Alle inzendingen over uithangbord

Hij tekende het menselijk tekort en liet je gniffelen om eenzaamheid Verveling, jaloezie en ijdelheid Tragiek gaf hij een vrolijk uithangbord Als hij vilein politici geschetst had Dan hóórde je gewoon wat men gezwetst had…

Een uithangbord voor elke ijscokraam, Wie denkt er bij Polare nou aan boeken? Het is of je de goden wilt verzoeken, Waarom niet een ter zake doende naam? Misschien kan dat een beetje mee verklaren De ondergang van ‘boekenzaak’ Polare.…

Rod was – te pijnlijk haast om te geloven – Verworden tot het uithangbord van doven.…

hangend tussen de schouders dient haar hoofd als uithangbord om iets te verkopen of asgrauwe bleekscheten te vertonen? het blijkt een belse ongesteldheid te zijn vol van schielijke darmdemonen zo een na trappist of zure wijn een die de vorige dag verlengt tot aan de kots nog voor het toilet en de realiteit hardhandig neerzet…

Doch da's poëtisch niet relevant, want wat het meest zichtbaar wordt is het verlichte uithangbord, laat in de avond of vroeg, van je onvolprezen stamkroeg.…

Ik zie eruit als een ijzertang, ik kan niet kleiner worden, Ook niet met uithangborden, Maar ik zie eruit zoals ik ben, En niet zoals een zwarte pen, Want ik ben uniek, En jullie niet. groetjes sanne…

Onder het uithangbord met de adder Hield ie eerste spreekuur in Eden. Een klokhuis zit sindsdien in de appel En de ratelslang rijdt door de steden. Vermomd als Dokter, Zandloper en Joker Brouwt ie in zijn kolven de zwarte loper.…

de expositie was fenomenaal het duizelde duizend kleuren nog net vastgehouden door een lijst maar ook de doeken wilden geuren met hun exorbitant hoge prijs het juiste touche van de penseelstreken en aparte pigmenten vormden het uithangbord van de kunstbroeders im excentrieke segmenten geen rationele verslagen aan de muren maar…

Een uithangbord hing desolaat beschenen door warm licht dat naar buiten brak haar enige houvast voor het ondraaglijk moment onder deze relieken in fragiele aanbouw van de dag een mystieke sfeer leunt zwaar aan de gevels, was zij zich daarvan bewust.. ze aarzelde bij het zacht gondelen van haar naam.. Venetië.. Venetië..…

Witting en Zn., begonnen in 1876 aan de Oosterstraat 51 in Groningen, is het uithangbord een megagrote, witte hoed, alsof ze reuzen als klanten hebben. Mijn moeder vertelde mij dat mijn vader daar zo graag zijn alpinopetten kocht.…

Een uithangbord als een uitgesneden sjabloon. Een energiebron voor menig mensenleven. Wat zouden wij zonder onze koe moeten doen? Onze rood-bonte koe. Nou toe. Laten we daar niet lang over debatteren; maar haar een ere plaatsje geven tussen het Friese groen; en haar met een gouden standbeeld voor eeuwig eren.…

Een ander motel met als uithangbord "kamers vrij". Ik wist niet waarheen ik ging. Gewoon maar weg. Verliet Hem in gedachten mijn lichaam volgde mij. De duisternis als een kleed om me heen. Ik weet niet waarom Hij nog steeds in mijn hoofd zit. Niets meer dan een geest. En toch... is Hij hier!…

vervallen Gallisch geweld het podium af Atonale senaat smeekt uitgezwermde parasieten om hun afgeleefde pels weer te doen glanzen Ondertussen vult 't antwoord de leegte met kletterende stilte Overgebleven eer sleurt 't landschap weer in actie houwt uit de heuvels een ongeziene vlakte bouwt onstuitbaar voort aan 'n marmeren uithangbord…

Gouden leeuwen en leeuwen van hout, Mitsgaders de Hollandse, worden heel oud; Men ziet ze nog wel op uithangborden en schilden, doch zeldzaam in 't woud. Komt ooit de ware leeuw rechtstreeks op u aan, Dan is 't beste om maar regelrecht uit de weg te gaan.…

In ‘t dorpje Deudesfeld, zijn de mensen nog te vree In ’t dorpje Deudesfeld, telt iedereen nog mee De 'Dauner Maare’ zijn verplicht, dat is het uithangbord! Hun blauwe ogen pinken naar, ieder wandelaar!…

de zware Klokken het einde van de chaos Van de dag, de waan van wezens Die de hele dag achter zichzelf En anderen hebben aangerend - En zie ik opeens zo'n mens die Net zijn eigen naam heeft terug Gekregen verdwaasd staan te kijken Op het perron waar zijn trein Voorlopig niet, en misschien wel nooit, Meer vertrekken zal: bij het uithangbord…

Klokken het einde van de chaos Van de dag, de waan van wezens Die de hele dag achter zichzelf En anderen hebben aangerend - Ik ben erbij en zie opeens zo'n mens Die net zijn eigen naam heeft terug Gekregen verdwaasd staan kijken Op het perron waar zijn trein Voorlopig niet, en misschien wel nooit, Meer vertrekken zal: bij het uithangbord…

favoriet dames drinken cocktails met een riet veel aandacht voor elkaar en voor zichzelf vervat in commentaar verpakt in sfeer van schouderklop en lieve vrienden, wij zijn top de waard ziet dit gelaten aan de deur is open alleen de vaste klanten weten slechts de weg hij weet dat het cafè zo gaat verlopen dan maar de beuk erin het uithangbord…

schone uithangborden in Pajottenland markeren onze tocht, op zoek naar de geuze en de kriek, vertelsels en liedekes gevels mee varens en muurleeuwenbek den subieten Dood, den ouden Spijtigen Duivel, het Stroblommeke van Papier en Het Vossegat, hoeveel kriekskes brengen ons naar den ondergaande zon vandaag Suuske van Looi geeft een bazenbierke…

En zó’n goddelik genot met de ernst te zwetsen: de hoed van een parlementslid vijftig meter ver te dragen Of legendaries akelig te doen achter schilden en uithangborden! Een grote dag die de kristelijke liefde bezingt in een nog heidense roes. Als gister misschien schijnen bomen even dood.…