Alle inzendingen over speldenprik

donker duwt de avond het laatste daglicht voor zich uit in het langer worden van schaduw verliezen kleuren hun huid nog schijnen spaarzame stralen hun lijnen van de laagstaande zon in het langzaam doven van boven speelt nacht zijn speldenprikkend spel in een voortdurend bewegen komen lichten elkaar tegen in een vast decor…

Soms omhels ik heel mijn verleden: het licht en het duister en voel ik me sterk; soms ook blijf ik hangen aan een speldenprik, een woord dat niet vriendelijk was en voel ik me klein. Wie ben ik eigenlijk? Of is er geen ik?…

het liep over mijn huid stak met speldenprikken trippelde door nachtelijk geluid met snelle tikken het was ontsnapt uit opgeborgen zijn in de kelders van mijn pijn een vage tocht gaf opening door onoplettendheid ik heb het gat gedicht de deuren transparant gesloten met eerlijkheid van licht…

Klein als een speldenprik met het oog bijna niet te zien maar 't kan een lichaam vellen en het zal je niet ontzien Van klein tot groot worden getroffen een prik help soms misschien maar, deze is wel heel hardnekkig gevolgen niet te overzien Ze zijn heel machtig en zo krachtig ook al zijn ze nog zo klein uiroeien is onmogelijk, want virussen…

Poëzie Gestolde emotie Speldenprikken van tijd in een eeuwigheid Ik toon me naakt Wordt aangeraakt Aangestaard Wat is het waard? Niets om het lijf elk moment dat ik schrijf is de gedachte al geschiedenis Een vlaag die voorbij is Ik ben alweer een ander Zie hoe ik verander per woord, per zin De eeuwigheid haalt me altijd in.…

Afkeurend vele blikken Scannend van top tot teen Priemende speldenprikken Geniepig en gemeen Ik weet heus wel mijn benen -Hun schoonheid is ver zoek- Die zijn om te bewenen Zo in een korte broek Ik moet het wel bekennen Het is dus geen gezicht Maar oh wat is het wennen Aan zo een volksgericht Bij ouderdom hoort ongerief Stilzwijgende…

stilte schreef schittering waar in diep duister een vlucht spelden viel zij lichtten op in vrije val bij het raken van ongeziene stralen het was geen verhaal maar een gebeuren dat intrigeerde en ons het toeval etaleerde nog beijlt dit licht lineaire banen zal zonder tussenkomt een speldenprik baren wil melker 08/06/2019…

Ik heb het opgeschreven, Er afstand van gedaan, Van me af geschreven, Het moet in de tijd Zelfstandig verder gaan Los van mij waarin het Met onzichtbare ketens Is verankerd - En net als de rust Gekomen is, ik me al bijna Onderdompel in de slaap Die met graagte is gekomen Is er die kleine speldenprik, Vanuit het niets, vanuit…

Regen tintelt op het meer speldenprikken in mijn vel ik denk jou een tel onder het gladde water weer terug Hoe snel en ver ook het stromen onder het zand liggen de stenen nog zwaar en zichtbaar zonder zelfbedrog Verzonken herinneringen komen terug Ik mis jou, onze liefde gaf zich aan rivieren mee en deelde zich in de zee ooit regent…

Koud stoffig licht, speldenprik tot hersenziek geplaagd. Barstensvol als een berg, keten me niet vast dat ze graven enkel om de banden rondom te verwijderen steeds dieper tot het kernpunt kookt. Een spook zwerft in mijn binnenste wereld tegen de gesloten deur van de toekomst.…

De lucht snuift in subtiele trilling jouw adem, en als duizenden speldenprikken slaat verlammende stilte toe.…

de sterren speldenprikken in de hemel We zien hetzelfde We kijken naar dezelfde ster Ik zie je gezicht weerspiegelen. Een engelengezicht!…

ik heb je ooit ondergedompeld in liefde maar waar ben jij nu gebleven in kleine speldenprikken scherp rakende woorden jouw tegengas dat mij deed leven we hebben rotsen verkend handen tot bloedens toe opengehaald voor het mooiste zicht maar altijd wist jij toch nog een betere plaats gezien vanuit echt tegenlicht in een toegevend…

Het dorp is voor de zee een onderpand, zij kan naar lust en willekeur beschikken, met overmacht of slechts met speldenprikken. De slapersdijk is voor het achterland. Een dorp aan zee ... waar is de vissersvloot? Waar zijn de drommen badende toeristen? Bestaat er angst voor Nereus’ wrede listen, gebrek aan ruimte in de reddingsboot?…

Hij verstijfde en werd roerloos in een poging te ontzeggen wat hij net gezegd had Hij zette zijn bril weer op tegenwoordigheid van geest op het oog hebbend de blik vernauwend tot een speldenprik Zuilen van grammaticale regen overspoelden zijn woordafleidkundig relaas Daarop werd hij gedachteloos…

terwijl gemene speldenprikken gevoelloos in huidige navelstaarders blijven steken bijten zure explosies genadeloos mijn borst leeg een diepgaand leven later stuwt triomfkoorts hoge zeeën op een enkeling wijkt verwonderd terwijl een sinus de bocht uit gilt nagelresten blijven in bloedige vegen op de onbegrepen muren ik dans energiek maar…

Het was de kleinste hoek der tijden die men zo vaak had ontweken en waar werken en gebreken lagen van de dwazeling die er zijn zijden draden spon langs wielen die er haast bezweken en waar engelen voorzagen waar zijn wakeland verging Het was een speldenprik die viel om lome ogen uit te steken van de tijd die er verstreken werd gespaard…

Er waren sterretjes, als speldenprikken. Toen werd ik wakker. Languit in het gras Zag ik de blauwe hemelkoepel trillen, De sterretjes nog steeds oneindig klein. Een wind stak op. Het gras begon te rillen.…

traagheid dwarrelen nog wel voordat de grond ze rusten laat poedersneeuw verzoet de kou drift spelend in een strakkend blauw ijzend waaien winden bloemen in doorzichtig glas ze liggen rijpend slootgeschikt en waterpas uitgestrekt wit rondgevlekt in kristallijn speelt vorst in hermelijn met licht en pijn hij straalt intens zijn koude macht speldenprikken…

Er waren sterretjes als speldenprikken. Toen werd ik wakker. Languit in het gras Zag ik de blauwe hemelkoepel trillen. De sterretjes nog steeds oneindig klein. Een wind stak op. Het gras begon te rillen.…

zwermen zich vaarwel dwarrelen in vaagheid poedersneeuw verzoet de kou drift spelend in een strakkend blauw ijzend waaien winden bloemen in doorzichtig glas ze liggen rijpend slootgeschikt en keurig waterpas uitgestrekt wit rondgevlekt in kristallijn speelt vorst in hermelijn met licht en pijn hij straalt intens zijn koude macht als speldenprikken…

Als speldenprikken zilver, zonnen in het klein, vriezen sterren met venijn, in stralen glitterfijn, water in een strenge nacht tot kracht.…

Muren die lijden onder duizenden speldenprikken van irreële gedachten. Ik, de metselaar, zwoegend voegend, niets herstellend. Het verdampen van mijn krachten. Ik voel de onmacht. Schelle mineur noten verschijnen. Een nieuw partituur ontvouwt zich. De voegen barsten. Hoge noten verzwakken mortel.…

mijn vlinders zijn gestorven door de vele speldenprikken in het verleden, verdwenen is datgene wat ik nooit heb geweten, het bestaan van warmte die je omarmt zoals slechts een lijkwade mij ooit zal lieven…

Het begon met een heel klein vlekje, een speldenprik. Meer was 't niet, maar dat hele kleine vlekje, bleef niet klein, zeer zeker niet. 't Groeide en groeide, werd zo groot als een erwt. Toen kreeg 't de grootte van een tuinboon, toch maar even naar laten kijken, want dit was echt niet meer gewoon!…