Alle inzendingen over steigers

In de haven, op de steiger, staat ze, Tegen een boot geleund, achteloos. Met haar teen duwt ze mos aan de kant, Zo volmaakt, uitgestald. Ze kijkt een beetje scheel, Verleidelijk onderuit.…

Monumentenzorg kerktoren in de steiger beiert nog klokvast…

Toen ik met de pizza op mijn linkerhand en twee erg volle fietstassen op mijn tweewieler wilde stappen, begon het ros te steigeren. Het voorwiel ging de lucht in, boog naar links, fiets naar rechts. Ik stapte met de pizza op mijn hand tussen de stangen, wankelde, maar wist uiteindelijk fiets en toebehoren onder controle te krijgen.…

Nauwelijks is de reiger neergestreken op haar nest waar haar slechts de nachtrust rest als bij het breken van het licht zodra het land de zon ziet reven er een ritmisch luid gekwaak in de plas wordt aangeheven Overdag een kale plas doet de nacht bewegen en wordt bij het waken van de dag weer angstvallig doodgezwegen…

Verstuivend heden, we getuigden mee met het verleden. Onze dromen neigden naar de eeuwigheid maar kwamen maar tot het einde van de pier. Op elke reis blijft een stukje achter. Dat belooft als we ooit onszelf opnieuw zouden verzamelen ...…

Bomen buigen weg van de kust voor het huis schuift een steiger de rechte gevel en rechte steiger zijn bomen die naar je wuiven het huis vanuit een rijdende tram helt in de wind die van zee komt je buigt je hoofd onder de steiger kijkt naar buiten als je thuis bent. -------------------------------------------- Dit gedicht…

een gehaaid iemand zoek ik zelf nooit op, doet me meteen steigeren.…

Daar op een steiger staan bouwvakkers die fluiten naar een mooie vrouw.…

Een meer met brak water de ochtend baadt er bloot een kokmeeuw op een steiger peilt de stilte zonder lood…

Kasseien blinken het dorp hangt in de regen de klokken luiden er staan steigers rond de kerk een tijd van restaureren…

Verlaten vangt zij vervlogen dromen driftig graaft hij kijk, daar, naast de moet van paardehoeven ooit steigerend in opvliegend zand vecht zij hij niet meer…

aan verandering steigerend geloven in anders denken…

Hoe groot kan een verlangen zijn oeverloos zoals een meer vroeg in de ochtend een solitaire meeuw op de steiger water dat zou willen kabbelen ware daar dat immense verlangen niet…

door de zijden poort van kousengordel en jarretellen jaagt de ruiter opgewonden zijn steigerende hengst als zijn speer het doel treft rinkelen zilveren bellen…

waarschijnlijk ook nooit doen Maar toch heb ik verdriet om je Samen met zovelen Ik kan het ook niet Het is niet eerlijk tegenover Hen Die jou zo goed kenden Mag ik geen tranen laten Ik schaam me Omwille van hun verdriet Hun gemis is zoveel groter Toch wil ik huilen Hun verdriet wat overnemen Wat helpen de last te dragen Alvorens ook zij Steigeren…

Vroeg in de ochtend zit op de rand van de steiger een meeuw. Hij slaapt, ogen dicht, poten in. Maar te stil en te lang. Is hij dood? Hij is dood. Zit toch of hij slaapt. En de kop van de kapmeeuw is heel. Is de nek van de kapmeeuw geknakt? Vloog hij tegen een ruit?…

Ben jij niet mijn steiger mijn aanlegplaats Ben jij niet mijn baken mijn bakenboom Ben jij niet mijn tros mijn bolder Ben jij niet mijn oever mijn wal Ben jij niet mijn rivier mijn stroom Ben jij niet mijn reis mijn vaarbewijs?…

de maan heeft nu haar laatst kwartier geschenen in lilalicht tussen je benen geef jij je bloot ja steiger maar jij bent mijn hemelpaard ik berijd je tot in purperrood…

Vrijdagavond gangbang op de parenclub een file van fallussen steigerend en kwijlend wachtend op het moment dat zij zich met horten stotend storten in vlees dat hen opneemt en verlost velen komen niemand blijft.…

Dicht en zo ver bij… in het glinsterende neongezicht ligt haar ware toedracht met het zachtbruin van de nacht onthult zij haar geboortegewicht Boven de ronding van de stadsspiegel steekt zij het skelet van ramen in de steigers ...en zij ontdubbelt zich op het schilderende water…

Daar op die steiger daar klim ik omhoog om even goed te luisteren tussen wolken en een regenboog om de zon met zijn stralen mij te laten verwarmen omarmen met warmte zo voor de kou echt komt kus ik je nu recht op je mond.…

eenvoudig geluk was het simpele leven in de steigers gezet als basis voor later nu we zoveel verder zijn zie ik mezelf terug als een dwars indiaantje een buitenbeentje in een doorsnee gezin tenminste voor de tijd van toen…

De eilanders zijn aan het steigeren Straks gaat men boren bij Schiermonnikoog Doordat minister Kamp voor ENGIE boog: “’t Is veilig en ik kan niet weigeren” Bij zoiets denk ik, echt heel serieus, Al automatisch aan een lange neus –…

Er liggen zes boten aan een steiger in de haven van mijn jeugd ieder met een eigen zeil een buitenboordmotor en roeispanen een kiel, een roer, en een reddingsboei soms spring ik in het prille water van het meer, met minder herinneringen bevaar ik oceanen in mijn fantasie waar mijn moeder plots een eiland wordt en mijn vader een gebergte…

vertier zoeken in een zee van opschuimende sleur de sneeuw voor de zon verdwijnt het sneeuwkanon verschijnt we in vervuilde lucht naar adem zoeken zwermen immigranten over steigers en kades uit nu ze samen oplopen met de zacht invallende nacht pakken de eeuwige loop der dingen zich niet langer samen…

Er waait een storm van Noord naar Zuid Grote schepen steigeren door het schuim Ze komen nauwelijks vooruit maar laten zich niet keren Tussen de containers in het ruim rusten verwaaide vogels uit Hun kop tussen de natte veren…

Ik heb gedroomd vannacht van water groen water het mooiste water dat ik vroeg in de ochtend zag stil was het wij waagden 't bijna niet te spreken er lag een steiger er zat een meeuw die onverdroten was het de stilte peilde…

Steigerend op de rand van de klif de bok - de rode draad om zijn hoorns raakt los. Een nachtvlinder dwarrelt over de rekenaar – indachtig word ik al die kinderzielen en wij zijn hier om het te noemen. ZONNELEEN De sequenties van Amos 31…

Zittend op een steiger bij een heideven Van rust in de natuur ben je een mega-fan Je kijkt over het veenmos heen Je zat er uren achtereen De deining van water onder een steiger Turend naar een jagende reiger De dag gaat hier voorbij Het gevoel adoreert deze waterpartij De bries van een verfrissende wind Nieuwe energie die z’n weg vindt…

het volk van het slaapstadje schrikt wakker van trappelende paardenhoeven die al briesend galopperen langs de uren van tijd het zandpad van verleden wil de hoefijzers van deze trappelende benen behouden zij zijn de soms onmogelijke weg naar overmorgen met leidsels vrij geteugeld soms steigerend maar altijd dansend…