Alle inzendingen over tandeloze

Zijn tandeloze mond lacht lieflijk; ongewonnen zo is het woord hem nog, en 't weten onbegonnen van mannelijk verdriet, van vrouwelijk misbaar: een kerstekind en is 't, een borelingske maar.…

Kolderiek periodiek (nr.19 uit een reeks van 100) Vraagt de ene tandeloze aan de andere: " Kauw jij of kauw ik?"…

Touw schuurt De eeuwigheid Met alles en iedereen Steeds minder verbonden Eenzamer dan eenzaam Door het leven verslonden Knarsetandend het geweten Om zijn tandeloze strijd…

Die in onmacht gevangen, Alle kracht geblust In ongebluste kalk Zich met het leven Meten wil maar niet Verder komt dan Maximale inzet van Tandeloze energie, Houdt zich vast Aan de zekerheid Dat Jij het bent Die bepaalt wie De laatste horizon Bereiken kan…

De grote beer in 't luchtruim De late maneschijn Een juffrouw met een breikous Een transparant gordijn Een lang vervlogen reek'ning Een durend carillon Een stukgetrapte otter Een kop gebruikt bouillon Die geven al te samen De tandeloze mond Een hardverscheurend knagen. De Rijn stroomt teugloos rond.…

Met vlijmscherpe blik Fileer je mijn Aanwezigheid in die Uiterst steriele Apotheek van jou - Wegkijken lukt nog Net niet, maar wat Had je het graag Gewild - Mijn smoezelige jas, Ongeschoren kop, Mijn tandenloze mond - Je walgt en kijkt Uit verlegenheid naar De grond, je schaamt Je dat je zoiets goors Moet aanschouwen…

Ik zie ze al weer zitten de koppen naar omlaag vervreemd van lief en aanverwanten met roos rondom hun kraag Ze drinken snel hun bieren alsof de tijd hen dat gebiedt en lachen met hun tandeloze monden en niemand die het ziet En als ze dan de kroeg uitlopen de koude nacht weer tegemoet zou ik ze graag mijn jas meegeven maar niemand die…

Heetbloedige lentejeugd afgestroopt tot tandeloze zang, levenssiddering van glazuur ontdaan. Geritsel als een meisjeslach in een bladerdek van onrust, paddenstoelen steken hoofs de hoed op. In de vereenzaming van vlakke akkers handhaaft de vogelschrik moedig zijn spottend narrenbestaan.…

haar bezem vliegt echt door het stof, het wolkt en kolkt, alles moet netjes voor haar Roodkapje komt aan kant gezet haar rimpeloogjes glinsteren weer dertig en nog jonger zingt het hart opnieuw die aloude deuntjes van feest voor de deur zit ze voldaan een verweerd pijpje in de tandeloze mond te wachten op de komst van wie ze enkel…

het kraakt waar ooit stilte voor is gemaakt om met veel geld elkaar geruisloos te passeren en dan nog iets van de ander te leren bij een geur is odeur gevoegd in combinatie met de tandeloze lach die toch het zuinige naar boven bracht in een extravert en joviaal ogend type goed voor het onderscheid in de typering van het eenmalig…

Weet wel dat een zinledig woord niet werkt Als glas holfrazig, zonder zeggingskracht Een vacuüm vol tandeloze macht…

De dood zich kan gronden uit tandeloze monden. Kraaien de boodschappers zijn van de zwarte pest. Die Magere Heyn stuurt op zijn laatste ronde en de mens doet terugkeren tot aardse mest. het kwade met een oog loenst over de dodenakker. Waar niet meer voor een levenslot kan worden geloot.…

Genadeloos slaat hij toe, het tandeloze monster, verstikkend met zijn adem die als een zwarte mist om je heen sluit. Hij steelt je lach, zuigt al je energie op en laat je als een lege huls op de bank liggen waar je dagenlang niet vanaf komt.…

en lichtspel als laudati-ode Om zeven maal de wereld rond te gaan moet, voor men sterft, eerst napels aangedaan dan galmt bel canto ook in nistel rode In heeswijk dinther víert men juist de teugel daar luidt geen madrigaal de tien geboden in koeterwaalse taal van son en breugel Voor zielerust waar vrede wordt ontboden verdraagt de tandeloze…

Tandeloze kam. Een bij harpoeneert mijn arm en verliest lijf en leven. Zoals eenieder die tot in de kern tracht door te dringen, in de huid steken blijft. Er is een steen die men niet vormen kan naar zijn hand. ----------------------------------------------------- uit: 'Toendra', 2006 bekroond met de C.…

Na al mijn zwoegen zal een leger opstandelingen groeien, zij zullen de maagd met een list verlossen uit het kamp van de altijd wakende tandeloze. Ik zal haar dragen naar mijn bergpaleis en schenken aan mijn geliefde en ik; ik sterf, zoals helden doen.…

bevingen de armen van Geest de ene vergeving na de andere door de strot knijpt Hulpvaardig staan de bolgewassen gereed om met hun mantels liefde te bedekken die zwartkop vief de koolmees bewees met verenkrassen Nog steeds dwarrelt de zwarte sneeuw een aardedonkere laag creërend over de verkilde realiteit de undercover agent degraderend tot tandeloze…

Dan breng ik je wankelend retour, eer ik met jouw tandeloze glimlach slapen ga. Al zal ik, half verzonken, toch weer opstaan in de nacht - als Lazarus uit zijn graf – even zien of jij nog leeft en niet te veel hebt gedronken.…

onderdeel van alles in muren gemetst om nooit meer neergehaald - bakstenen eeuwigheid in plantgroene gemeenteperkjes worteldiep verankerd in die klei waaruit dan later die muren overal rondom open en bloot de stilte na het denken als hoogste doel van alles in systemisch ruis op de beeldbuis - lang na het laatste late uur in de open tandeloze…

Ik zie edele vorstinnen in tandeloze oudjes, weggerotte tanden en kiezen vielen spontaan uit hun kaken, maar ze zijn trotse leeuwen, echte mensen buiten het egoïstische gewoel. Artistieke extase wordt genegeerd. Boerse plebejers voeren de boventoon, hun narcistische en tirannieke vleugels fladderen uitzinnig in het rond.…

Soms ontmoet je iemand van vroeger het tandeloze verval eiste zijn tol tropische regenwoudschedels werden kale steppen stralend lachend gelaat verschrompelde tot gelooide rimpelgrijns een hard schonkig stram lichaam is de parasitaire voortzetting van voorgoed verdwenen soepelheid en jeugdig elan leeggevreten is het beloftevolle geheel gelouterd…

Fantoompijn A.F.Th. van der Heijden Anthony Musaba Kenneth Taylor Ki-Jána Hoever Melayro Bogarde Tonio De tandeloze tijd Op verloren grond Waait Connie Palmen In een zomerjurk Van Oek de Jong Ian Maatsen Lutsharel Geertruida Brian Brobbey Jurgen Ekkelenkamp Neráysho Kasanwírjo Quinten Timber Myron Boadú Lutovit Reis…

peddling rechters bij rood-witte blokken handen schudden met corrupte officieren die broederlijk delen elkaars wassen neus helen handelen in macht vrouwe justitia is ontzield door juristennetwerken verscheurd – in haar anus is verbeurd - dan volgt uitschakeling van de wet misbruik van macht en dans om het gouden kalf zij is een oude tandeloze…

wachten tot het tijd is voor de tandeloze. weef mij, weef mij, hijgt de flessenteef en hij briest voldaan in de stank van haar hals. het kort. met de huur gestort hoeft hij geen dorst te lijden. van flessen soms met wat prul eraan krijg je hier geen statiegeld terug.…

In: een eeuw europa vader mak Ofwel hoe god het leven liet in jorwerd De asbestemming op verloren grond Kom hier bokito kus griet op de beeck Bonita van buwalda avenue Wat is vergelding in het huis der dichter De tandeloze tijd van a.f.t.…

in hun zwakte, ziekte en zorgen zo werden zij hoogbejaard man en vrouw de handen verstrengeld ‘s winters heel dicht bij de haard hun dagen eenzaam in deuren vergrendeld d’ ogen ver weggezonken brillen en sleutels vaak zoek toch bleef een geborgen gevoel - met de hulp van een buur om de hoek rimpels als diepe groeven bruine vlekken, tandeloze…

Maar het Forum en het tandeloze midden, vertaald de schijn van soevereiniteit, of is dat de slechts een desillusie wat alles raakt of verwordt tot uitsluiting in tegenstelling tot de naam die het predikt?…

van leven Emissie in de lucht slaat geconcentreerd als zuur hemelwater neer - depositie tot ongezouten grondwater in de bodem van ons bestaan onder het gewicht van zwartrubberen autobanden, vetgemeste geleedpotige viervoeters en last but not least onder de miljarden met rede begiftigde tweebenige, naar gods evenbeeld geschapen tandeloze…

Ik zie de zwarte wijfjes bidden, althans de tandeloze monden bewegen en hun gerimpelde gezichten smeken om Gods goede zegen. Ik zie de zwarte wijfjes bidden, althans de kaken gaan op en neer. Het speeksel stroomt langs de wangen, mummelend prijzen de kwezels hun Heer.…

en zie wat ik zei maar nooit wou: zij druipen sissend op de dorre lezerstongen in de verstorven luchten het worden druppels langs de gemaskerde kin van een tandeloze fee hun boeken verbranden in de stormen van nijd hun neuzen bloeden van al het ontkennen een ijzige boog spant zich op wolken van vuur en voor wie…