Alle inzendingen over stroomversnelling

een stroomversnelling lijkt soms een waterval waarbij je de oevers niet meer onderscheidt alleen maar meegaat met de wervelende stroom uiteindelijk beland je ooit in kalmer vaarwater kijk je al dobberend weer rustig om je heen niet voortdurend angstig achterwaarts of voorwaarts dit is toch uiteindelijk gelukt hoogste tijd om nu…

verkleurend noodlot stroomversnelling genomen voorbij de berenklauw eitjes in een kiezelnest uitgewaaierd voor het neusje van de zalm…

Gedachten drijven weg zinken naar de diepte met een stroomversnelling worden ze gehusseld om met de vloed terug te keren naar mijn Haventje. Gelouterd en ontdaan van overtollige ballast. Zo is er balans en zal het weer eb zijn.…

Zou ik de luwtes, klippen en stroomversnellingen kunnen ontwijken waarop ik zo vaak schipbreuk leed? Eén ding is zeker: mocht ik mogen herbeginnen dan koos ik ondanks alles weer voor jou…

Als je met gulzige mond de rijpe vrucht oogst kantelt het genot in de stroomversnelling en wordt ik dankbaar vloeibaar Je kreeg het voordeel van het voorspel maar straks scoor ik feestelijk gelijkspel…

Als je met gulzige mond de rijpe vrucht oogst kantelt het genot in de stroomversnelling en word ik dankbaar vloeibaar. Je kreeg het voordeel van het voorspel maar straks scoor ik feestelijk gelijk spel…

ondanks haar bange zelf bracht toen de stroomversnelling haar gedachten naar een open water een zee van tijd maakt plotseling haar leven onvoorspelbaar wijds en alles kan zo lijkt het naar haar hand gezet wat vroeger zo ongrijpbaar leek, zoals het eindeloos geluk ze rekt het uit en trekt het naar zich toe als was het een gedicht…

In een stroomversnelling gaan de dagen en de rivier voorbij een enkele zwaan in ‘t spaarzame licht op het kompas voor de doorstromers en dromers wijst een rivierbedding naar mogelijk meer geborgenheid haar gedreven bewegingen die doorgaans nopen tot enige bijsturing, zijn onstuimig, evenwel sierlijker kan het niet zijn..…

liever sta ik aan het roer van deze gedachtenboot die hotst en klotst tegen klippen dobbert maar wat rond over tomeloze rivieren met bochten en stroomversnellingen zonder ooit vaart te minderen liever sta ik aan het roer ziel stuurt boot langs beemden rietkragen onder zacht zonlicht nu pas, lichaam, nu pas ontdek ik jouw ware rang…

in de ondergrond van herfstharde duisternis krassen zerken in schaduwen begraven wie zal hen horen als het middaguur al likt aan de bloedende kou van verloren liefdes in winternachten van morgen op de kale akkers waar wind zal wuiven naar een stroomversnelling vervluchtigd tot herinnering in het afgemaaide gras van vergeefse…

Door de stroomversnellingen. Dondersteenwaarts. ------------------------------------------- Uit: 'Wolkenjagen', 1997.…

Tijden nemen mij mee in hun stroom zacht laat ik me drijven tussen oeverloos lijden en stroomversnellingen van feest gestaag glijden de oevers mij onttrekkend aan het oog der vogels die azen op mijn hart langs water dat mijn brein ontwart en aan het eind der stroom beland in eindeloze zee vermenigvuldigd met gelijken dansen wij verheugd…

soms breek ik voor even je vleugels sla de luchten lam waarin je wilde vluchten er is geen liegen maar de waarheid die geen draagvlak krijgt lijkt op onze werkelijkheid jouw vliegen is weer vrij en ik ben blij je te zien zwieren boven zeeën zonder pieren nooit meer de stroomversnelling van het moeten, golf eindelijk vrijuit…

Dagen gingen verder met maanden in vooruitzicht jaren die voor mij niet lang genoeg konden duren gingen secondes in een stroomversnelling voorbij terwijl ik naar je portret lag te staren voor uren.…

was daar de tijd De woorden geschreven gewaagd Uitgesteld verlangen Wegen te ver gegaan Zielsgebondenheid Eindeloos verbonden Waar het altijd was Kwam het samen En de reis gaat door gestolen tijd Van beminnen en verlangen Van ontoereikend zijn Van alles tot het niets Het geluk in niet beter Gevoel wat niet past Stroomversnelling…

streken ze op een takje neer In flonkerlicht werd ze geadoreerd Al wiekend zal ze straks boven het water zweven In vlinderslagen die oogleden meekregen Metalen kleuren in blauw, groen of brons Innerlijk geconfisqueerd als natuurlijk dons Baltsende waterjuffers door ogen bekeken Verschijningspracht vergeleken Het spel verfijnd zich in een stroomversnelling…

zo’n michaëlla krajicek waar haalt ze het vandaan carrière in stroomversnelling speelt heel wimbledon van de sokken tsjechisch import achttien jaar pas nee geen werkvergunning doe d’r meteen patent op onze kinderen arme zieltjes werken zich kapot aan examens toekomst gaat vóór we leven niet in china studietijd moet je maken recht toch…

Herfst Sterft Met dat bladgeritsel in de struiken Zal alles in het water onderduiken In een week verwelken alle kleuren In geuren Troebele verhalen Zal het de stroomversnelling halen Langs de geul in de modder Een verloren zondagsfolder Weggegooid door een blaag Bedrukt vervormde toplaag Als herfst-traag Een berg oud nieuws Tragisch…

Stroomversnellingen rukken op, een Lambrewski is natgierig, en drinkt haar biertjes rap. Een druppel werd een stroompje wat uitmondde in een rivier van bier. Een meer drink ik met gemak leeg, een zee een oceaan, voeren mij met de stroming mee en dompelen mij onder, laten mijn drankgelagen bruisend ten onder gaan.…

Ik zet de tv aan Hoor ik een stomme conclusie door de ether gaan Als schapen gaan de mensen van de regering over de dam Wat Amerika zegt krijgen we maar zo op de boterham Er wordt niet eens geluisterd naar de mening van het volk Zo komen we in een stroomversnelling in een draaiende kolk Weet als politicus wat je te weeg brengt Als je in de rotzooi…

Er zal een punt komen, waarin stroomversnelling velerlei dromen doet uitkomen, realiseren... . De liefde van mijn geest, te groot voor het eigengereid hart, ze duwt en duwt, totdat: op één dag stormen zijn geluwd!…

Druppels water, rond als knikkers tiktak in een stroomversnelling door een deels mistig half-vol glas met champagne Van over de rand van achter je brilleglazen kijk je mij aan alvorens aan tafel gezeten jouw deel te nemen van de opgetuigde vogel alleen in blauw en penseelstreken nog vereeuwigbaar Zachtjes ga je spreken over het neergedaalde…

Elk leven geniet van het wilde, water zo eeuwig blauwgroen de watervallen, de diverse soorten stroomversnellingen, ongetwijfeld in probleemgebied. Ongelooflijke verscheidenheid van unieke wilde waterplanten, weet minder goed te leiden in begaanbare vrijheidsgebieden, wilde waters en natuurgebieden.…

moeder legde hem als eitje tussen de omspoelde kiezelstenen zijn stervende vader wolkte leven in hem in een ultieme stoot hij had geluk, als eerste voelde hij zich als een vis in het sneller stromende water daarna ging het stroomafwaarts bergafwaarts, velen volgden hem naar de haaien hij had geluk, keerde als eerste om om gehaaid stroomversnellingen…

Kalm stroomt de rivier, zonder stroomversnelling, zonder zich af te vragen of de zee nog ver is. Eigenlijk is er enkel de stille stroming nu, zonder bedenkingen, enkel de zon blinkt in het water en maakt de mensen die het zien plots blij.…

In mijn kristallen kopje schitter je ontembaar lichtjes als de ogen van een kleine spruit Het bootje waarin je roeit spreekt je tegen duister en zonder metaforen vol en bol van stroef gesleur sleep je het naar de oever wipt er fonkelend en gracieus uit Stroomversnelling Je omgeslagen sloep slurpt zich gretig vast aan de nacht en stijgt…

Jouw rivier heb ik omhelsd de stroming trok mij direct mee samen kwamen we in stroomversnellingen daarna plotseling in heel stil water daar zijn we natuurlijk lang gebleven kijkend naar de uitgesleten wanden de bochten waren behoorlijk afgekalfd soms konden we de bodem zien de vissen krioelden om ons heen prachtige kleuren en zilveren schittering…

Het nieuwe leven dat in bloei staat wat beneveld wordt door de dauw er is geen stroomversnelling in de tijd zolang mijn tunnelvisie zich richt op jou. Elke klank van een viool of fluit deelt de grens van middernacht de harmonie van onze gevoeligheid mijn herinnering die ik altijd opwacht.…

Maar het blijft bij dromen Schaamteloosheid van snelgroeiende gazellen In stroomversnelling slaat het hardst toe Dan uw stoppen, te eten, rustig doorstomen Naar het firmament op de dam En omgekeerd…

Zoals een roofdier z’n prooi bespringt je penseel het doek, je eigen territorium in een arena vol uitdaging, kenmerkend van dualisme tussen wit en zwart die je emoties sturen en bruist in de stroomversnelling van het bloed.…