Alle inzendingen over uitmonden

Dat de rivier zal uitmonden in de zee onze dromen in de realiteit vriendschap in liefdesband genegenheid zo teder als de wind blijdschap onschuldig als een kind heb ik niet durven denken jij kunt het mij schenken zoals de natuur onze cultuur niemand zal ons krenken.…

Zie mijn woorden uitmonden in zee. Waar jij ze leest.…

hij wist dat een kopje koffie zou uitmonden in een band voor het leven gepaard aan het voederen der eendjes hij stelde derhalve de uitnodiging dienaangaande nog even uit…

Ik respecteer stilte in al haar aspecten Afwezigheid van digitaal een woordeloos uitmonden Daar het huidige zich niet verroert spreekt geestverwantschap wel tot de verbeelding Waar het hart klopt is stille hoop wat ruimte geeft om zwijgen te laten spreken…

Joepie het gaat sneeuwen meters hoog sneeuwen lekker naar buiten met bevroren oren geen vogel zien of horen fluiten de mooie bloemen op de ruiten daar waar ik woon aan de rand van het land reik ik de sneeuwpop de hand die zal smelten in de opgaande zon uitmonden in de rivier naar waar het in het…

Het duurde lang voordat ze grondde Omdat ze in de hemel aardde Ze niet de duisternis aanvaardde Die in de Lichtrivier uitmondde Ze wist niet van ‘de zwarte zonde’ En hoe of die zich openbaarde Toen ze die eindelijk ontwaarde Was dat juist voor haar laatste ronde Daar ze alsnog haar taak aanvaardde Gelukte het haar zich te hechten Aan water…

Zonder het samenspel kan onze wereld niet draaien; kent deze slechts verdeeldheid uitmondend in haat en nijd. Wat is er mooier dan reikende handen die tasten om met anderen verbonden te zijn om samen iets positiefs te scheppen waarin de bedoeling van het menszijn ligt verborgen; samen te werken, omdat wij daartoe geschapen zijn.…

onze gedachten bewegen op een tapijt van dromen dromen die we in gedichten verwoorden onze gedichten verwoorden tedere gevoelens gevoelens die uitmonden in boeiende gesprekken onze gesprekken schrijven boeken vol eenzame verhalen verhalen waarin sombere gedachten verdwalen onze gedachten verdwalen in een tapijt van dromen dromen…

Steeds als je mij met je ogen raakt wordt ik als kristal en doorzichtig, transparant, waarin regens licht door alle bloedbanen stromen, om uit te uitmonden in de delta van mijn amazone en in de druppels van haar regenwoud, overleeft ze voorzichtig in de parelmoeren palm van mijn hand.…

Laat me gaan, je moet begrijpen dat het ophoud hier, Voer me mee, naar waar mijn rivier zal uitmonden in de zee. Ga niet mee, ik moet alleen onderzoeken wat er is, Ga niet mee, je weet dat ik terug kom als ik je mis, Maar ga niet mee.…

van de zon Ik wil de wereld warm gaan bezingen, waar de lucht roze is en de wolken lichtpaars Ik wil me met de zeeën omringen, waar de horizon een lijn is tussen rust en vree Ik wil mijn dagdromen niet verdringen, waar tranen zich mengen met een blauwe heimwee Ik wil verdrinken in een wazige stilte, waar vertrouwde klanken uitmonden…

ik voelde hoe jouw zonnevingers hun pixels zachtjes op mijn huid vlijden na een lange reis als lichtdeeltje van de hemel maar het aards paradijs ik had mij komend uit het langdurig grijs en somber van de hel voorzichtig opgesteld zodat de eerste confrontatie niet zou uitmonden in schade verfrissend stroomde energie door mijn…

laten we elkanders vleugels zijn nu de nacht valt in onze schoot en de wereld lijkt te stamelen om het vertrouwen dat dagelijks dooft laten we elkanders hartslag zijn nu onze lippen uitmonden in een laatste drift en herinneringen lijken te verschralen in een alles verterende kloof laten we elkanders handen zijn nu onze vleugels worden verzwaard…

jij ontvouwt in een schitterend perspectief de meest mooie landschappen uit elk natuurgebied kleurt met seizoengebonden kwast de subtielste momenten van het op de akkers staand rijpend gewas glooit bos en weiderand als gegoten langs de speels meanderende en fris kabbelende beek draagt de kleur van water door het land uitmondend…

(Proeve van een onverstaanbaar gedicht) In lacrimoso de lafenis van een flauwhartige is veelal in lacrimoso gekleurd vaak tracht hij het tij toch nog met spraakwater te keren terwijl deze mens mijn vertrouwen onvoorwaardelijk heeft verbeurd met de modus in rebus slobbert hij allengs bij leven immer uitmondend in een incrusterende…

Uitmondend in een stip. Zo klein geworden daar waar het eerst groot begon. Weliswaar is er perspectief. Twee vleugels tussen twee lijnen. Soms vliegt het weg heel naïef, dan van het grootte naar het kleine. Mijn perspectief houdt van het leven.…

Opdat ik, letter na letter, voor een fractie van een seconde op jouw lippen mag uitmonden.…

Vloeibaar in trage tred stromend, uitmondend in stroomdal, is de levensloop zoals vertakkingen van struik en boom getopt met bloesems die in lentetijd ontluiken en in druppels van tederheid traag over je wang glijden verstoppend de blos van verlegenheid.…

Een druppel werd een stroompje wat uitmondde in een rivier van bier. Een meer drink ik met gemak leeg, een zee een oceaan, voeren mij met de stroming mee en dompelen mij onder, laten mijn drankgelagen bruisend ten onder gaan. Dorst dekt de lading niet, een stortbui, een hoosbui, een moesson, een Tsunami, verzucht.…

Ik wil een zee zonder golven En strooi rode bloemblaadjes in een rimpelloze oceaan Ik breng een ode aan het water waar alle rusteloze rivieren in uitmonden Om zich vol goede moed te herpakken en slagregen en miezerbui te worden in Noorwegen, stille sneeuw in Siberië Bluswater in verhit Griekenland, wijwater in een grote kathedraal De…

juist de zaken die mensen zich pas veel later realiseren in een luchtig herinneren kantjes roesjes en het half doorschijnend weglatend in het kleine en toch heel opzienbarend zijn waar het mat wit van de fragiele huid in ton sur ton als exposé van de collectie is spreekt het gezicht met de kleurige ogen en zachte lach uitmondend…

Uitmondend in rotsgeloof begint een halfgod af te dingen... Onverklaarbaar voert een liefdevolle onderstroom naar een openbaar beminnen: doordesemt menige adolescent van louche zaken af te blijven, negativisme los te weken, om te keren in het tegendeel. Je zult maar eens te horen krijgen dat je van je zelfzucht bent genezen!…

Een uur verstrijkt, dag, eeuwigheid uitmondend in wat vergeten lijkt. Bedrog.…

Deze stad ademt de jaren Aan voeten van de heuvelen en aan de armen van de Adriatische Zee De Strada van de Nieuwe Stad Uitmondend in die heel Oude, waar de tijd is blijven stilstaan in een bom die ge- ruisloos verder tikt Kantélen, oranje daken Schietgaten.…

Het heeft blondie en zijn sparring partners behaagd om burgers, maar meer nog boeren - en in veel mindere mate buitenlui- na 25 weken kwartetten een 25 pagina's tellende blauwdruk af te scheiden, als model voor een concept op hoofdlijnen, hetgeen na de zomer D.V. zal moeten uitmonden in een regeerakkoord.... op afstand...…

verleden tijden Gevoelens voor jou Wees niet te bang om zwak te zijn Wees niet bang om te trots te zijn Keer terug naar jezelf Laat mij ook jou de liefde geven die je verdient Altijd ben je er voor mij Zelfs mijn kind houdt van je Laten wij samen zweven boven die mooie heuvels Laat Lloma Prieta ons welkom heten En laten wij de rivier uitmonden…

naar gisteren wenken of nu al naar de dag van morgen in een golf van melancholie; in koude of warmte geborgen ik zie vlammen die vervliegen uit brandend hout dat haast tot as is teruggekeerd en kijk in de haard naar mijn jeugd waar ik met het woud was vertrouwd en zinnen zocht uit woorden die takken mij hadden geleerd uitmondend…

geuren te verspeiden niet te vermijden spruitjeslucht nat Nederland drijft op het grondsop graspollengroen op vette klei doorspekt met kabels en riolen bijeengehouden door de dijken wanneer de sluizen opengaan om overtolligheid te lozen vloeien de handgeschreven tranen op scherm groeiende waterstromen wegbanend door een blauwig licht uitmondend…

op het drama dat de man heet altijd al waarde het schuw rond onder de vermomming van krachtige potentie ik verman me in jouw blauwe putten ze boren in mijn ziel en in mijn moordzucht alsof ik je de doodsteek zou kunnen toebrengen maar zo zou ik uit je mond ademen en je lendenen drinken me legen in je rivier van azuurblauw en er in uitmonden…

In de passage krijgt de klank en hoog weergalmen en omlaag een fluistering tussen de voeten over het graniet; rode hartkamer die in elleboog met drie uitmondingen de stad geniet.…