Alle inzendingen over verzegel lippen

Verzegel jouw naam op mijn lippen. Haal de schroom mijn lichaam uit. Laat mij jouw lippen lezen. Fluister de woorden met jouw liefdeskracht. Prikkel met jouw ogen mijn gedachten. Houd mij zo oneindig in jouw macht. Maak mij dienstbaar aan jouw wezen. Laat ons één zijn in de macht.…

Ik vlei me neder tussen borsten om mijn lippen te verzegelen tot een afdruk van geluk in aarden korsten mogen stollen tot sporen zonder geluid of juk zal mijn levenslot bezegelen ga ver van alle vuige vorsten die mij bestempelen als gedrocht ik ben aan hun edelvrouw verknocht.…

Met de glans op jouw lippen verzegel jij onze film hierdoor wandel ik verlicht voor de laatste keer mee. Tijdens de passage galmt de herinnering over de golven de frequentie deint uit jouw keel en verbreedt mijn inzicht met lichtpunten aan de horizon die vloeiend verschijnen reikt mij jouw mimiek om te stralen in het avondlicht.…

Ik verberg mij veilig in de warmte van jouw schoot en verzegel jouw woorden, geboren uit hoop, in de warmte van mijn handen.…

Geef mij een gesloten brief ik zal hem wel bevoelen en zachtjes leggen op mijn borst maar open maken niet Koester de verzegeling die een belofte meedraagt zoals jij blijft hij een geheim een nooit gekende schat…

Ik volg haar als een schilder het licht stap haar verlangen af ben een landmeter van gemis ik ijk haar ogen tot de mijne en leg beslag op haar vlees terwijl ik haar contouren verzegel als een deurwaarder bezit dan leg ik me neer een heloot aan haar voeten maar een stiekeme dief van haar weelderig lichaam.…

Jouw gesloten lippen opende sprakeloze woorden in stilte toonde jij jouw temperamentvolle wereld je serene gelaat verbond jouw passionele hebzucht. Jouw gesloten lippen verzegelde je laatste gebaar dat zich illustreerde in kleuren van zonsondergang met het requiem vanuit de horizon in een ijle lucht.…

Leuke lieve mannen genoeg maar niet bij mij, te weinig wordt er genoten van mijn lichaam, ik wil me overgeven aan stoere begeerte ermee stoeien, hem ruiken wanneer ik wakker word in de warmte van twee passende lichamen in mijn bed, in mijn bed in mijn verlangen naar stoppels en handen duwen in mijn huid kracht in mijn vlees…

men bidt om vrede in welke taal dan ook tijdens de schemer herbergt het dal haar doden iedere dag opnieuw tranen zijn niet aan te slepen evenals kisten de zon verzoekt Ares om vrede, salaam, sjalom, pax te verzegelen met vers geboren regen zodat men het prille begin kan omhelzen in alle vrijheid…

Raken mij Ik denk en 't is voorbij Zijn vingers voelen mij Ik geniet Dan is 't voorbij Zijn ogen zoeken mij Ik kijk... Ben er niet bij Zijn glimlach maakt me blij Ik lach Dan keert t tij....…

Vermoedens van de brandende lippen, die elke keer op het grensje wippen, behoren wijselijk op elkaar te zitten.…

Je lippen zijn niet gewoon Ze zijn prachtig Ze zijn van een afstand al te zien Zo gevoelig, zo mooi Zo zacht, zo fijn Je wilt het de hele dag door kunnen voelen Bevroren en dan nog zo mooi Niemand kan dit mij ontnemen Het is voor eens en altijd in mijn geheugen geprent Elke keer als ik eraan denk Denk ik dat je voor me staat Zo prachtig,…

Ik heb zin in je lippen ... strelend over mijn welvingen plagerig spelend zoekend naar meer flirtend met genot smachtend naar gezelschap rusteloos van verlangen verwonderd van de lust vragend naar meer verloren in wanneer ...…

Mijn lippen geverfd in 't vurigste rood nog vochtig en vol van het eerste bedrijf als vluchtige vlinders likraak op je lijf je buik op het bed je rug breed ontbloot Ik zoen je heupen ik voel zonder handen hoe laaiend jij onder mijn vleugels ligt de haartjes omhoog en de ogen half dicht nooit weet waar de vlindertjes zullen landen en…

ik woon in jouw wereld met een koffer vol momenten hangend aan mijn lippen plakt verdriet oren vangen geen woorden komen je halen dichter bij kom ik niet…

jouw huid smelt weg bij mondhoeken en kust de stroop van mijn lippen laat het stromen in slow motion als siroop door mijn aderen het voelt verduiveld zacht aan ik voel me loom warm in de stroom van liefde…

Zij heeft een stem heel frêle die lichtjes beeft een hand die nauwkeurig begeleidt ogen die bewogen strelen of ze bij het schrijven ook die glimlach op haar lippen heeft zij is een franse schrijfster Claudine is haar naam reine claude dacht ik wat een genot dit te hebben mogen ondergaan…

Leen me toch je lippen om de woorden te horen die gehoord willen worden voor de zon de maan verlost Leen me nu je lippen om die glimlach te zien die niet vergeten wil worden voor de traan de lach verdrijft Ach, leen me je lippen om die ene kus te vangen die wacht op een antwoord ook al is het dan de laatste…

wanneer jouw lippen de mijne raken jouw tong zoekend in mijn mond dan lijkt het alsof ik vleugels krijg en langzaam opstijg van de grond…

ze verzetten zich met handen en voeten maar bij kop en kont pak ik ze op doe ze in een doos verzegel die met kop-dicht tape en zet hem op het spoor in een platte wagon naar de horizon kleiner wordt de doos en kleiner gedachten proberen uit te breken ik zie ze beuken maar het tape houdt stand klein wordt de trein en verdwijnt…

Het spreken van je lippen Raakt aan het zwijgen van je ogen. De lippen die vloeien Steunen de ogen die verdrogen. Neem je je blinddoek weg, Hoor dan je mond die zegt: `bleef ik zojuist wegens lippendienst aan de ogen in gebreke ... nu mag ik weer voor mijzelve spreken.’…

op deze hand ligt elke seconde een afgrond steekt de constante factor tijd lek de dood moet je juist leven kom vrouwe, breek zes hemelen, ontdek de maan draait met het hoofd onbevangen deze collectebus wil alles nat, in een romantische bui me niets afvragen waarom het goed voelt, niets zeggen niets weten, van bijbel en god…

gulzig zoekende mond bevochtigt lippen kruipt dichterbij met schokjes inhaleert ze het leven en voelt warmte naar binnen stromen…

Op haar lippen brandt een kus antwoord op gerezen vragen heel teder aangevoeld ieder woord, iedere zin is nu te veel want streling maakt wakker wat schuil gaat in haar leven volmaakte rust, intens beleven wat is het heerlijk te weten dat je bij jou jezelf vergeten kunt…

Nog op mijn lippen gloeit, door al mijn aadren schroeit de kus, van uw lippen ontvangen... Van zwoele moeheid hijgen nog mijn longen, en reeds blaak ik toch van nieuw en aldoor-nieuw verlangen. Uw ogen zien mij aan..., mijn ogen zien u aan..., uw handen zoeken naar mijn handen...…

Haar lippen zijn machtig ze tuiten zich tot kussen die zacht zijn gehoor strelen in opwindend verlangen haar lippen zijn vurig onverbiddelijk trefzeker planten zij haar angel in zijn smachtende hart…

Haar lippen, en dan rent ze weg van mijn lippen -- op het harde glas.…

daag voorzichtigheid uit zet stokslagen en steniging op de tocht om te verliezen de frisse wind die af en toe waait is de verzegeling waard van oude gebruiken nog heeft rode lak de zachtheid van de middeleeuwen hebben wij misschien te lang gewacht zij gaan als lichtend voorbeeld langs het firmament de goed opgeleide jonge vrouwen…

Mijn poes spreekt een taal zonder moeilijke woorden: het is lichaamstaal.…

Een knipoog: ik kijk om, hij belooft iets, maar wat – wil ik geloven?…