Alle inzendingen over spanningsveld

in de vallei achter de heuvels ligt een spanningsveld daar waar ik niet ben en mijn gedachten wel het betreden heft alle twijfel op, had ik het maar niet gedaan…

een tastbaar ogenblik vol merkbaar verlangen een voelbaar spanningsveld van verstrengelde belangen kortstondig overspel langdurig het conflict dat beschamend door de wijzers van de klok wordt weggetikt…

Ik dacht altijd passie te kunnen vinden in verschillen Een eeuwig spanningsveld tussen wat twee mensen willen Maar sinds jij van mij houdt is mijn nieuwe bevinding Dat passie juist te vinden is in verbinding…

De wereld ligt scheef en bergaf benepen met nadering in de einder de liefde een zwaar vehikel geworden wat nog rest past in mijn geklemde hand het schrijven het tasten naar kostbaarheden die zich onvermoed in mijn zakken verhullen plompe bewoordingen kervend op mijn kladjes met het definitief van een houthakker die een boom omlegt Met klompen…

dit is de dag de middag tussen januari en februarie een rustpunt een moment ik weet dar er duisterheid kleeft een spanningsveld een krachtmeting dit is de dag de middag weg rustpunt weg dat moment want zonder dat moment geen vreugde geen fijn zijn geen moment van daar geen moment van zijn zal er...…

Leven dat gedragen wordt Door draden gesponnen in Het spanningsveld van Licht en donker, Van aantrekken en afstoten, Van er totaal door omgeven zijn, Van opgaan in het licht, Of onder te gaan in het donker, Dunne grens van waarheid Die schuurt, een beetje wrang is, Maar wel raakt aan de werkelijkheid…

Als je kijkt dragen mijn luchtbellen dan ook in de delicate spiegel van hun spanningsveld tedere tinten van innigheid.…

je straalde verdichtte de lucht met een intense zucht uit het diepste binnen waar energie met warmte en emotie geladen langs onze huid streek die de ervaring koesterde het is geen buitenkant waar mensen elkaar raken zij zijn bezig aan een nieuw spanningsveld waar energieën in wisselstromen dromen kortsluiten uit de goddelijke…

ik had je gedachten al bespeurd lang voordat ik jou zou ontmoeten jij was als een lichte tinteling voelbaar in het spanningsveld van entiteiten sprankelend waren je speelse ontladingen in vorm en kleur met een warm na-ijlen zonder direct personifiëren beloofde contact al meer dan het ludieke passeren van vele anderen…

ik zag je aura kleuren tegen het mat van universa diepste zwart jij kwam naderbij en tegelijkertijd interfereerde jij onbedoeld oplichtend in mijn spanningsveld samen kwamen wij tot exquise kleuren die schitterend verslag deden van dit gebeuren nog is ons fenomeen kleinschalig maar de uitgaande stroom fotonen lichten al…

ik wist buiten drempelloos binnen te krijgen door transitie van plaats en tijd aan beide kanten ik was bij mijn uittreden op diverse sporen gestuit die nog niet lang geleden magie hadden gebruikt door partiele verdikking van brandpunten in het spanningsveld dat waren de grote gebouwen paleizen kerken en verkeer kruisingen…

zwakke punten maar trek mij daar niets van aan haar stem is hoog ondanks de donkere intonatie in het scherpen van contrasten ik ben nooit een optelsom geweest van delen maar straal intense vitaliteit uit het ongrijpbare dat uitlokt tot een lach omdat niet weten waarom jij jezelf nooit vergeeft wij zijn tegenpolen in het spanningsveld…

ik heb beelden gezien uit lang vergeten kerken hun sferen geproefd in gebeden die de religieuze uitstraling versterken nog kleurt autoritaire hiërarchie zijn fraai gebrandschilderde ramen maar ook het sociale is al doorgedrongen tot de pastorie verwonderlijk hoe kunst en macht de krachtlijnen weten te vinden in het aardse spanningsveld…

Maar hardheid is slechts relatieve sterkte: en broos en breekbaar soms: in het spanningsveld tussen wil en wens kraken al flinterdunne barsten door je glazen schild: en morgen klapt je sterkte in elkaar.…

Laten wij nou maar afscheid nemen dat bespaart ons een hoop verdriet onze relatie drijft op problemen wij liggen elkaar gewoon niet Laten wij nou één keer eerlijk zijn deze liefde bleek een vergissing ons spanningsveld is veel te klein geloof mij, dit is de juiste beslissing Reis verder in jouw leven vol pracht vergeet mij en hoop niet…

Hollandse soldaat Het Vaderland was nauwelijks bevrijd Toen hij, net terug van werk in Duits gebied Zijn teerbeminden wederom verliet Om mee te doen aan een verloren strijd Mijn vader was een jonge marinier Het enige dat hij ooit heeft verteld Ging over kameraden en een mijn Ik reed als een soort duopassagier Mee op de motor van zijn spanningsveld…

gewoonlijk passeert de geest en gevoel dringen zich op hier strijden behoeften opdat inzicht wordt geleerd welke type speeksel draait dan aan de knop het moet gezegd dat het een persoonlijk aansturing kent soms neemt het graan de leiding terwijl de ziel kiest voor haar moment het vraagt de kunst van het balanceren om tussen wederzijdse spanningsvelden…

je ogen wijken niet omdat ze kijken alsof zij weten dat schijn bedriegt in het kruisen van de blikken proef ik de altijd durende strijd in het spanningsveld der ikken daar zijn geen sluiers meer voorhanden worden banden strakgetrokken met ontblote tanden ik lach terwijl het altijd menens is een schijnaanval omdat jij naar meer…

Ik weet met de economie gaat het slecht maar onze gezondheid wordt straks een gevecht tussen zorg en geld dat geeft een enorm spanningsveld maar wij hebben het maar te accepteren hoe? de toekomst zal het leren!…

We hebben nog geen woord gezegd, het spanningsveld is groot... mijn hoofd, dat heb ik neergelegd gelegd nu op jouw schoot... En jij, jij streelt mijn haren zo teder voelt jouw hand... Je vingertoppen over mijn gezicht er is iets aan de hand...…

Leg het vertrouwend weg in de kamers, 'n hart heeft echt ruimte, is er goed voor 'n spanningsveld levert allerlei gedoe op. Wees als mijn schriften, ook ik kan ze sluiten, mijn pen gewoon neerleggen alleen al door dat ene is ook mijn schrift een product met een verborgen gezicht.…

Je zat er uren achtereen De deining van water onder een steiger Turend naar een jagende reiger De dag gaat hier voorbij Het gevoel adoreert deze waterpartij De bries van een verfrissende wind Nieuwe energie die z’n weg vindt Vreedzaamheid door de natuur ingewreven Een donkere wolk langzaam weggedreven Waar berusting de winnaar is Spanningsvelden…

en de steen nooit vergeten na het raken traden de mensen terug in conclaaf met vrienden en familie en deelden dan uitgebreid ervaringen en emoties die heftig waren zij wisten van de krachtlijnen die zich concentreerden onder het plein zonder zich in wonderen en verering los te laten wel wilden zij deel gaan uitmaken van het spanningsveld…

Ik had het blad meermalen ingezien En nogal wat cartoons kon ik niet snappen Vaak vond ik het onsmakelijke grappen Die groepen diep beledigden misschien Ik leef met alle nabestaanden mee Maar om te zeggen ‘ik ben Charlie’, nee…

Met armen wijd uitgestrekt blijf je zweven in een grenzeloze ruimte en een onbepaalde tijd Verfijnd, harmonieus, prachtig in balans zonder enige vorm van belemmeringen en spanningsvelden op jouw vlucht.…

in een niemandsland zien elkaar en het wisselend landschap niets verspert ons de weg, vrije loop vissen schitteren in het zonnelicht mugjes dansen boven het koele water vogels zijn bezig met hun dans de blauwe lucht volmaakt in harmonie onze ogen verlangen naar vergezichten blikverruimend kijken is ons ideaal stroomversnellingen geven spanningsvelden…