maar wie goed keek zag andere sculpturen in het geslepen voorkomen waarmee hij zich omgaf zij heeft hem de artistieke vrijheid terug gegeven zijn bloed bleef aan haar vingers kleven…

Verbuigen, vervoegen, contaminatie: taal maakt beelden tot rake sculpturen van vege tekens. En het publiek in trage gang beleeft ootmoedig, telkens opnieuw, haar eerste bezoek.…

uit krampachtigheid vandaan naar vingers grijpen, taal- springen, klankstoten, letterlallen, dit likkende liplezende, hortende dit allereerste onverstaanbaar hulpeloze, dit stameldichtende dat opgekropt stampt in het gedicht: een hunkering naar de zeggingskracht van goesting in gezoogde taal ----------------------------- uit: 'Sculpturen…

toen de hemel naar beneden viel en al het weerloze tot gruis vermaalde verstikte jouw holte in het midden in stof en stukken van een vliegtuigstoel gedeukt gebutst doorkliefd zeeg je zijwaarts onthutst naar de grond als een feniks uit de as herrezen transformeerde je na de vernietiging van sculptuur in een doorleefd…

'Een sculptuur is een beeld,' zei d' abdis. '- Of een standbeeld, als 'k mij niet vergis,' '- En een waterstandbeeld,' werd nog medegedeeld, 'staat in Brussel: 't heet Manneken Pis.'…

verdwaalde gedachten vinden vrijheid daar waar zee de hemel kust geborgen in sculpturen dat liggen te pronken in de naaktheid van het zand gisteren stond er nog een vervallen zandkasteel die grondig onderhoud behoefde alle woorden waren immers weggeroofd doordat het tij ruim baan had gehad nu worden deze verhalen voor altijd bewaard…

belemmert het blauwe zicht alleen maar stralend licht met trekvogels op hun vlucht een wereld op zijn kop zonder huizen en beton, ik lig op het groene gazon languit starend naar de top naar die blauwe hemel vol azuur ergens, op deze aardse planeet waar ik voor even” tijd” vergeet en beelden vorm... voor mijn sculptuur!…

zag de sculpturen tussen helm en duin hun exposé aan de zee ze golfden gedachten speelden met licht in het eindeloos gaan van beweging en krachten Zij houwden schuurden en zaagden zelfs in langdurig polijsten konden ze haar net nog niet raken we vonden een steen die de zee heeft gedragen haar ronding cirkelt volmaakt het menselijk…

het hooggeheven been dat ik in slank sculptuur zomert al structuur er is geen lente in de steen waarop ik hak en eindloos tuur het in vijlen en schrapen naar meer ontluikende prilheid stuur ontwaken is schoonheid maken is vorm geven maar het voorjaar blijft ontbreken subtiel in bewegen het been fragiel geheven in steen ga jij…

De stormbomen, sculpturen nu, leggen diepere lagen bloot. Losgescheurd van de oude aarde.…

ik wilde ooit het magistrale in mezelf naar boven halen iets met sculpturen fantasierijk en speels maar ook cultureels gedragen door zuilen van grieks origine die tijdloze schoonheid hebben gezien schouwde integer het fundament van mijn leven ontvouwde mijn ziel wist dat ik alles zou geven voor het monument van mijn dromen tot…

hoorde je stappen in de gang van weten zag het koppie buigen voor de grote bogen van vergeten naar de zaal van samenkomen fel brandden daar de vuren gevoed door mistige sculpturen die orakelden in vlam op hun vorm en kleuren dansten wij al lang we zijn gegaan langs de kantelen weten het bestaan van die kastelen in de lucht maar…

ik gaf haar de naam zilveren bloem gewond lag haar koude huid op de te warme stenen, zelfs de zon spaarde zijn stralen, schoonheid lag te sterven, een sculptuur vormend waar was haar bloeiakker gebleven dat massief met de witte weiden, de uitzichten over gebroken landerijen schip met steven en grote diepgang donkeren bergen omhelzen het…