Alle inzendingen over voorwaarts gaande

In lijnen loop ik mijn weg over deze aarde zoekend de rechte baan maar kom mijzelf dikwijls tegen daar paden in cirkels gaan volg mijn leven in hoeken donker uit het licht blijf stug in schaduw zoeken naar zonneschijn en evenwicht geen wegen lopen recht, noch krom door vlakten of bergen en langs de waterkant kan niet de stroom verbergen…

Dwalend door mijn woorden In de doolhof van mijn brein Onderbrekingen die mij stoorden Door de weg verloren te zijn Ergens zal toch mijn doel wezen Een einde na een zwaar begin Gaande weg is mijn hoop gerezen Ga ik zingend het paradijs weer in Laat mij mijn rug dan rechten Voorwaarts door die doolhof gaan Hindernissen voor mijn voeten…

ik loop mee met jou en de tijd samen in een pas die ongelijkmatig oogt maar ons zeker leidt zo het diepste dat beoogt onderweg naar daar waar ‘samen’ ons roept met wuivende hand, haast onzichtbaar ver, waar wellicht geluk ruimhartig teder baadt langs een paradijselijk strand voel de loop van mijn rimpels van links naar rechts andersom…

Wat is tijd, staan we erbij stil? Nee, hij is alweer verleden. Één minuut, zestig tellen met een zucht ertussen. Één uur, lang als je wacht kort in gelukkige uren van de nacht. We plakken slechts een etiketje, een terugkomend ritueel de tijd gaat gewoon verder Ja, weet hij veel… Dagen, jaren, eeuwen we kijken erop terug. Soms gelukkig…

mijn benen beginnen te bewegen uit de hemel valt de regen voor eeuwig en altijd het geluid van ruis boven alles uit de beat vloeit door op naar dat geheime woord verstopt aan de oevers van jouw hart we bewegen voort dansen door de beat is hard in het magische bos van smart dit gaat er gebeuren de bliksem slaat in als een bom de bomen zingen…

Er komt weer nieuw terrein om in te lijven Want ook al doet het nu als iets bizars aan We kunnen op den duur gewoon naar Mars gaan Om daar vervolgens permanent te blijven Ik vraag me toch voorzichtig af in deze Hoe bovenaards we moeten willen wezen…

Moge het gebed van de blije morgenstond steeds in onze ziel doorklinken als een marslied van moedig denken en gaan.…

Ga stap voor stap over smalle balans van mijn woorden en gedachten langs stromen van intuïtie en zekerheid of door het duister van niet weten steeds mijn overtuiging volgend aan mijn principe altijd trouw niet star maar zelfverzekerd voorwaarts door mijn eigen wereld en daar omheen genietend alle dagen van het leven in de bescherming van…

geen spijt Volgen Voorwaarts!’…

Het lijkt gedaan, maar is nog gaande. Gaande was het begin, dat men geboorte noemt. Gaande zal ook ons sterven zijn, wanneer sterft wie we denken. Wie we denken dat we zijn. Hoe wij ons ook verzetten blijven, gaandeweg begint elke dag. Elke dag opnieuw.…

Volle kracht voorwaarts! ________________________________ AB RIL Een tegendraadse overheids-dienaar Gebukt gaand onder geestelijk gewicht Vervult met bloed en zweet zijn dure plicht, Staat tot zijn prepensioen grif voor u klaar Toch kreeg Ab Ril het even echt te kwaad Bij zo'n abrupte dip in 't werkklimaat…

zwaaien we naar elkaar, maar niet terug, ik moet je bekennen dat we nog steeds niet in elkaar herkennen van acceptatie, wat ons scheidt in diversiteit onder het gewelf van de wolkenboog door te gaan, ontbreekt mij de moed de mantel van meerwaarde te verkennen in een tijdloze loyaliteit, waar ik je altijd in heb ontmoet in een voorwaartse…

Ik ben gaande naar't licht en de kracht van de zon. Uit de nacht van het duister, in stilte gekluisterd, gekomen. Vrij! Nu, gaande met mij het licht en de kracht, door liefdesmacht verbraken de ketens van angst in de nacht.…

in traagheid van gemoed de diepte het oog van de melancholie en nog altijd het verstilde reiken naar de schoonheid van een onbevangen jeugd een bevrijding pas aan de horizon van de utopie maar desondanks gaande door het leven in de schaduw gaande in weerklank van het voortbestaan steeds de lente opnieuw…

We brengen onze levens gaande, uit van onze geesten, terugblikkend op onze geboorte, vooruit naar ons overlijden. Gelijk wetenschappers beweren alles is gewoon licht, niet gecreeerd, vernietigd maar eeuwig(durend) helder, meesters in altijd en God in overal. Zij die, opstonden voor de liefde in wrevel met de haat, in weerwil van de haat.…

door de kristal heldere klanken voorwaarts…

Dit strand leek me te leeg menigte minuscule kiezeltjes dat de gedachte stenigte met dit blikveld voorwaarts te gaan…

Geheimen zwijgend onbewogen haar weg gaand zilveren maanlicht.…

met schijnbaar goud haar diep gebogen onder eigen gewicht treurt de wilg moe van het dragen…

Ik lees doorgroei van je schaamte lees je billen bloot ik lees je borsten staande lees wijl jij de lichten dooft.…

De mens een stap voorwaarts schrijdt. Een einde aan al het gezoek. Maar waarom steeds weer voorwaarts kijken? Sta eens stil en kijk weerom. Laat wat eens was het heden verrijken. Maak recht, wat was eens krom. Schipper zijt gij van uw eigen boot. Wandelaar van uw geboorte tot uw ... .…

naar wat daarbuiten gaande is…

Met 'Rutte' lijkt het tij voorgoed gekeerd: geen geld meer voor cultuur en zorgverlening of plaats voor tolerantie nu de mening van Wilders en zijn aanhang prevaleert. Wie wel beschaving voorstaat gaat vandaag aanhoudend protesteren in Den Haag.…

Terugkijkend, en zien wat ik beter had kunnen doen, Kan ik vooruitkijkend nog een heleboel goedmaken.…

Hier ligt een man, die altoos voorwaarts runde: Zijn leven was bedrijf - regeren al zijn lust! Wat hij zichzelv' en ons niet gunde Zij met zijne asse - Rust. ---------------------------------------- uit: Puntdichten (1821-1827)…

Jij verschuilt je nog het meest in het voorwaarts en in wat is geweest.…

met mijn ogen volg ik de ritmische beweging van voorttrekkende zware donkere onweerswolken die boven mijn hoofd lijken samen te kolken in een vorm van noodgedwongen overleving op mijn hoofd voel ik reeds neervallende regen grote en kleine druppels koud en nat mijn tijd zit er op, heb het hier wel gehad tracht mij moeizaam voorwaarts naar huis…

geen twee tellen duren even lang we worden kleiner en kleiner van al dat hoge vliegen weten dat een koploper niet de eerste hoeft te zijn we zien dat dwarsliggers spoorstaven dragen dat mooie woorden niet altijd de ware zijn om tij of onheil te kunnen keren we leren hechten en knopen vliegen een beetje dichterbij de aarde om onszelf voorwaarts…

Alle luikjes opengezet voelen wat er gaande is in de schemering in mij niet fantaseren voelen wat er gaande is daar buiten een afscheid hun armen om elkaar en heel de laan lang zijn mijn benen moe van de trimmer die lacht naar de gelukkige…

een vogel houdt zich met kunst- en vliegwerk gaande de vogelwachter waakt hoog of laag pionieren in de buitenlucht zonder pose zijn wie je bent…