Netgedichten

netgedicht (nr. 31.767):

Dansen

Sta voor het raam kijk naar
de tuin die wordt beschenen
door het licht van de maan.

Tussen bloemen en paadjes
zie ik een meisje sierlijk
dansen in het maanlicht.

Donkere haren omkranst als
een boog om haar hoofd, haar
jurkje zweeft om haar benen.

Ze danst en lacht in de nacht
ik hoor haar vrolijke gezang met
als koor het geluid van de krekels.

Het voelt als een blij herkennen
want ik voel en weet dat kind
was ik lange tijd geleden.

Het is als een mooie droom
die als een schaduw in het licht
van de tijd hier naast me staat.