Alle inzendingen over spreken.

Ik hou van jou Ik hou van jou Ik hou van jou Ik hou van jou Ik hou van jou Het schrijft zo makkelijk Gemeend als of het geschreven is met het bloed uit mijn hart Nu alleen nog op de tong krijgen…

met een lach Ook al ben ik er niet mee eens, diep ongelukkig Sta ik wel honderd procent achter de dagdromen die mij lukken Dus laat mij spreken Want dat is beter dan het wel weten van opgeven…

Spreken is ZILVER Zwijgen is GOUD Blijven zwijgen is Brandbaar HOUT…

Hij sprak van leven en van dood, hij sprak van vergeven en van schuld hij sprak van nemen en ook geven, hij sprak van jou en ook van mij. Hij sprak over liefde en van haten, hij sprak van haasten en geduld, hij sprak van kinderen en beesten, hij sprak ook over heel veel geluk. Hij sprak van ziek zijn en ook sterven, hij sprak van lijden maar…

Als de zin, zinloos is, dan lost spreken niks meer op.…

Blij ben ik dat we spraken, over dit en over dat, blij ben ik met het feit, dat we in elk geval, contact hebben gehad, dat zou nu niet meer kunnen je werd geveld als een grote boom, door een ziekte die nu bijna gewoon, aan het worden is. Je was enorm, je was wie je was, maar ik praat in verleden tijd, want nu, lig je daar…

Natuurlijk moeten we altijd spreken Om ergens begrip voor te kweken. Door te verzwijgen Zul je geen aandacht krijgen, Je kans is verkeken. Spreken is zilver En zwijgen is fout.…

Je zegt: Spreek niet van liefde tussen ons. Ik schud mijn hoofd: Mijn God, ik zou niet durven! Hij gaf je immers een vrouw en daarmee basta en daarmee af.…

Jouw ogen, ze spreken, zonder te spreken geven raad, maar doen me soms ook pijn toch zal ik vele dingen niet gauw vergeten door jou, voel ik me sterker en niet klein. Jouw ogen, weergeven de natuur met kleur, leren me soms hoe het leven toch kan zijn je bent lief, behulpzaam, maar wat ik betreur waarom, kunnen we niet vaker samen zijn?…

Een kwarteeuw plus twee maakt zevenentwintig vervlogen jaren over een an- dere boeg Het roer niet verlangd, moest drastisch radicaal en onmiddellijk om... Man overboord, lijkt buiten bewustzijn, coma geen reactie, echt alles lijkt dood De kou sloeg een ieder om het hart tot het moment dat de arts ging reanimeren, stier- ven langzaam…

wentel gekke wind het stof in kringen de veel te vroeg gevallen bladeren met dode bloesems die vergaderen dans met resten van papieren dingen draai mijn zinnen, spreek mijn woorden hardop luid en laat ze galmen dein dan mee met groene halmen draag mijn stof naar kanten boorden jij dwaze vriend de wind mijn ogen zien je wazig mijn stem…

Het is stil op straat, De klok verraadt, heel laat Tikt de wijzer uit de kroeg, Ik ben weer te vroeg. Mislukt blijft de nacht achter, Onuitgesproken.…

Een woordenstroom verlaat mijn mond in rust, en vindt de plek die ik heb uitgezocht. Maar tussen al de golven op zijn tocht, verliest hij stilaan voeling met de kust. Misschien zou zwijgen beter voor mij zijn. Hoewel ik dan blijf zitten met die pijn.…

luister, mijn handen omvatten het begrip Waarnaar mijn woorden zoeken Zie, mijn ogen spreken Tussen de regels door Voel, Zingend zijn woorden zachter Nog liever neurie ik mijn melodie Proef, mijn zilte tranen vloeien weg door jouw nabije ogen ruik de geuren van geborgenheid door stil en warm begrip weet je mijn liefste spreken…

Daar ga je dan Als op de vlucht Met Je verlangens en je dromen Waarvoor Mijn God Ben jij beducht Wat heeft het leven Je ontnomen Wees open Eerlijk Spreek je uit Laat je hart je leiden Dat moet Eenvoudigweg te doen zijn En Tracht niet steeds Mij Te vermijden…

Spreek niet over het kwaad, dat uw naaste heeft bedreven. Misschien ging hij tot God en werd het hem vergeven!…

Spreek je woorden of schrijf ze neer morgen zijn ze oud en verkleurd stuur ze dan maar mee met de wind. Waarom zou je de zinnen nog bewaren als ze niet worden gelezen en begrepen woorden geen gehoor meer zullen vinden. Laten we nu maar luisteren en lezen niets meer wissen dan zal de nieuwe morgen zijn begrip en kleur niet verliezen.…

Zo spreke en zo denke en zo dichte en zo doe'k! 1879-80…

Spreek me niet aan over pijn, over verdriet... Spreek me niet over Lijden, over eenzame uren, momenten... Spreek me niet over vreugde, over hoge bergen... Maar spreek me aan met jouw liefdevolle, stille zwijgen, begrip, medeleven. Spreek mij aan met jouw ogen vol van menselijk meegaand Beleven!…

Spreek als je kunt. Drie vuurpotten in de open lucht, als het ware in de lucht. Even was ik bang. Alles verdween voor mijn ogen als een brandende grashelling. Ik moest mijn handen warmen in een leeg hoofd... Uit nacht en rook stegen maanschijven. Daar liep je, ik dacht dat ik je hoorde huiveren.…

Spreek vrijwillig over God, maar misbruik nooit zijn naam, Nog zie 'k in gedachten die spreuk overal staan! Echter de knapen van vandaag hebben die spreuk nooit gezien want nog niet eerder kwam zijn naam voorbij op oneerbare wijze.…

je je uit je hebt jezelf weer handen en voeten gegeven jouw levensboom zal voor eeuwig bloeien jouw naam staat geschreven in het boek des levens spreek je gedachten altijd uit en het zal je aan niets ontbreken…

Mond, poppenkop op naakte stok boven een handbewogen zee Weet dat als je spelen slinkt dat zwijgen ook in 't hart verzinkt.…

Spreken is zilver, zwijgen is goud, maar ik weet dat jij ook van mij houd. als ik dat zeg, dan hou jij je mond. Hoe kan het ook anders, je bent een hond.…

Zeldzaam vindt ge wél verenigd Spreken, horen, denken, doen.…

De stem die ik verloor was een stem die de stilte niet meer kon brengen waar ik sprak en wilde fluisteren naar de schaduwen die mij wilden zijn en niet meer zwegen.…

De woorden van mijn gedichten spreken mijn hart Waar de mond het niet over zijn lippen krijgt Daar waar het verstand en het hart vechten om elke letter Die verward woorden omzet in decibels Die begrepen worden in misverstanden Daar waar mijn oren woorden ontvangen Waar gedichten geboren worden En misverstanden weer mooi op papier klinken…

Neem me niet kwalijk sprak hij maanden heb ik gezwegen de laatste zoete druppels uitgeperst mijn bloed smaakt bedroeft Op de geschilferde schaal ligt vers fruit geplukt van bomen waar vogels nestelen waar ik met gekruiste armen kan rusten tegen het schors en dorst zich laat lessen Laat me spreken te lang heb ik mezelf verzwegen.…

Pen en inkt beschrijven kras het linnen van mijn ledig ledikant, ik prik je dichte wolkenhemel open, wrik je vrij, verlost uit diep verdoken zinnen, grijp met graagte naar je wijs beminnen, naar de liefde van een god : ik lik je woorden uit de beker, drink je spreken. Zal ik je koning noemen of mijn God ?…

Ogen spreken, zeggen meer Dan ik ooit heb gepraat Ze kijken, stoppen nooit vanzelf Pas dan als je ze zwijgen laat Versta ze toch, kijk ook naar mij Of ben ik blind, wil ik niet weten Dat je best wel kijkt, maar zegt Je kunt het wel vergeten…