Alle inzendingen over uitputting

Je huid kleurt o zo zoet in lagen van kersenbloed Je pit put in mijn vleespot, je naald hecht de verse wonden. We vliegen als vleermuis en mot tegen de lamp van alle zonden. We scheppen in mosselbanken, het dobberdeinst van ademklanken. We donderlagen in eendedons, de verten roepen nu de verten. We echoën als burlende herten…

ik sorteer ik rubriceer ik ca-ta-lo-gi-seer ik kan niet meer…

werd vermoeid wakker in een uitputtende droom en viel weer in slaap…

Uitputtend maar ook onuitputtelijk. Zowel diepgaand als verganend. Op en … nog. Soms stop en door. Slaand en zalvend hand in hand. Nu doof … dan … een en al oor.…

Lichamelijk totaal uitgeput Door louter geestelijk verzet Maar ik ben nu waar ik wezen wil Ik heb het van me afgezet Geen stap meer te verzetten Het is ook niet meer nodig Als je uitrust op de goede plek Zijn verdere stappen overbodig Dus zit ik in het licht van boven En laat me rusten, laat me gaan Lichamelijk een wrak, geestelijk op…

In 't pandemonium klinkt steeds een echo Een die zich uitput in reïteratie Van slogans voor zijn eigen imitatie En aldoor zingt 'komkom tuutuut hoho' Het is geen wouw die je hoort dongedingen Maar 'n wouwelaar, die enkel na kan zingen…

Zoeken brengt ons in de uitputting. Eenmaal uitgeput vallen we diep. Vallen onverwacht schellen, van onze verblinde ogen. Worden we gevonden. Door wie? Door wat? Luister! Proef! Zie!…

het Chinese meisje verleerde het dansen in zijdestoffen kilte haar rijst op de planken de uitputting verweeft haar pedalen van katoen om het leven te stikken in lappen van jaren nu rest haar dansen naar de pijpen der bazen door het oog van de naald en genaaid voor het leven…

Zoekend naar een zeldzaam ras, door bloedzuigers gekweld, uitputting trotserend, ver van je geliefden, door jezelf gedreven blijkt hetgeen je zocht te worden opgemerkt tussen de bessenstruiken van je eigen huis door wie je liefhad, achterliet. Zo dreef je haar in armen van de ander en zo verloor je wat je had.…

verschijnt mijn muze die me uitput me gebruikt mij bevrijdt die me meeneemt naar de diepte van hooggelegen dalen waarin ik val zachtjes vrij naar beneden glij struikel over de tijd tijd waaraan ik mijn woorden voor hem wijd ah mijn lief mijn muze jij die mij begrijpt…

Ik ben nog nooit zo geweest: na een en dertig jaar zo klein als een schelp en zo moe als een oud huis, waarin spoken tekeer gaan, onvermoeibaar, Géén schelp, geen huis. Wel het vluchtend omhulsel van het sidderende dier, levensgroot verschrikt, dat mijn naam draagt. Maar de naam liefde? Zo dikwijls die naam en zo zelden die stilte. Ik heb…

Ik draag mezelf met me mee. Soms ben ik loodzwaar, soms juist licht Mijn ziel vult soms slechts mijn halve lichaam, de rechterkant, links is leeg. Mijn hersenen echter, zijn compleet gevuld tot de nok overvol Ze kennen geen slaap, dat is de enige leegte, Die stuurt de lacune in mijn lichaam Is dit van mij? Het voelt me af en toe vreemd…

De vrouw trekt de schoenen van haar vermoeide voeten Een meeuw vliegt laag over alsof hij haar rechtop trekken wil Krom gebogen loopt ze verder Haar ogen starend in het niets, probeert ze in het nu te komen Los van alle teveel gedane concessies een leven lang Uitgeput zakt ze neer op het zand De lege schelp in haar…

Alsof een reuzenhand onzichtbaar om mijn torso klauwt Adem kwijt onderweg De trap een berg om tergend traag te bestijgen Mijn handen onder stroom uitval Oogleden dammen voor een wellende zee Oren uitgefloten In alle kleuren van de regenboog Vingers die de pen torsen Laat mij maar even liggen…

De roepende stem uit de woestijn, golven van verwondering: een medestander, die doordrong tot de verstandsverbijstering: onvoorwaardelijk de overgave, een uitputtend doodgaan voorlopig in de kiem gesmoord.…

Lodeizen de onrust voor 't onbekende het lange wachten op dat wat je nog niet weet maar vreest het grote ongewisse maakt onzeker doch wanneer de boodschapper eindelijk komt lijk ik verslagen en is uitputting zeer nabij maar ik ben buigzaam als het riet en tegenweer maakt mij veelal zoveel sterker...…

beklim ook de berg richt je gezicht naar de hemel wie weet breekt hij ook voor jou open en gunt je het inzicht waar we op mogen hopen ga niet uitputtend zoeken stel je open en het zal spontaan bij je naar binnen lopen het ware licht * *n.a.v het interview met Hinne Wagenaar in het TV- programma ‘De Verwondering’.…

Totale uitputting,loomheid en ongelukkig zijnde. Overrompeld en teneer geslagen door dit overwicht. In een gebed verzonken wachtend op het verlossend licht. Hij heeft mij 't leven gegeven, hij zal mij 't leven nemen.…

je roept me en ik hol, zoals in oude spelletjes naar het rode doel dat me trouwens altijd onverschillig heeft gelaten het was meer het uitputten onderweg of de dwaze doodsstrijd die de bekende pijn van verlies verlaagde en zo mijn lot aangaf als tijdverdrijf ik lag nooit aan de oppervlakte in welke kleur dan ook maar ik hol…

Uitgeput, niet meer in staat een vin te verroeren, vervliegt de laatste adem, ze zakt nog dieper weg, vervolgens geeft de laatste zucht aan, dat het met haar leven van uitputting is gedaan! Vaarwel…

Bruggen zijn geen rijkdom meer, ze bieden geen ruimte maar drukte boven mijn hoofd, ze scheiden mensen af en sluiten ze op op een eiland zonder energie een leegte die me uitput en die ik niet kan vullen met de contacten die ik leg over al de bruggen waarmee ik me behelp bij gebrek aan tijd om de deur uit te gaan en mijn eiland te…

De dag heeft boventonen maar ademt zwaar in mij Ik kan met de thema's spelen en buigen voor het applaus ik kan een tegenstem zingen me uitputten tot de avond maar de nachten zijn te kort om bij te komen, ik moet me willens en wetens in de strijd werpen, wat er ook van komt Een dag niet geleden is een dag niet geleefd een dag…

Het zou voor één keer zijn, als je het daar dan maar bij liet… Je had nog iemand thuis, echter een uitputtende bron. De liefde was daar wel, maar onze seks overwon.…

Hij is aan uitputting bezweken Hij had het zo goed met mij voor Ik leende hem mijn oog en oor Hij hielp mij bij het oversteken Hij zou mij nieuwe moed inspreken Maar langzaam ging er iets teloor Hij werd bedroefd, want hij verloor Ik zag al aan de wand het teken Hij heeft het hoopvol geprobeerd Zijn volle stem werd dun, benepen Mijn schutsengel…

Snakkend naar lucht, van uitputting verstijft. Niet één kleine zucht, die haar verder drijft. Het loodzware juk moet ze zelf dragen, ze durft het aan niemand vragen. De wangen bleek en aderloos, het gezicht als steen zo broos, uitgehouwen zonder gevoel, als ijs zo koel.…

in de onderzoekskamer van de dokter vond hij de waarheid voor zijn klachten, een maskerende valkuil, die hem decennialang sluipend heeft uitgehold, door een vergiftiging die zijn lichaam beroofde van zuurstof en volledig uitputte, de ultieme prijs voor een dodelijke verslaving. in de afgrond vond hij het antwoord, hij werd wakker!…

je rolt naar binnen in een glazen bol ik zie je vaag verstopt in kleuren van beweging je vertraagt wordt man het naakte constateren zonder schaamte breekt je los passie gaat floreren ik koester zacht wat jij als hard in mij wilt schonen kus je mond in zoenervaren natte dromen we komen tot de uitputting gaat lonen…

Zij ligt op de bodem van een eindeloze, onmenselijke en machteloze uitputting. Hij put zijn kracht uit haar tranen en verspreidt die met een gewetenloze veelvuldigheid, waarvan de dominerende en beestachtige stank mij overheerst. Een carrousel waar menselijke gevoelens steeds meer wegvluchten en waar een ziel geestelijk ineenstort.…

aandacht is het liefdevolste dat je kunt geven Ik antwoord: onbezorgdheid is het liefdevolste dat je kunt hebben Die ontglipt me vaak Dan lig ik wakker van niets te kunnen doen zolang er geen zekerheden zijn geen actuele metingen en doorsneden voor opluchting of een nieuw plan Ik wil alles proberen om tijd te winnen al mijn kracht uitputten…

Wilsbekwaam, geworden Wijs, reis ik over deze Planeet genoemd Aarde, die De meeste van haar, zo niet Álle schatten, inmiddels Prijs heeft moeten geven aan Grijpgrage handen van Gretigheid die in 't geheel Totaal geen waarde hechten aan Uitputting van bronnen die De Bol nog draaiende houden Tot de wereld en haar bewoners Buitengewoon…