Alle inzendingen over tuinen

Spontane aai om je krullenbol gemeend ook puur Dingetjes vurig uit het hart ontsproten reine natuur. Wel en wee delend maar steeds weer Wel vaak gepeinsd - nu heb ik geen verweer meer -. Opgeven ons een zo onbekend woord, gelijkgestemde zielen Twee vechtertjes verknocht aan elkaar 't zijn stuwende wielen. Het horen zien en vooral het stillezwijgen…

Een tuin vormt zich veel sneller in de tropen vier keer zo snel als hier in West Europa de tamarinde en de bougainville de witte bloemen van magnolia en heliconia aan bamboehagen Een bruid laat zich in wit fotograferen in feestjapon temidden van boeketten een tuindecor van manden vol jasmijn Dwars over wenkbrauw neus en aangezicht ontsiert…

De dochter van de koning van Tanete uitzonderlijk geletterde prinses was met haar kersenrood getinte nagels alsmede met haar brein goed bij de les van taalgeleerde Benjamin Matthes en wat dies meer zij laat ik u zo weten Als godgelijke vogel uit nirwana was zij in draagstoel bij hem neergezeten at uit zijn hand, hing aldoor aan zijn lippen…

De Friezen hebben veel te weinig water, Terwijl daar zoveel meren zijn en sloten, Maar met dit weer gaat alles naar de kloten, Wat, denk ik, ook van invloed is op later: Straks blijkt al het overgebleven vocht, Nog veel te warm voor een elfstedentocht.…

Tuinen: zijn de kruinen; zijn de kronen op de 'hoofden' van de huizen.... tuinen!…

ik ook bloeien Ik hoef niet ver weg Heb het paradijs dichtbij Voor mij is mijn tuin Het mooiste schilderij…

Lange ranken in gothische bogen twee spinnen hebben hun webben daarin gehangen ze zijn online en draaien langzaam op hun bolle tere zeilen in het zachte briesje…

het kerkhof of, zoals u wilt, de begraafplaats, ligt er berustend bij de dag is sereen want iedereen die hier komt ervaart eindigheid de laatste tuin van mijn ouders hun graf is rijkelijk beplant geen steen ze zullen ervoor moeten bloeien…

fonteinen rijgen de nacht aan elkaar tuinen neigen uren verglijden palmen wuiven dadels rijpen ogen beklijven nu stilte wijden aardig luisteren het water horen welgevallig zijn niet slapen gaan tussen sterren staan de maan inlijven elkaar omarmen onsterfelijk blijven…

poot ik de planten eerst de rozen van de hoop dan de randen van verwachten en ik bezie de biotoop waarin alles kan gebeuren verboden voor nieuw puin ik weet: geen groene vingers maar hou weer even van mijn tuin…

je slopen wilt Bessen en noten Restjes eten voor de mussen Waarvan je er laatst nog zelf een at En maar schelden tegen de kat Brutale donder met pit Door de openstaande schuifdeur loop je naar binnen En dan weer terug, alsmaar scheldend De honden verbouwereerd achterlatend Grote sterke mooie brutale donder Jouw zwart en wit Wat zou mijn tuin…

Vaak kijken we vol heimwee naar elkaar als we ´s avonds zitten met glazen drank denkend aan andere tijden en aan de tuinen waarin wij toen leefden.…

Tegen het oude hek, gehurkt, z'n hoofd een beetje schuin, wijl hij aan z'n pijpke lurkt, overschouwend 'hun' mooie tuin, dwalen zijn gedachten naar het leven met lieve Katrijn. Kon hij één moment maar, kon hij even nog bij haar zijn...…

Sta voor het raam kijk naar de tuin die wordt beschenen door het licht van de maan. Tussen bloemen en paadjes zie ik een meisje sierlijk dansen in het maanlicht. Donkere haren omkranst als een boog om haar hoofd, haar jurkje zweeft om haar benen.…

In mijn zomermorgen-tuintje als het glinstert van de dauw, komt de zoete geur mij tegen, zoet van thijm en blauwe regen en het krieken van de dag schildert zacht lavendelblauw. In mijn zomermiddag-tuintje als het schittert in de zon, haalt een legertje van bijen stuifmeel uit de akeleien en een koninginnenpage fladdert bij de regenton.…

de wind vergaart dode bladeren in een hoek van de tuin om ze later weer overal rond te strooien ondertussen snij ik oude takkenbossen tot eerste wintertijd…

zo ver en dichtbij binnenste buiten gekeerd in mijn eeuwige mijmering bang voor het streven eet je niet dat wild kind stil staat onder gelopen door het licht van een prinses van de sterren herkenbaar in verzen geschreven in de tuin op een zomerdag van een kathedraal speerruiters bewaken deze muren van de pijn als kiespijn mis jij in…

nog mag dromen met blote voeten op het prille gras waar jij vandaag weer tot jezelf kunt komen en kind mag zijn zoals je vroeger was het stille water spiegelt hemels blauw in deze open tuin die wacht op jou met dank aan de open tuin van cees verkerke (zie foto)…

ooit was ik keurig getrimd gewied en heel formeel mijn buxushegjes strak geplant in rechte lijnen tot stormtroepen mijn lijf met schoffels en houwelen kliefden, hakten en verbrandden nu haak ik mij aan elke steen door de modder naar de meet maar in de grond ben ik nog steeds dezelfde kleine Franse tuin…

Achter ons huis ligt een tuin hij is niet eens zo klein een stuk of dertig aren moet hij zo wel zijn éénmaal in de week dan maai ik het gras en loop daarbij te wensen dat het gazon kleiner was ik maakte ook wat perken een bloemetje staat fris ik weet nu ondertussen wat onkruid wieden is over het hele karwei loop ik te klagen en te…

Er was een zondag Waarop ik bewoog Met liefde in mijn zog De tuin was groen Ik waste en ik droogde Wapperende lakens Terwijl alles zong Ging ons samen In mij rond en rond Het bezorgde me Keer op keer Extase…

Ik wandel door de bossen ruik de geur van vrijheid ik mis niets, ik ben gelukkig Ik loop langs een tuin zo mooi als een paradijs ik mis iets…dit paradijs Ik zie mensen naar me kijken lach hen vriendelijk toe tranen stromen over hun gezicht Ik blijf staan voor het hek de barrière tussen hen en mij ik wil bij hen horen Ik voel een…

Zij gaat de tuin in. Hij is stil, het enige wat ze hoort, is het kraken van haar knoken, wanner zij zich traag buigt, om wat onkruid weg te plukken. Onkruid moet niet denken vrij spel te hebben, hier in haar tuin. Zij is de baas. Deze tuin heeft zij ontworpen, bomen en perkjes met bloemen en haar rust plekje. Dit is haar rijk.…

hoe oud mijn tuin wel was in zijn fraaiste kleuren leert hij taalwoorden: sapstroom - buikrivier - seizoensgebonden honger hij droomt van zon en maan en sterren van eenzelfde makelij zegt hij zoals een mens ooit amoebe zo werd ik net als jij met een durende kracht om de kleur te bewaren het hout te behouden als een toegewijde…

In de tuin speur ik vermoeid naar nieuwe vijandelijkheden, dat valt mee, een stadstuin is de Gaza niet al valt er een merel door de heg, het maakt niet uit, de kat is comateus thans. Ik orden mijn gedachten, in stilte nu want Feind hört mit al ben ik zelf mijn ergste vijand, misschien, wellicht..…

In het droge zand een paar oude kruiken verwelkte bloemen tussen de struiken verwilderde planten tussen de bomen van een mooi gazon kan ik slechts dromen in mijn kleine tuin staat het onkruid hoog maar ook een beeld met pijl en boog haar smalle linkerschouder is ontbloot ze is gemaakt van afvalhout en schroot het meesje en de merel…

Ik deed - vandaag - de bruinige bladeren bij elkaar. Bedekte er de de vaste planten mee Legde het loof van tomaten op de hoop Stalde de tuinstoelen in de houten schuur Deed de deur van de serre dicht. Hing het slot eromheen Het metaal schuurde Een oud bekend geluid, dit piepen en dit kraken Het deed me denken aan al die vorige…

Vandaag omdat mijn dochter jarig is vandaag staan alle bloemen in mijn gedachtentuin in bloei Met rustig groen gebladerte omluikt ervaar ik hoe fijn het ruikt met al die geuren en bekijk ik vele kleuren die ik anders niet zo vaak meer zie Het geel van hoop het rood van passie en betoog het paars van geestelijke inspiratie en alle te bedenken…

in groen verscholen schuilplaatsen voor mens en dier, oase van rust…

in april de ochtenden nog kil stap ik uit de deur en ruik de geur van nevel uit de hemel in een laken van lila staat daar de azalea zo loop ik in het rond het brood nog in mijn mond alleen maar even blij het onkruid nog verre van mij…