Alle inzendingen over streling

laat de veters springen van het ijzeren corset dat je insnoert in je ogen zie ik vonkjes die wachten op ontbranding liefde raakt je aan voel de vederlichte streling van een pauwenveer die je huid tot leven wekt…

Zo zacht die streling De lichtste aanraking onuitgesproken teder en ik vlij me neder Ik heb je nooit maar steeds meer lief…

in een lange teug grijpt de adem bij de keel, het slikken van honger lijkt tot gewoonte te strekken en zelfs het avondlicht schuift bij de gedachte aan nacht en zoet als wederkeren tot zij aan zij geef vingertoppen nog een kans in zachte streling gedompeld schuimt met stille golven langs draden onder stroom het tij…

waar warme wolken met gouden vingers het duinland strelen leidt langzaam het licht met liefde mijn hand langs jouw lekker lichaam…

Strelingen die mij raakten op mijn gezicht ogen die zoveel vroegen warmte die straalde in al mijn vertrouwen vertrok ik overmoedig in de kou. Loslaten is een kunst ook het beste soms nu voel ik slechts de warmte het bloed dat stroomt nachten die dromen maar wat ik mis de strelingen die mij raken.…

Gaatjes in een wit kiezeltje, bespikkeld met bruine vlekjes. Vluchtig als lucht, licht als dons. Ze kleven als spiderman aan de muur, plakken tussen je vingers, Smaken naar suiker als je likt, kraken als knieën, strelen je tong. Kiezel met dromen, verlang naar het donker, gezeten op pluche, rood pluche Dicht naast haar, warmte van haar hand…

aangeraakt door een hand zo zacht en zo liefdevol geraakt in het hart ze brengt je hoofdje op hol ze laat je draaien ze laat je spinnen nooit gedacht dat liefde en het gevoel nog zou overwinnen een streling een aanraking, een gevoel elk verliefd zieltje begrijpt wat ik ermee bedoel…

Zachte streling van de zon zo heerlijk op mijn huid Koele bries langs mij heen als ik mijn ogen sluit Denk aan jou, je warme blik liggend in het gras Strelende handen voelen alsof ik bij jou was Voel me licht, gestreeld en blij, De gelukkige reden: Dat ben jij!…

Ik droom mijn dromen met de streling van jouw beeltenis op mijn netvlies.…

voor mij is een streling altijd een gebaar van huid op haar...…

voor mij is een streling altijd een gebaar van huid op haar...…

gewichtloos warmen onzichtbare strelingen verlichtend de nacht…

Een kus of ... nauwelijks eerder een streling langs je huid en toch dat vuur…

Een zachte adem waait in de schoot van mijn huis -- een warme streling.…

doorleefd groen ritselt een laatste zwoele streling de zomer voorbij…

Een lange minuut daalt grote dankbaarheid neer -- Hemelse streling.…

jouw stem in verlangen oneindig zacht alles blijft hangen tolt om mij heen een streling van woorden geschreeuw uit het hart fluisterende liefde weergalmt in de nacht en het duister breekt verzucht in dromen de stilte verloor haar eigenheid ontwaakt in mijn armen koester haar zacht de stem in verlangen fluistert heel zacht…

altijd, maar nu is het anders ik zie hoe mooi jij bent hoe jij jouw leven leeft met het mijne in je hart Hoe heb je mij door de tijd gedragen toen ik door doornen was omringd en ik met nagels aan het duister was vastgeklonken Nu ademen we samen in dezelfde liefdestunnel drinken uit elkanders hand spelen nu het duister na, maar dan in streling…

Terugdenkend aan vannacht - 'gek', fluisterde jij waarna ik een zachte streling voelde van jouw beide handen met mijn gezicht ertussen. ‘Schrijven maakt het leven mooier,’ zei je toen ik je er later digitaal naar vroeg omdat ik wilde weten of je sliep toen je het deed.…

Oogstrelend stromen woorden vanuit het hart geschreven vloeiend in een fontein van gedichten waarin alle facetten samenkomen van het leven als streling voor de ziel...…

Vingers spreken zacht tonen dragen mijn verdriet stilte omhelst mij Er zijn dagen waarop ik de wereld alleen als klank kan verdragen. Vingers spreken dan zonder uitleg. De vleugel opent zich — ademend, nabij. Elke toets wekt een echo van iets lang verzwegens. Een stil gebaar dat zich uitstrekt naar licht. Bastonen dragen mijn verdriet…

Vaak ontmoet ik jou in de streling van een lentebries die mijn wang beroert mijn hart wat warmte geeft mijn gedachten die naar jou toe zweven en jouw antenne raken, keren terug met een innige verbinding die geen woorden hoeft.…

Met een bloedstelpend begeren en een sprankje bang komt de geur van sneeuwwitte hyacint over mijn top tegen je wang Blauw bloed is bij ons te zien buiten zinnen, binnen lust onder een lading lavendel is het jouw mond die ons kust Wat ben je schattig schoon in een bed van roze rozen spreid je een strelende sfeer en je benen voor het liefkozen…

Schrijdend door jouw tepelhoven Ontdek ik de passie van jouw lijf Eenmaal boven aangekomen zie ik glooiingen schreeuwend om warme Streling Liefkozend jouw mooie heuvel Daal 'k af naar aangenaam verblijf; genietend jouw Schoonheid en meer voel ik warmte Passie; over en weer Deling…

zinnelijke schilderingen bezingen verleidelijkheid van véel vrouwenvlees ronde vormen van borsten, buiken en billen pronken lokkend en beeldend tepels tintelen vitaal hun sensuele streling een lust voor het oog…

dement zo oud, maar toch, hij geniet intens de streling bij de thee hij voelt zich dan weer mens…

Ik schep mijn eigen woorden zoals God de wereld schiep ik ben de schepper van mijn daden altijd was er een vertekend beeld jij paste daarin, intense nachten het was steeds die kleur geluiden waren in overeenstemming de atmosfeer was hemels mijn neus snoof de heerlijkste geuren je lichaam voelde aan als zijde mijn handen lazen de boekdelen…

Op haar lippen brandt een kus antwoord op gerezen vragen heel teder aangevoeld ieder woord, iedere zin is nu te veel want streling maakt wakker wat schuil gaat in haar leven volmaakte rust, intens beleven wat is het heerlijk te weten dat je bij jou jezelf vergeten kunt…

eerst nog wat schuchter zoekt de dag z'n stek dan breekt de zon het wolkendek voel ik de streling op mijn huid... de tederheid voeten uit…

Gij wast aan mij gelijk de winde die wentelt om een koren-aar; dra zal ik aan mijn wang bevinden de zoete streling van uw haar. Dra zult gij 't glanzend voorhoofd beuren tot waar mijn slapen komm'rend staan: zo ziet men, wild, een winde geuren naast 't wegend rijpen van het graan.…