Alle inzendingen over stoken

Ze laat zich niet gaan daarvoor werd ze ook te oud hij loopt achter haar aan haar stok gaat voor…

Als de stok het begeeft, de stok in het leven waar je op leunt, en je valt, je valt zo hard dat het dreunt, moet ik dan teleurgesteld zijn in die stok, omdat die stok me niet steunt, of was ik gewoon dom, of misschien wel oerstom en heb ik er, vol vertrouwen, gewoon te zwaar op geleund?…

vandaag hangt de dag aan de vlaggenmast omdat het gisteren morgen werd en wat hierna komt zo mogelijk meer of minder feestelijk kan zijn met wimpel dan maar…

De Nederlandse handel loopt gevaar Geen Pakistaan wil onze kaas nog kopen En geen Afghaan op onze klompen lopen Of tulpen eten (het is oorlog daar) Wat wel verkoopt, de vraag stijgt met de dag Dat is sinds kort de Nederlandse vlag…

ze stokken ze stokken in je keel de grote woorden en komen in windstilte fluisteren soms aan boord…

Men gaf mij een stok. Een stok, niet om mee te slaan, maar een stok om ermee te gaan van mijn bed naar het kippenhok of tot het café in de laan.…

Hard maar honingzoet en toch nog wijs als oude man die zich net weet te bewegen met een stok. Een lange stok met zilveren knop, die glimt in de zon. Een reflectie of spiegelbeeld van vrouwen die verdwenen. Een echo van het tikken van de stok. Het tikken van een klok. De tijd vloog, maar is altijd gebleven. Zo ook het leven.…

een paar maanden, niet meer en een dode stok vol leven ik koester nog wat hoop en geloof in dit bestaan…

Gij ruste van uw trouwe plichten Na 't rusten van die oude stok, Geknot door ’s bloedraads bittre wrok: Nu stut en stijft gij nog mijn dichten.…

Een vlijmscherpe tong Een dodelijke blik Die haat in je ogen Bezorgde me schrik Die tong kon mij breken Dat deed zij dan ook; die tong deed de ronde met al jouw gestook... Geknakt bleef ik achter Gebroken nog niet Jouw vlijmscherpe woorden Dat was de limiet Jouw ogen die doodden en raakten mijn ziel 'k Begrijp tot vandaag niet waarom…

Ze zijn toen maar naar huis gegaan en trokken daar hun speelgoed aan voor hoepel, bal of stok. De ene meid had superschrander een baljurk aan gedaan. Een ander kwam in een hoepelrok. De derde kwam het huis niet uit en staarde door de vensterruit. Ze wilde vreugde delen. Wat trok ze aan?…

roekeloos roffel ik op het lege petroleumblik tot buurvrouw een schreeuw geeft en al mijn stokken breken…

de stok staat wat schuin haar hand leeft er op. met gestrekte arm kijkt ze vooruit. de geruite sjaal maakt haar groot en klein terzelfder tijd. ze heeft nog een gezicht. haar voeten volgen traag het gezicht en haar leven. ze staat met rechte rug; het hoofd stevig omhoog.…

jongen dat ijverig Deed en dacht dat hij de stokken Voor zijn eigen hut mocht gebruiken Hoort ie van papa dat er Een touw om heen gebonden moet - De stokken gaan mee in lappen gehuld Om als huis te dienen als ze bij Eigen huis en haard zijn weggevlucht Een akelige droom wordt onverwacht vervuld…

Ons gesprek stokt, dus stook ik populierenhout -- dat altijd knettert.…

De wet respecteren ernaar leven is een hele klus als onderdaan maar kom niet met woorden als vrijheid als je er boven gaat staan leer mij in vredesnaam niet om te zien in wrok als er een rechtse slag is geslagen met een kromme stok…

Met de witte stok sla ik mij.…

Zo murw geslagen maar zonder stok of wapen alleen maar duldend.…

Rozen volbloedig zes tot acht al op een stok wat een genade…

Stokken het lichaam Groeiende beperkingen Maakt de tong scherper…

Parkiet in kooi wipt van stok naar stok en droomt van vliegen. Zij kijkt naar de lucht en vertrouwt de vogels behalve de kraai. Reigers krijgen een spoedcursus omgaan met drones. Vogels zitten op een lijn alsof ze geteld willen worden.…

Ik ben mijn steunpilaar Ik ben mijn bodem Ik ben mijn fundament Ik ben de stokken van mijn tent Ik ben mijn beits en mijn talent Ik ben mijn dividend…

verhitte lijven stoken het vuur steeds hoger dat wordt nablussen senryu…

Karig is de stok rank de twijgen waar de roos modieus op prijkt…

Hebbes, de hond pakt de stok, maar komt niet terug: de eb heeft hem beet.…

een stok raakt de grond tikkende tijdbom van hout nachtschade woekert…

Toen ik een kind was maakte ik een hengel van een stok en een touw en een gebogen spijker. Ik bewoog de stok door het water en een vis bleef haken aan de spijker. ik rende huilend naar huis, de vis aan de stok in mijn hand, de werkster nam die van mij aan. Later zei zij mij dat ze de vis naar het water teruggebracht had.…

Lig dichtbij, ver van missen sintels nagloeiend, het vuur van de vorige avond vurige tongen blaas, stook het op adem als de zachte wind vermijd het toeval vertrouw niet op het lot verstik het nog minder blaas, stook het op aangewakkerde vlammen laat dit laaiend branden voortdurend, waakzaam roodgloeiend als de Liefde…

stook de vuren loeiend heet er branden engelen in de rook waar ik de namen niet van weet ze spoken door mijn geest het was richten op gezichten om de laatste blik te missen voor de kogel floot en insloeg met een niet te missen dood kan hun stemmen niet vergeten ze knagen aan geweten stook de vuren gloeiend heet menselijk…

Is het zorgbarend om op Kerstavond met de kippetjes op stok te gaan ?…