Alle inzendingen over substantie

Dit zou inzicht kunnen zijn omgelegd in verdriet van een verpulverd hart kleurloos weggeworpen ingekuild waar vluchten vergaat geslipt zonder enige houvast weggezogen in drijfzand uit een nachtmerrie waar zelfs ontwaken geen redding kan zijn.…

Ondergedompeld in de IJskoude wereld Van verborgen dromen Zweet het ongeloof Uit mijn poriën En herinneringen Vervagen tot een onherkenbare Substantie Een verstikkende Mantel van Bevrijdend zwart Is het enige dat nog blijft…

bedeesd voor een te grote toevoer blijf ik een blokje snoepgoed van eerst harde, dan taaie en zoetige substantie, veelal in een papiertje gewikkeld zoals een vlinderbloemige plant met de hand gewogen wordt is de beslissende vraag wat iemand doet ofwel men voost ofwel men vreet lieveling van een oogspiegelonderzoek…

Ach, oude rups Spin je draden Tot een sprankelend Zijden kledingstuk Jij, vermoeide spin Weef je web Van dunne draden Schitterend in het ochtendlicht Afgescheiden substantie Stolt in de open lucht Wij vinden er voor ons De mooiste doeleinden in terug…

Ach, oude rups Spin je draden Tot een sprankelend Zijden kledingstuk Jij, vermoeide spin Weef je web Van dunne draden Schitterend in het ochtendlicht Afgescheiden substantie Stolt in de open lucht Wij vinden er voor ons De mooiste doeleinden in terug…

Zacht zingt het vacuüm Atonaal in resonantie Deze klank verstoort De etherische substantie Ondergang in onzekerheid Voorbij de gangbare limieten De entropie is onomkeerbaar In dit kosmisch bloedvergieten Waar eens ik liep Langs paden van chaos Fluctuaties op een zee van tijd Komt nu het ledige tot orde…

de drab waarin ik uren investeer de helft van mijn leven de narigheid die zich beweegt langs kletsnatte lijnen van de buien met invloed ik voel mij neerslachtig als ik struikel over tegels scheefgeschoven over de vettige substantie aards slik met een hoog lutumgehalte maar kleurloos als een afgedekte hemel toch wordt ze blauw…

En denken, mezelf verplaatsen of denken dat ik me kan verplaatsen in andermans situatie Mededogen is een wezen Is een substantie Is liefde Ik wil het door me heen Ik wil me openen het te voelen, dat de hele schepping daaruit bestaat En ik kijk in mijn tuin zie vlinders feestelijk fladderen…

Een kanteling en de substantie spreid zich onder zachte dwang uit, over een smekend beschuit, hulpeloos en verdrinkend in dit ochtendritueel.…

Een nacht zo donker van substantie dat ze oproept tot medeplichtigheid zich te bezinnen in een astronomische stilte. Zelfs de maan slikt haar verzilvering in en laat zich eervol verbannen.…

Werd gister teruggevonden in Broek in Waterland een kwieke tante geheel in het wit echt smeltbare massa heel teer ook mooie neus kin oren fijn kontje - om te bekoren Ze was beduidend anders lippenstift had men niet bij haar gedacht had zich aangepast noemde zich cosmosnowy hoofd met haren vol geplakt voor permanent lonkte - tikkie tipsy…

vol van 'n dier met klauwen het zorgt onontkoombaar dat ik terug naar af ga Elke weerstand binnenin verzwakt door grommen, grauwen verhitte gedachten dringen in als substantie zonder massa Mezelf niet meer vinden is vreemd en abnormaal bezorgt me koude koorts en een ongrijpbaar gevoel Want dit virus zonder naam is als woorden zonder…

Springend hoog gewrichten knarsen over vergeten rotspartijen ruw geslepen Grijze betonnen vlekbevloekte aangekoekt de substantie naderbij geslopen rondtollend bloedstollend Roestend metaal oogt ontevreden gekalkt uitgebraakt en opgewreven Warm aanvoelend in golven spoelend rimpelend jagend onderwater tranend De pont gromt…

het is alsof de klok zich vierkant gedraagt, de vlakke noordzijde wankelt vol eeuwenoud zeer en koudt zich kouder naar gelang de tijd stijgt het zuiden donkert en flankeert messcherp richting het oosten, de brijachtige substantie vloeit de wereld rond en verlegt de evenaar die wij dragen in onze hand het westen gedraagt zich als een wesp…

er was warmte frisse vlagen dansten kleuren om de eenheid van binnen met buiten te laten zien we wolkten substantie zonder gewicht lach en plezier eigenden gezicht in komend herkennen bij het nieuwe spel van communicatie zonder aardse zintuigen dat ons in eenvoudige algoritmes werd geschonken als eigen leven lijkt ingewikkeld…

Een vlinder is tot op zekere hoogte symbool van een rusteloze ziel de mens wordt dolend voortgedreven soms zwevend in ether der zevende hemel Aether is de oude god van de bovenste laag der atmosfeer waar goden ademen wij stervelingen doen het met aër de aardgebonden levenslucht de aloude Grieken zeiden dat Aether de substantie…

Wat het losse zand had kunnen lijmen, vormt een vaste substantie onder de druk van de inslag. Ver weg verstopt glas onder woestijnzand. Soms is iets dat kapot gaat niet meer te lijmen.…

het afschrikwekkende wezen gaat stil zijn eigen gang vleugellam geboeid sla ik zijn bewegingen die niets aan het toeval overlaten naarstig gade met vaste hand stopt de verschijning alle lichaamsgaten dicht de mond krijgt een prop watten in de neus tampons de ogen afgeplakt de oren tot de rand gevuld met een snel hard wordende substantie…

Edoch wanneer men een cementachtige substantie bij voegt, wordt de liefde ineens, een stevig fundament waarop een mens, een gebouw kan plaatsen, waar niemand tussen kan komen. Dan pas wordt de zandkorrel een begrip, als dat eenmaal een feit is, is er met de hele relatie echt niks mis!…

Spelend onder een stolp van glas wat geen glas meer is, de substantie beperkt en versterkt het in en uitzicht van plakjes geschaafde tijd..…

Op ieders lip slaagt zij er maar niet in substantie te verwerven. Begrensd door ene begrip dat loos is, zonder materie is zij niet meer dan het woord dat haar benoemt zielsveel, met hart en ziel, zieltogend: niets dan taal. Daarom raakt dit gedicht aan niets en slaat bij iedere regel de plank steeds verder mis.…

Mijmerend onder een stolp van een onbekende substantie die geen transparantie en uitzicht biedt, de noodzaak lijkt beperkt, versterkt in pagina’s versleten tijd..…

de zijkant van haar gezicht een gezicht, als je het ziet heb je alle schoonheid gezien die de wereld kent Geluk bestaat niet alleen in dat gezicht geeft de drang om te leven terug terug aan mij Op dat moment keert mijn geest In haar draai zit een wil die de werkelijkheid stuurt stuurt naar een betere werkelijkheid een met kleur een met substantie…

Ik kom terecht in een ijle substantie. Ik zie hier de varianten van het dier. Kortpotig of juist lang, met of zonder hoorns, verlengde tong, ingegroeide hoeven de mogelijkheden zijn eindeloos. het dier gorgelt.…