Netgedichten

Laatst toegevoegde netgedicht (nr. 86.603):

Daghengst

Dat het enge gigabeest
haar met zijn schaduw al omvat:
Zij ziet het niet
zij leest
in haar hoge stoel van riet.

Dan slaat ze toe haar boek
de bruine ogen op en vreest
het Calderesk sculptuur
dat haar nu oogloos guur
beloert: een hong´rige strandwandelvloek.

Nu is het maar te hopen
dat ze harder dan het gigabeest
- als het zich verroert - kan lopen.
Anders slaat haar laatste uur
en is ze er gewoon geweest.