Alle inzendingen over snater

Maar kobberneel toeft onverwacht een snater in zijn touwen. Had hij zo'n euvel ooit gedacht ... hij wil zijn staken houwen. De snater linkt de kobberneel, raakt helemaal van bouten. Eén weet van tweeën één te veel - diens kraam slaat in de fouten. De snater zoekt een onverzoen: zijn stem stijgt als een snuiver.…

Lustig snateren zeven eenden op een rij wiggelwaggelend.…

lente schildert licht bomen omwolkt zij met kleur sleedoorn siert bosrand paardenbloemen glanzen geel watervogels snateren…

schittering spiegelt kriebelt m'n zintuigen ondanks de lengte kan ik haar niet kussen langzaam kabbelt het water onder me door hoor hoe eenden snateren alsof het al Lente is…

Berisper van mijn dicht, dit woord laat ik u weten: Schaf beter spijs als ik en nodig mij ten eten, Of neme mijn onthaal, zulk als het is, in 't goe, Of laat mij ongemoeid, en houd uw snater toe.…

het beroemdste levend standbeeld siert niet de straten van New York of de wandelgangen in Parijs maar weet het publiek te behagen met zijn luchtpriemende snater tussen de warme kragen langs duinmeer en moeras in het land van wieken en water…

Als die mij nogal lief zijn - vrouw, bomen, vrienden - van mij heen zijn wil ik een snaterende grijsaard worden, wonend op het Maliebaan-station en in de zon.…

O vogeltje, hou toch uw snater! O denk aan de loerende kater – Gij zingt... ge ontsnapt hem niet. Een dichtertje, vroeg in de morgen Des levens, zong zonder veel zorgen, Als dichteren zijn, een lied, O zangertje, hou toch uw snater! O zie toch die loerende kater, Die kritische, spottende sater – Gij zingt.... ge ontsnapt hem niet.…

Wat zouden wij dan snateren wij samen met zijn twee en als we kleintjes hadden dan snaterden die mee. Als dat dan zo wezen zou kon het niet meer stuk en ondanks dat ik Donald was voelde ik mij Guus Geluk.…

De eenden snateren blij. De strenge vorst heeft verloren. Watervogels zwemmen zij aan zij. Al wat leeft spreidt open al zijn zinnen. De lente komt en doet ons het nieuwe leven beminnen.…

De natuur blijft snateren terwijl ik rot. Toen kwam jij en sindsdien kom ik handen en ogen tekort met mijn mond vol tanden. --------------------------------- uit: 'Ik schrijf je neer', 2002.…

Aan de waterkant, zijn kromme benen het riet nog zomers, de lucht wat zoet weerspiegeling, wat ooit zijn leven was eenden kwetterend, brutale snaters motregen, een zuchtje wind handenwrijvend, glimlach lijkend wat dieper in de capuchon wenkbrauwen ernstig in zicht daar ligt de oude roeiboot dat zijn de roeispanen je kunt gaan varen…

tussen huis en water waggelend paraderend het straatje op en neer kijkt kleurrijk gevederd met peinzende argwaan de wilde eend mij op zwijgend verwijt hij stil wat mens toch kijk je nu dat ik spetteren wil zoals ik snateren moet is deductief en inductief de aard toch van mijn zijn alleen onze eieren leggen wij niet zoals de mensen…

'n libelle verwelkomt mij als twee vlinders innig dansen het zonlicht weerkaatst de schittering op statige bomen vers gevallen bladeren maken kringen in het water eenden snateren , zie hoe ze komen bedelen om brood de wind speelt 'n spel op grote hoogte alwaar de bladeren zich krampachtig vasthouden voor de vrije val ©Lady Love…

doen goed pensioen visionair literair theatraal tralies kolder kolibrie polder polderen dollen afbrokkelen rokkenjager nulpunt duizendpoot avondrood koorddanser kousenband sereen obsceen luchtvochtigheid eenzaamheid dralen verdwalen verwateren tranendal waterval vallen opstaan ontdaan verslagen versaagd emotioneel geraakt lukraak snater…

ongetemd ons weeuwke laag de stem droef haar lied ‘flirtueel echt liefde is er niet’ baltsend onderwijl als spreeuwke schitt’rend in de zonnegloed laaiend helder lichter ‘neuk nooit een dichter zelfs eb is hem nog vloed’ de zeegodin van al ‘t zoute water siert niet meer met pomponnetjes onzijdig haar zin’lijke japonnetjes in haar snater…

afgetekend tegen wolken het strand lang breed leeg alles stond stil en zweeg de zee was waarlijk top ik kon nog precies rechtop staan in het zilte ruime sop kleren zichtbaar nog als hoopje storting naar benee met bakken oh heer dat had ik nu weer alles zou straks plakken mijn gedachten waren niet voor later regen kletterde aldoor op mijn snater…

pootjes bloot eendjes snateren over de wateren van de Kromme Rijn diffuus licht vocht in de lucht mensen genieten nog even volop nazomers genieten met een voorzichtig zonnetje op je kop fietsen fietsen allemaal fietsen en dan een klaphek hooo.…

pootjes bloot eendjes snateren over de wateren van de Kromme Rijn diffuus licht vocht in de lucht mensen genieten nog even volop nazomers genieten met een voorzichtig zonnetje op je kop fietsen fietsen allemaal fietsen en dan een klaphek hooo.…

grint knarste sprak luid zijn onvermogen uit mij ongestoord te laten gaan ook wind deelde dit decor waaide strak tegen op het zelf bemeten pad jij zat op een bankje vlak bij het water te midden van druk snaterende eenden die natuurlijke stilte wel een heel eigen invulling verleenden met hun hongerig gekwek toen ook de boom…

spaghettivreter, ja eigenlijk een halve Italiaan Of heette hij nou Nappie, die lowietje, die gemankeerde Don Juan met pens was zonder vrouw maar eigenlijk half mens maar trok als keizer nieuwe kleren aan Op Elba weer een eilandminnares en later, na z'n laatste loo bij Water verbannen en verliefd op Helena Het was een vreemde eend een rare snater…

het was heel vreemd ik wist het ook pas later de trein was al het wit alweer voorbij dat kievitwit van weiden en de snater van ongehoorde eenden en toen hij weer ademhaalde en mijn kaartje vroeg was het alsof de nooit geweest vervlogen herinnering dat lichte niet verdroeg ik vond mijn kaartje met gesloten ogen een muur vol graffiti een brug…

En de vrouwen, de jonge, van blozende benen, van stro in bruisende vlechten, hoe schrikken, hoe snaterend slaan zij op vlucht. Spil hitte, giet baarlijke wel in hartgrondige put. --------------------------------------------------- uit: 'De zwijgende man is niet bitter', 2001.…

Blauwgeurend, de sparkelgrop Langs de paden van de groes Met weemoed denkend aan de wrop Lang gelee, triestzeurend en batroes Het leven nu, is een grauwgegroppel Snaterend in je hoofd, vol kruig De oren vol met jostverstoppel De ogen bedekt met frummeltuig Ik ga terug, snel en met hestenvaars Achteruitleven, keerom naar de wommel Met warmtezoekende…

de zomer ligt nog open in IJ- En Kinselmeer de dijk tussen d’oude gehuchten Uit- en Durgerdam de fietser kruist weerszij groen van bloeiend gras kragen van riet water klotst vogels zingen snateren strijken neer vliegen op winden zuchten licht de fietser staat stil hij schreeuwt SCHRRAUWWWW twee hoofden heffen zich coïtus…

Bloem hoorde gij om uw hoofd slechts het gezoem van bijen die de vlinderstruik betasten of snaterende eenden die U op Uwen bank uw courant lezend al kwetterend verrasten wat zingt gij lof op grauwe klingerstraten in steen geklonken smerig grachtenwater kende gij slechts het Losserzand met bruisend Dinkelwater of luchten fijn als…

jouw oever strandt mijn denken - glazen libel met vliesvleugels aan - ik duikel in je buik op jouw wenken vooraleer de dag is dichtgegaan grote rivier, in jouw water zwemt mijn weten - papieren blaadje van een vlinderbloem - jou zal ik zijn, in jou wil ik heten een nieuwe naam nooit eerder genoemd in mij kabbel jij je klaterend lied - snaterend…

oogopslag en voorhoofdsrimpeling op mededeelzaamheid terwijl hij niets te zeggen heeft Zinnelijk neuriet hij een liedje over luidop gapen in gezelschap wat onzedelijk is maar de eerste maanden toegestaan Na jaren is zijn stem verdroogd en dichtgeslibd zijn mond, hij bivakkeert op buitendijkse gronden waar wonderlijke vogels snateren…

riet dat langs de oever groeit maar stil door ruisen lang vermoeid buigt voor een kille wintervlaag vanuit de zoom staart star een reiger met zwoele zomers in gedachten waarin het kwaakconcert zacht klonk dat hem zoveel voldoening schonk zonder het eindeloze wachten en midden op het ijsvlak daalt een zwanenpaar uit grauwe lucht luid snaterend…

gooide roet in het eten ik keek in de tunnel van de virtuele beeldbuisglooing met in de hand de besturing (zou dat verslaving heten) dat licht flikkerde maar door, dus hinder bij voortduring ik zette mijn bril af, met het gebit in het kommetje water ik zocht het niet meer te zoeken en liet een slang langzaam later asem blazen in mijn snater…