inloggen

Alle inzendingen over vergrijsd

61 resultaten.

Sorteren op:

Grijs

netgedicht
2.0 met 1 stemmen aantal keer bekeken 63
Weg zijn de gedrochten met hun verstikkende felle kleuren alles is vergrijsd in zalige onwetendheid kun je rustig slapen wat loop je dan te zeuren…

Vergrijsd groen

netgedicht
4.0 met 8 stemmen aantal keer bekeken 604
nog steeds stil je je honger met restanten van wat ooit eetbaar was tast maar toe, neem de negatieven van origineel geluk proef nog de nasmaak van het groene blad aangevreten door jouw hebzucht maar kies deze keer als je uitgekotst wordt je eigen afvalbak de grijze…
Nina Laverona28 augustus 2006Lees meer >

"Zeg nooit, ...."

netgedicht
3.9 met 7 stemmen aantal keer bekeken 128
Een woord dat niet meer kan, te vaak gebruikt, het is vergrijsd, een oude man, al haast verijsd, vroeger had het praats, adem en energie genoeg, ging het vaak buitengaats, ruimte scheppend voor de scherpe boeg, aangesneden in het kolkend schuim, gebogen in het ongerijmde licht, heden in een tijdelijk ruim, sloeg het boek weer…
pama17 oktober 2008Lees meer >

Toekomstig verleden nabij

snelsonnet
2.7 met 3 stemmen aantal keer bekeken 265
Naarmate ik steeds langer voortbesta Collectioneer ik meer voorbije tijden Als plaatjes voor vergrijsde ingewijden Zo smeult en echoot mijn verleden na Daartoe hoort straks de tijd dat ik tevree was Omdat ik vrijgesteld van BTW was…

Eindstation...

hartenkreet
4.5 met 65 stemmen aantal keer bekeken 1.475
Dat huis waar eens haar levenstrein begon, waar dierbaren zijn meegereisd, verlaat ze nu, alleen…, vergrijsd…, Om te vertrekken naar haar eindstation.…

tranen om Dachau

netgedicht
3.8 met 8 stemmen aantal keer bekeken 259
naam en plek spreken hier nog in schrijnende beelden waar oude barakken hun duister verleden nog tastbaar belichten waar vergrijsde mensen huilen om verzwegen jaren tussen ijzige prikkeldraden nimmer gewist…

conclaaf

hartenkreet
4.1 met 7 stemmen aantal keer bekeken 574
achter dikke blinde muren kiezen dove vergrijsde kardinalen een herder naar eigen snit buiten wacht de kudde, hoopt dat de steppe ooit zal bloeien voorlopig overwintert kille, Roomse macht met straffe genadeloze hand…

Het verschil

netgedicht
3.5 met 2 stemmen aantal keer bekeken 84
Die sneeuw op al die kale bomen, het licht vergrijsd en stil, zo heerlijk stil. Het lelijke wordt mooi verborgen onder de witte winterpracht waarop de kinderen sleetje rijden en al die natte sokken moeten drogen, moppert de een, de ander roept alleen : “wat mooi “.…
Lisa Leyten21 februari 2015Lees meer >

Toverlantaarn

netgedicht
4.3 met 3 stemmen aantal keer bekeken 330
het zachtgele lamplicht tekent een cirkel rond haar vergrijsd gezicht werpt lange schaduwen over de tafel waaraan zij zit het boek der boeken open lispelt ze gebeden een hand onder haar hoofd eenzaam maar geborgen in het laatste uurtje schemeren voor dan toch de nacht begint…

zwarte sneeuw

netgedicht
3.4 met 8 stemmen aantal keer bekeken 674
vlokkerig valt de zwarte sneeuw als een wijd gespreide bruidsjapon naar bene licht schittert er schaars doorheen zich laser splitsend in het al heen de zwarte sneeuw; vallende tranen van de vergrijsde hemelse godenleeuw de aarde bedekkend, moede van het brullen, over de mensheid uitstrekkend…

Corfu

netgedicht
3.3 met 95 stemmen aantal keer bekeken 30.237
Vergrijsde olijfbomen leiden de weg naar het dorp de hitte drukt zwaar en loom op het plein in de stilte van het middaguur zingen slechts de krekels een hond ligt hijgend gevangen in het spel van zon en schaduw onder de cypres zit een vrouw in roerloos zwart een leven trekt voorbij…

de weg is kort tot aan de nacht

netgedicht
3.9 met 13 stemmen aantal keer bekeken 318
de nacht valt uit het landschap van donkere stemmen dof waaiend en vergrijsd wanneer ongevederde vuurvogels zich op mijn keel storten en het laatste uur in mijn lichaam wekken, meedogenloos over huid verloren ik zal eeuwig leven, van alles afgesloten, de dragers en de dag er is niemand meer die de regen en mijn spreken in…

Toekomst

gedicht
5.0 met 4 stemmen aantal keer bekeken 8.788
De vergrijsde bibliothecaris liet zijn blik weiden langs de planken en hij pakte er een boekje uit wat hij zelf geschreven had. Hoofdschuddend om zijn overmoed van vroeger herkende hij zichzelf als een vergeten dichter en hij wist dat dichters vergeten worden als hun werk niet best is.…

Held met ideaal gezocht

netgedicht
2.7 met 3 stemmen aantal keer bekeken 153
Vergeeld, vergrijsd, verwaterd of verdrinkend in hun drank voor zo ver nog niet vergaan net als de idealen van weleer o ja, er zijn wel wat nieuwe maar die zijn minder intens dan de grote helden van toen minder vitaal dan de idealen waar hij ooit naar streefde ach, geef hem een echt ideaal waar hij acuut blij van wordt dan wordt hij vanzelf…
geeraardt12 november 2014Lees meer >

Overspel

gedicht
3.8 met 330 stemmen aantal keer bekeken 58.920
Langs smalle richels omzeil ik de klip vergrijsd graniet schaaft mijn huid open tot ik de spatten voel. Zout kerft de wond. Het moet de branding zijn die mij ontboden heeft en hijgend hier omarmt. Nu het avond wordt zal ik hier blijven de vloed belemmert mij te gaan zoals een minnaar dat betaamt.…

Zwarter dan wit.

hartenkreet
3.7 met 6 stemmen aantal keer bekeken 735
zwarter dan wit donkerder dan licht lichter dan zwart grijs is mijn hart zwarter dan wit rijk zonder bezit duister in de nacht in vergrijsde pracht zwaarder dan licht lichter door jouw gedicht bevrijd de diepe smart uit mijn versteende hart zwarter dan licht betoverend gezicht die mijn liefde ontwart uit ons verwarde hart…

Onbegrijpelijk

netgedicht
2.6 met 5 stemmen aantal keer bekeken 295
waar zijn de kleintjes van wie hun onschuld werd gestolen wiens kleren zienderogen vergrijsden bij het opspelden van een ster werd het licht in hun ogen gedoofd toen angst zich meester maakte was het leven nog speels de ene minuut werden ze weggerukt bij de volgende vroegrijp door een onbegrijpelijke ideologie die de wereld verstilde…
LadyLove27 december 2010Lees meer >

Het lezen van gedichten is

gedicht
3.0 met 33 stemmen aantal keer bekeken 17.958
Het lezen van gedichten is Een zaak die over 't algemeen Zodanige bemoeienis Van de ogen vergt dat ze getweeën Van boven tot en met benee De neergeschreven tekst af gaan Terwijl 't gevoel van wel of wee Dat hieruit veelal zal ontstaan Van onderen naar boven rijst En wel het krachtigst bij een auteur Die in het dichten is vergrijsd En…

Channanja

netgedicht
3.7 met 15 stemmen aantal keer bekeken 696
zij bespeelt de oude stradivarius met ontluikend elan haar snaren klinken als voldragen woorden wanneer zij haar sprankelende lettertonen uitstrooit in het hart van een vergrijsde man de viool, uit verguld hout gesneden trilt van vreugde onder de vingers van deze blanke lelie; een meisje met een nog pril aards verleden…

Aan M. ‘t Hart

netgedicht
2.5 met 6 stemmen aantal keer bekeken 381
LOOS GEFIEDEL BIJBELHEIBEL Wie zich met haring spijst Hem zal geen kwaad genaken Hem zal de dood niet raken Totdat hij is vergrijsd ’t Lukte de reder niet Zijn vrouw zwanger te maken Onder het huwelijkslaken Naar tarbot rook die griet Anna, ‘gramstorig grauw’ Baarde hem wel een zoon Ach, toefjes blauwe lucht Hoe drijft God in het…

Zwart vinyl

netgedicht
3.9 met 8 stemmen aantal keer bekeken 422
Bewijs van afgedraaid verleden, verbannen op schreden tot de zolder, verslaat de grammofoon de kolder, van oude blijdschap in treurige toon, zwijgt de doorgezaagde boodschap en gekraste trappen van de tijd, gekerfde groeven in geschonden staat, zwart geverfd in geperst vinyl, draaft en zwoegt door in ziel en zaligheid, vergrijsd,…
pama19 januari 2009Lees meer >

Zwart

hartenkreet
4.0 met 7 stemmen aantal keer bekeken 1.039
De kleur van m'n leven vergrijsd tot zwart en wit, grijstinten overheersen, het rood verloor zijn pit. Droeve dagen volgen op veel te lange nachten, mijn ogen verlangen terug, naar hoe ze vroeger lachten. Mijn arm heeft zich erbij neergelegd - hij zal nooit meer heel zijn - van binnen heerst het zwart, en overheerst de pijn.…
Mierke7 november 2004Lees meer >

verjongd 2

netgedicht
3.5 met 10 stemmen aantal keer bekeken 1.842
hij was nog zo jong, een ruige adonis die mijn ziel beroerde toen hij mijn hart bezong wat was het dat mij diep ontroerde ik zelf was al vergrijsd al lang gearriveerd in het leven de wereld bereisd met weelde omgeven hij keek me uitnodigend aan, grote verlichtende kijkers zogen me naar zijn stralende glimlach elke beweging die…

verjongd

netgedicht
3.4 met 9 stemmen aantal keer bekeken 1.360
ze was nog zo jong, een late twenniemeis, die mijn hart beroerde toen zij mijn hart bezong wat was het dat mij diep ontroerde ik zelf was al vergrijsd al lang gearriveerd in het leven de wereld bereisd met weelde omgeven zij keek me uitnodigend aan, grote verlichtende kijkers zogen me naar haar stralende bloesem elke beweging die…

Fluisterend gras

netgedicht
3.6 met 14 stemmen aantal keer bekeken 372
Waarom vertel je al die oude verhalen Niemand is daarin geïnteresseerd Zo stelden de oude vergrijsde bomen Fluisterend gras je hebt het nooit verleerd Wat moeten wij met al die oude verhalen Gedragen door onze toppen in de wind Geheimen ontrukt van onder de sneeuw In een eindeloze zeurende schreeuw En steeds weer bedekken wij het met lover…
Ivan Grud12 november 2006Lees meer >

zijdezware rozen

netgedicht
3.8 met 17 stemmen aantal keer bekeken 308
woorden tot steen langs kapotte ramen en ik tel de dagen nog te gaan je hoeft niet te zien dat ik ween of dat je de lucht met lood vermengt mijn ogen zwaar van grassen en algen waren ooit de bron van vruchtbaarheid en nu, door wanhoop weggedreven neergehaald tot aan de zee, zo oud zo stiller dan vergrijsde lagen tot aan de horizon…

Axel Geza

netgedicht
4.4 met 16 stemmen aantal keer bekeken 492
draf wat hebben wij van hem genoten hij is niet meer Axel Geza ging en wel terug naar af in zijn jeugdige jonkheid zo soepel en ongedwongen haast springerig van aard lief, de onhandige staanders van deze edele Vizsla waarvan de schoonheid telkens werd bezongen na zoveel jaren is hij gegaan wel als Heer van Stand met een vergrijsde…

Loslaten?

netgedicht
3.5 met 6 stemmen aantal keer bekeken 958
schoot het ruime water op in boten waarvan de kiel al vroeg werd neergelegd, gebreeuwd, door nieuwe tijden, het geluk gekozen waarop de scheephoorn door mijn leven weg zal vloeien, hun lichamen schieten weg als mijn vermaledijde schaduw te dichtbij komt, verstomd de stemmen als ware het bevriende mensen, sinds zij bloeiden sta ik op vergrijsde…
pama13 juli 2010Lees meer >

Koning Winter

netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd.aantal keer bekeken 47
Nu een sterk vergrijsde oude heer die soms nog even krachteloos kan vriezen, een witte wereld voor maar voor één dag, vriendelijk zelfs en vaak zo mild strijkt hij nu met koele hand door mijn haren en over mijn wang.…
Ruud21 juni 2019Lees meer >

Het gelach van de zon

netgedicht
2.8 met 5 stemmen aantal keer bekeken 85
ik heb met schaduwen gespeeld rond het gelach van de zon ook met kleine witte wolkjes die snel donker werden aan de onderkant zij vulden de velden vergrijsden het blauw en de helderheid die wij van zonnig kenden toch heb ik mijn hoop behouden op een brandend revival van het koesterend licht de donkerste rafels zijn onder het…
Meer laden...