Alle inzendingen over vasthoudendheid

Intens voel ik de liefde, het kloppen van onze harten, dit wil ik blijven vasthouden, maar de tijd, die speelt ons parten.…

Aan normen en waarden Huizen en haarden Koninkrijken moeten komen, hier Deuren dicht, zelfs niet op een kier Ik kwam dus achterom Tuindeur wagenwijd open, wat stom De tuinman was aardig Zelfs ietwat eigenaardig Liet mij zijn kwekelingen zien Was hij plantengek, misschien ? Des huizes zoon, daarentegen, heeft afgemeten Mij bij kop en…

De weg hierheen was mooi -ik zie je nu nog lopen- getekend op mijn oogvlies voel die warme stroom langs je heen kom bij me liggen en hou me vast, stevig vast…

ik raapte een scherf op ergens in een Griekse tuin hij lag daar zo half in en uit het zand er zit een rode knikker in mijn handtas die ik nooit terugvind maar hij brengt geluk vandaag heb ik een peer gekeeld zo maar gevierendeeld ze krijste niet eens het is dit moment het nu van deze zomer dat geen voorbijgaan kent maar een blijvend…

die éne dag, waarop het hemelblauw dwars door de toppen van de hoge peppel schijnt die éne middag wanneer alles in een grote harmonie passeert de zon, de bootjes door de Vliet voor het Archief van de Gemeente langs de kat die als een sfinx blijft zitten op een steen de hond, die schaduw zoekt en ik, in schommelstoel met plaid, die warmte…

‘k zou zo graag over iets anders schrijven iets van tijden geleden toen we onbezonnen deden zomaar handen schudden kennis maken, in liefde aanraken ‘k zou zo graag het woord niet kennen de beelden evenmin ‘k heb zo’n onbedwingbaar zin om net te doen als toen je zomaar om je hals te vliegen ‘t zou toch zomaar kunnen...…

vroeg me af wat ik zou vragen bij ondergaand daglicht of een naderende voltooiing een aankoelende werking heeft zolang er water staat in het bekken van achtergelaten zomervreugde wat overblijft is een trouwring aan voldragen beenderen of er dan nog reden genoeg is om de weg te vinden in het landschap zoals we dat kenden en daaraan vasthouden…

Zie Ik je Nog eens Kom Je nog Eens langs Ik zou Je graag Nog eens zien En je even Vasthouden…

met een hart vol woorden op de fiets van ergens naar hier vragen in golvende regels dwarrelen pen en schrift uit elkaar vogeltaal stap voor stap in korrelig zand geschreven opgetild uit de leigrijze zee schillen krijsende meeuwen appels met elkaar niemand kan aan zijn lot ontkomen de zee golft sist valt aan gaat terug taal bouwt op breekt…

Wat kan hij anders dan haar vasthouden en vasthouden, terwijl zij strijdt met haar geesten en demonen op haar laatste stukje werkelijkheid die haar met hem verbindt en die reeds scheuren toont groot genoeg voor beiden om in te vallen de leegte tegemoet, vastberaden, barmhartig en met heldenmoed…

Elkaar aanraken, vasthouden, voorzichtig doen -- wat we bedoelen.…

Als ik je weer zie knuffel ik je Dan laat ik je even niet meer los dan vertel ik wat me dwars zit en wat jij voor mij betekent mijn beste vriend Dan geef ik je mijn vertrouwen Dan geef ik je mijn hart Dan leg ik mijn ziel en gedachtes in jouw handen zodat jij mij even kan vast houden zodat jij mij even overeind kan houden zodat ik niet…

Als het kon wil ik je vasthouden. Als het kon wil ik je zoenen. Als het kon wil ik met je wakker worden. Als het kon wil ik met je verder gaan. Als het kon........…

Vanmorgen toen ik nog niet wakker was maar al niet meer sliep sloop onzichtbaar op gehoefde sokken het onheil binnen in mijn bed, vlijde zich tegen mij aan en fluisterde om mij niet te wekken mijn naam. Terwijl ik mijn ogen niet opende zag ik dat hij naar mij keek met ook zijn ogen dicht het kussen streelde dat hij voor mijn lippen aanzag…

Ik wil je vasthouden voor heel even. Of ik verliefd ben?...Ben je mal!…

erosie is de meest ultieme vorm van geduld en vasthoudendheid de tijd mag hier geen naam hebben…

Ik zal hier nooit meer zijn nu op deze plek ik kan niets vasthouden of vastleggen maar de verandering wordt in trage hanenpoten op het perkament van mijn huid geschreven.…

Vasthoudend aan eigen waarheid staan we lijnrecht tegenover elkaar. De ander is niet betrouwbaar voor mijn bestaanszekerheid.…

als je vasthoudt wat jou loslaat grijp je mis als je loslaat wat vasthoudend een belemmering is kun je vast los gaan…

als ik af toe jou even maar weer vasthouden mag hoe zou het zijn als ik af en toe even maar jou niet hoef te missen…

Aanraken, ruiken, proeven wil ik je je vasthouden tot de dageraad mijn zoete droom verstoort en de werkelijkheid mij dwingt tot heimelijke ontmoetingen in de nacht…

van verlangen naar het voorjaar een foto gemaakt van allereerste sneeuwklokjes in februari als symboliek van het vasthouden van een gevoel waarvan ik dacht dat het kwijt was...…

Als ik je vasthoud in mijn armen en jouw grote ogen kijken mij dan aan, zo vol vertrouwen, je bent een kind om van te houden, wie zou zoiets liefs kunnen weerstaan?…

en loslaten loslaten en vasthouden…

Dus wil je me helpen, als ik ’t eventjes niet meer weet Wil je naast me staan, als ik niet meer kan Wil je naast me lopen, als ik wankel, Wil je mijn hand vasthouden, want ik ben bang alleen!…

zij plaatsen hun ladders tegen mijn lichaam ik schrik in het diepe donker van hun aanwezigheid wat moeten zij van mij wat is het dat zij zoeken dat ik zoek zo vasthoudend dat het elke nacht trilt in mij…

De zee wind,golven banen van schuim vluchtig en toch taai als stroop wanhopig vasthoudend tot verdord, verdroogd ophouden te bestaan.…

je schoenen staan er nog hoe ben je weggekomen hier in de namiddag van het besef tussen zijn en niet zijn daar glipte jij tussen de kieren van m'n vasthoudendheid barvoets zonder geluid…

zal een warme mond wat as uit een urn blazen die jullie vasthouden ergens aan de rand van een gigantische waterval.…

was jij het die me, mijn blik vasthoudend bij de hand nam en zo de reis van vele ontberingen startte door een donker bos waar ik uiteindelijk omkwam…? …Ik geloof het niet……