Al gaande
ik loop mee
met jou en de tijd
samen in een pas
die ongelijkmatig oogt
maar ons zeker leidt
zo het diepste dat beoogt
onderweg naar daar
waar ‘samen’ ons roept
met wuivende hand,
haast onzichtbaar ver,
waar wellicht geluk
ruimhartig teder baadt
langs een paradijselijk strand
voel de loop van mijn rimpels
van links naar rechts
andersom
soms ook wel gekruist
ik zie die van jou,
rivieren van voortschrijdend gaan,
ze schilderen bewogen,
eigenlijk als van zelve,
het verlangen
dat in ieder huist
ga met me mee
naar de bloesem
van tastbaar bestaan
Geplaatst in de categorie: liefde
Schitterend gedicht.
'n tropische verrassing!