inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 61.940):

De tuin

Ik wandel door de bossen
ruik de geur van vrijheid
ik mis niets, ik ben gelukkig

Ik loop langs een tuin
zo mooi als een paradijs
ik mis iets…dit paradijs

Ik zie mensen naar me kijken
lach hen vriendelijk toe
tranen stromen over hun gezicht

Ik blijf staan voor het hek
de barrière tussen hen en mij
ik wil bij hen horen

Ik voel een gelijkenis
zij en ik…wij missen iets
zij missen iets anders dan ik

Ik aanschouw hun wereld
iemand wenkt naar mij
ik mag naar binnen

Het hek gaat open
een hand grijpt mij vast
het hek valt dicht

Ik wil terug naar mijn wereld
zij laten het niet toe
ik mis nu meer dan ooit

Ik kijk naar de mensen die voorbij komen
zij staan voor het hek en lachen naar mij
mijn gezicht bedekt met tranen

Ze blijven staan voor het hek
staren begerig naar de tuin
eens heb ik ook voor dit hek gestaan

Schrijver: Rudolphine, 1 februari 2017


Geplaatst in de categorie: psychologie

3.0 met 2 stemmen aantal keer bekeken 94

Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
Ralameimaar
Datum:
5 februari 2017
Wat een mooie bespiegeling!

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)