Alle inzendingen over van kooten

Zonder Koot en Bie, zou illusie werkelijkheid zijn geworden. Zonder Kees van Kooten en Wim de Bie, zou de Nederlandse taal veel armer zijn.…

poortje open, hond graag in kot dag in, dag uit zonder nadenken, lieve grote hond. poortje open, hond wil niet in kot uitzonderlijke dag één grote beet, hap knap klemmende pijn, open wond zonder nadenken, kwade grote hond.…

clichémannetjes en zoetzuurtherapisten ik mis Koot en Bie toelichting: Wat voor weer zal het worden in Den Haag?…

liet jongleren In hun sektarisch clubje van Simplisten Die twee unieke taal-neologisten TV-iconen Kooten en De Bie…

Hoe onwaarschijnlijk lijkt de dood als je vingertoppen over elkaar hoort schrapen en ze als golven beweegt, koot voor koot? Is de werkelijkheid zo verlaten? Hoe onwaarschijnlijk blijkt de dood voor diegenen die in een roes van clichés gezamenlijk een rooskleurige boot drijvende houden? Men voor al het zwemmen vreest.…

Maar de EU-vetpot lokt haar uit haar kot : van Euro's raakt ze opgewonden.…

De Belg moet nu blijven in zijn kot en wipt ze buiten die met het snot zo word je niet ziek geen corona piek wordt het virus verplet als een mot…

toen door naar schilderijen keek werd zij gezien door koot een schilder die zoals het leek dr mocht ze was een stoot die schilder koot bekoord door door vroeg waar ze van bestond ze zei ik draag gedichten voor ik schilder met de mond dit schept een band zei hij terstond hetgeen ie toe wou lichten hij vroeg daarom hoe zij het vond dat…

met de macht een vijg van kots dampt achter heuvels en dwaze moeders huilen zacht…

Brand los, mijn hert, van al dat uw gevlerkte vlucht ombindt; brand los van kot en ketens, nu de wenende oge ontblind; brand los, mijn hert, 't is nu, 't is nu dat de hemelvaart begint!…

Ze strijden voor een zelfde ideaal, De heren Westbroek, Nagel en Van Kooten: Ze willen onze leefbaarheid vergroten En stellen daar de burger bij centraal. Maar wat ze nou bedoelen met die kreten Is iets wat Joost als enige mag weten.…

wind giert meeuwen woest spat ruig zee brult leeuwen kots zuurt huig zout bijt lippen touw snerpt strak boeg op klippen ik een wrak…

De zweep over de meute dacht Van Kooten Hij zette toen zijn paardenmiddel in En trok de teugels aan in elke zin Zo vatte hij het volk flink bij de kloten Want warme ballen ja daar houdt ie van Die Kees het is en blijft..een vieze man…

Ik bracht mijn auto ook maar eens naar Pon Om net als Kamp een kortinkje te krijgen Van Kooten zei al: 'Samen voor ons éigen' Een beurt, vier winterbanden, en geen bon Was geen probleem, ze kenden me daar wel 'U bent toch van Gedichten punt enel?'…

Ik nam van Griffioen en van Van Koot Pas na hun US Open-zege kennis Ze zijn begrippen in het rolstoeltennis Hun namen benne stiekem al heel groot Met weer een grand slam-overwinning binnen Regeren zij als zittende vorstinnen…

Een held is dood, De Bie vormt met Van Kooten Een groot deel van ons collectief geheugen Met typetjes die zelden willen deugen En humor in geslepen taal gegoten De ouderen betreuren een genie De jongeren verzuchten: ‘Bim de Wie?!’…

Zo leuk, die oude sketches bij elkaar Ze startten het zo’n vijftig jaar geleden Maar wat Van Kooten en De Bie toen deden Blijkt ook vandaag de dag nog meer dan waar Wie is er nú zo leuk en actueel? Ja, Lubach, maar die gaat straks commercieel…

Na vijftig jaar aan koot en bie een ode Keek op de week is waarlijk tijdloos goed Zo goed als tijdloos: sketch in overvloed Zelfs nu nog actueel als onrustbode Met typetjes in 't collectief geheugen Waar men zich wekelijks op kon verheugen…

'k Ben in mijn kot gebleven 'k luister naar de stemmen die er niet meer zijn het duurt nu al even en ik vind het eigenlijk wel fijn ach, wees niet bang het grote misbaar keert terug en dan wordt leven aan een slakkengang weer snel herinnering, denk maar millenniumbug maar jou zal ik dan wel weer horen ondanks het geloop en ondanks het gedoe…

Alsof ik nergens ben buiten hem om die zegt mij te zien zelfs niet als ik voor het grijpen lig na het kopen van een paar pumps knalrode nagellak op doe voordat ik hem smeer mijn parfum rijkelijk opspuit voor geurvreters zonder smaak ik kots wezenloos staar ik door het venster…

De Belgen wilden eerst in ons cachot Maar Nederland wil daarvoor teveel vangen Ze zeggen tegen Tilburg: laat maar hangen Wij bouwen hier dan wel een eigen kot Denk niet dat wij die dure dingen hoeven Die Hollanders dat zijn pas echte boeven…

Of anders iets onroerends op een foto Dan gaan we economisch weer vooruit Wie toch wil uitzien naar een luxe kot Die koopt vandaag gewoon 1/5 lot…

Bedankt dat jullie, uche, mij ontvangen, Omdat we naar verkiezingen verlangen, Kom ìk hier…, uche-uche-(rochel-kots)! We kunnen samen de problemen aan, Omdat we samen, uche!, sterker staan!…

het blijkt een belse ongesteldheid te zijn vol van schielijke darmdemonen zo een na trappist of zure wijn een die de vorige dag verlengt tot aan de kots nog voor het toilet en de realiteit hardhandig neerzet…

ik spuug, kots, jeuk en krab, zucht: och ik arme ziel. mijn zenuwen, darmen mijn spieren, de krampen. pijn in mijn rug, buik en voeten, benen en hoofd! ik roep, jammer en kreun, snik: wat is er toch mis? de huismijt, zij bijt mij continu in mijn vel.…

Het inzicht flitst, de schichten verblinden en met haat zijn de randen afgezet en met verachting wil u verbinden verkregen kennis met de strakke wet, het eenzaam kot waar tijd werd stilgezet, al de dingen die in 't duister zweven, vol van wezens die er niets beleven.…

Beperkte geest Vol eigen trots IJdel in woorden Je maakt dat ik kots Simpele ziel Koppig en leeg Je verdiend zoveel minder Dan dat wat je kreeg Ik verwerp het respect En minacht jouw zijn En geef je terug De ruzie en pijn Je noemt mij naïef Dat mag je annexeren Dat was ik ook zeker Door jou te respecteren…

ik eet de dag door met woorden en letters van drop, chocola en hele zinnen zoethout waar ik op kauw kauw kauw ik drink de tranen van mijn lief, de lege blikken na het afscheid het regenwater in de koude goot één theelepel dood 's avonds als ik misselijk voldaan mijn bureaustoel bezet kots ik poëzie…

(Kees van Kooten (NRC Handelsblad 22 oktober 2010), naar aanleiding van de bundel Zo wordt U gelukkig: “Ik erger me aan critici die zeggen dat bepaalde poëzie te eenvoudig is.”)…

´s Nachts in de school gepenetreerd, obsceniteiten geënsceneerd, tot in detail geregistreerd, geürineerd, geruïneerd, bureaus met kots en poep besmeerd en zich in alles uitgeleefd wat ooit een god verboden heeft. Zijn positie? Onaantastbaar. Directie? Handen in het haar. Inspectie? “Sorry, houd hem maar: dit is toch zijn examenjaar?”…