Groene muren

In een lobby vol stilte
groeit een muur van groen,
elk blad een herinnering
aan wat niet meer gezegd werd.

Ze glimlacht naar een jongen
met een naam op zijn revers,
alsof beleefdheid een schild kan zijn
tegen wat binnen woedt.

Buiten valt de avond,
licht zeefde door vitrage,
haar hart klopt te luid
voor een plek die bedoeld is
om zacht te praten.

Hij komt binnen – joviaal,
het verleden keurig dichtgeknoopt.
Ze vertelt over planten,
over sinaasappels na een operatie,
alsof herinneringen onschuldig zijn
als je ze maar klein genoeg vertelt.

Dan verschijnt zij.
Hoge laarzen, dunne stem,
een gezicht dat ze ooit heeft gezien
toen de wereld net instortte.

“U had een zoon,” zegt de vrouw.
Alsof dat niet het begin
en het einde van alles was.

De koffie koelt af.
De tijd buigt zich terug
naar een gevangenis,
een vergeten rapport,
een jongen die nog één keer lachte:
Ik ga voor de grote kick.

Er volgde ontslag.
Hij kon naar huis.
De wereld bleef ademen
alsof niets was gebeurd.

En in de lobby,
tussen groene bladeren
die geen water nodig lijken te hebben,
zit een moeder stil,
alsof ze door wil groeien
in het licht dat niet van hier is.

... De inspiratie van dit gedicht is het verhaal “Ontmoeting in de hotellobby – over verlies en de psychiatrie” van Miriam (22 oktober 2025). Het is een aangrijpend verhaal over een moeder die, jaren na de dood van haar zoon, een gesprek aangaat met zijn laatste behandelaars. De ontmoeting vindt plaats in de neutrale ruimte van een hotellobby -- een plek zonder verleden, maar beladen met herinneringen zodra het gesprek begint.

De tekst verkent het spanningsveld tussen menselijkheid en systeem, tussen professionele afstand en persoonlijk verdriet. Miriam beschrijft met pijnlijke precisie hoe bureaucratie, routine en machteloosheid in de psychiatrie haar zoon niet konden redden — en hoe zij sindsdien zoekt naar betekenis, waarheid en verzoening.

Het gedicht “Groene Muren” destilleert uit dat proza de stille, poëtische laag van het verhaal:
de ontmoeting als spiegel van verlies, de muur van planten als symbool van overleven, en het fluisteren van een moederhart dat weigert te verharden. ...

Zie ook: http://www.deoverkant.wordpress.com/

Schrijver: Peter Paul J. Doodkorte
30 oktober 2025