Alle inzendingen over voortleven.

de rust en stilte die zich van mij meester maakt zegt mij dat er iemand is die over je waakt je leeft voort in mijn gedachte en geest maar had toch liever gehad dat je er nog was geweest…

ontdek een troostvolle plek toch doch sombere grijze stenen mensen het verlies niet begrijpend afscheid van dierbaren nemen na de begrafenis van je geliefde keren de mensen terug naar hun dierbaar thuisfront heus nadenkend over jouw immens verdriet let wel het volgend bezoek heerlijk lentezonnetje luister de vogeltjes…

als een bloem die nog bloeien moest nam de tijd jou veel te vroeg te snel een leegte achterlatend de herinnering echter blijft ze fluistert zachtjes soms in verdriet jouw lach en jouw stem ze blijven altijd bij ons in elke traan en in ons hart veel te jong nog was ons afscheid toen maar jouw liefde blijft ons dagelijks nog schitteren…

Weer jaagt gierend de storm door de vrijwel kale takken van de stokoude boom, die nu echt kraakt en steunt; de knoestige bast van zijn stam vertoont zeer diepe scheuren. Knarsend kreunend verliest hij uit zijn zwaar gehavende kruin de gebroken dorre twijgen. Het laatste blad valt en hij weet dat in het voorjaar geen nieuw groen meer…

ga niet naar mijn graf of de urn met mijn as ik ben er namelijk niet want altijd springlevend in duizend waaiende winden in diamanten die glinsteren in de deken van sneeuw ik ben de stralende zon op het nog rijpend graan ik ben de zachte herfstregen die je in de ochtend wakkert ik ben de opbeurende rush van stille vogels in de lucht…

Voortleven zal ik, ook na mijn dood!…

Voor mij zul je altijd voortleven je muziek, je lach, je goede daden ook al ben ik klein ik vind het fijn om bij jou te zijn... Michael, rust in vrede…

Voortleven, een doodse stilte omsluit mijn hart en stilt de zilte druppels in mijn lichaam.…

Het geboortehuis van Tante Fumetta staat in Oud-Zevenaar, ze werd nationaal kampioene pijproken, acht keer na elkaar, ze hoestte zich dood in 1907, maar voor velen blijft ze voortleven, er is een tabakssoort en een longziekte vernoemd naar haar ...…

Ik ben verstandig, maar uit liefde geloof ik -- in een voortbestaan.…

Zo blijf je voortleven metterdaad inderdaad als mecenaat! "En daar mag op gedronken worden" spreekt telkenmale wijlen Prins Bernhard!…

Lou Reed, die ik ooit zeer geregeld draaide Stond jaren half vergeten in mijn kast Maar wie houdt èlk gevoel nou eeuwig vast? Er is wel meer dat mettertijd verwaaide Maar draai ik 'm, loopt hij te allen tijde Weer even met me op aan gene zijde…

Waar herinneringen van het verleden nog steeds in voortleven. Toch komt het heden dichter naar mij toe. Het raakt me aan, trekt me uit mijn schuilplaats. Laat me dan de woorden spreken die zo lang diep in mij zaten verborgen.…

doch het verstilde leven blijft tóch voortleven in welhaast rituele beeldspraak…

De voortlevende geest die de tekens van de saudade leest. Levensverdriet in heimwee naar historie, dat nog bitter meeneuriet met de muzikale glorie van een fado na een feest dat meeslepend is als een bondgenoot van een weemoedige geest.…

jouw licht en je liefde schijnen waar jij bent zal de nacht verdwijnen ik wil komen in je nabijheid uit de schaduwen in je heerlijkheid je adem wekt aarzelend een toon je ogen glanzen, je bent wonderschoon maar waarom heb ik dan zo'n verdriet het is omdat je me verliet door jouw dood heb ik nu veel smart maar ik ontdekte: je zal altijd voortleven…

Kiezen tussen bevriezen, of moedig voortleven. Zwevend tussen wanhoop en moed. Daar waar illusies sterven. Daar waar mensen moeten capituleren. Daar waar eerlijkheid dwingt. Daar waar mensen de goede dood, in de ogen moeten kijken. Daar worden overlevenden, tot leven gewekt. Uit liefde. Uit noodzaak.…

Al zal ik je nooit meer van mijn leven zien Je gezicht staat op mijn netvlies gebrand. Al zal ik je nooit meer van mijn leven horen Je stem zit voor altijd vast in mijn oren. Al zal ik nooit meer met je kunnen lachen Jouw gevoel voor humor heeft mij ook besmet. Al zal ik nooit meer met je kunnen delen Hoe je schouder aanvoelt zit vast in mijn…

Het is raar gesteld met de doden, schuiven in je aan, zitten met hun holtes in je knieën, hun kootjes in je vingers een brief te schrijven, even sloom als jezelf, even beperkt op de hoogte van weerbericht en genade, twijfel en kostprijs en als het etenstijd, bedtijd, tijd is om de honden uit te laten, tijd om een kind te krijgen, een man te…

alles wat gebeurt gaat eens voorbij en bestaat niet meer en toch iedere keer als ik iets van wat was voorbij zie komen in mijn dromen bestaat het weer ook al is het maar even een vorig huis waar ik graag woonde mijn lieve hondje dat mij al z’n liefde toonde ouders die weer verder leven dat stille verlangen naar haar met die vlechtjes…

Hoe waar is uw bedenkelijk gezicht: voortleven zal ik, ook al ga ik dood.…

Muzikale gebeden leven voort door ritmische melodieën geneuried in adagio…

Zolang je Kaspar Hauser was bleef je ongeboren en wat ik later van je las lag als adem op mijn ruit bevroren. Ik wist niet hoe jij jezelf verstond. Ik adem op jouw woord en zie hoe dit zich smelten laat maar ook hoe je ontdooiend spreken jou verstoort. ---------------------- uit: 'Hohner', 2015.…

In de harten van patiënten en lezers, blijf je voortleven Oliver. Leven!…

Fineke Gerda Krediet-Pit ik denk heel vaak aan haar zij denkt wellicht ook aan mij zo denk ik maar, ze heeft toch alle tijd ze heeft zelfs de eeuwigheid ze heeft hopelijk daarbinnen de (h)eerlijkheid ze heeft ook mij nog, haar jongere broertje want je bent pas echt dood als er niet meer aan je gedacht wordt ze blijft dus een beetje voortleven…

Voortlevend zoekt die inspiratie. Put die moed zonder de schijn van sensatie. Buigzaam is vaak de weg van de lange termijn. Een weerbarstige rietstengel voortgestuwd door de slagregens van de schaduwpijn. Die immer beperkend een andere wil wensen op te leggen; maar die de optimist zijn veerkracht niet blijvend kunnen ontzeggen.…

me was Zoveel verdriet..., mijn hart doet pijn nooit zal alles meer hetzelfde zijn dat lieve koppie zo vrolijk en blij jij hoorde echt bij mij Mijn lieve kleine rakker nooit meer word jij wakker ik zal je erg missen uit mijn geheugen niet te wissen voor het laatst heb ik je geaaid en kusjes gegeven voor altijd zal jij in mijn hart voortleven…

De stenen op het eens gehuurde fundament dan voortleven zonder terugbetaling van iedere 'eigen' cent.…

gestrekte gestalten uitgeteld in omgevallen kracht stapel van stil wachtende stammen liggend in een houten gareel doorgesneden woudreuzen huilend in druipende hars houten wachters langs de bosrand gestapeld in lange rijen toekomstige planken of masten geschapen voor het scheppende takken ontbindend in de rottende aarde wortels voortlevend…

Het magische eindigt als ze eens, voorgoed gevouwen, jou als geliefd persoon laat voortleven.…