Alle inzendingen over voren

Rutger, luister even: als ik cello speel, dan zit ik in de voren van het boerenland. Ik ruik de paddestoelen, want het is mijn aarde. Ik laat geen water achter in de lente.…

Voor de één tik ik er 10 jaar bij Voor d' ander on- geveer 8 eraf 'k Zit er zogezegd 'n beetje tussenin Liefde vliegt er boven. Lust doet mee Tussen benen strak geregisseerd de één het eind, de ander het begin Samen vormen zij het verschil in mijn leven Hoewel schijn ont- zettend vaak bedriegt bedreigde de waarheid mij…

Terugziend op De zestig jaren Van dit leven Ben ik vóór alles Mens geweest, Van de onmens Heb ik mij Verre gehouden…

De gekoeieneerde kakelkip stak haar hals over kop in het zand. Met schouder en lende- biefstuk, of is het dan filet De hand slachtte de kip haar ellende stortte zich uit over de aarde, waar zij zich verstopt had. Gekrenkt tot op het bot geplukt. Geen ander lot beschoren dan soepkip zijn.…

De regen die mij, in augustus van het jaar dat ik jou zag, verregende Maar terstonds ook mij verdronk, zomert nog door tot eind december…

Wie mijn vaders handen ziet biddend voor het avondmaal levensringen op kootjes vermoedt een verhaal dat zelfs de bijbel niet biedt Hij placht hem te vragen, na het amen. uw handen hebben geleden, niet waar? Vader bekijkt zijn vingers En zal het zwijgend beamen…

een euro, negenentachtig cent, beetje zuur, maar veel smaak, rare afdronk, alles went. Redonaire tweeduizendvier, dat drinkt een echte vent. Van kurk smaakt 'ie beter, in champange of theeglas, maar bij vis voor geen meter drink 'm altijd als eerste, uit een bierpul of beker. Goede wijn is vrij van kater, hij voldoet, wat dat betreft…

Ik zat in 't hoge gras; Het was een warme zomerdag, En uit de donkre schaduw zag Ik naar de lichte plas. En onbeschut voor 't zonnevuur Lag 't slaperige land Te domlen in het middaguur, Door moeheid overmand. Het was zó stil, zó stil.... De vogels droomden op hun tak, Het windje sliep op 't watervlak, En rustte koel en stil. Een…

'k Zie je komen in mijn dromen. 'k Zie je komen in de nacht. o Zo teder, weer zo lieflijk, met je liefde jong en zacht. Ach mijn liefste blijf bij mij ook al is het donker buiten, kom stil liggen aan mijn zij tot het schemert aan de ruiten. Laat mij van je dromen zijn, o zo teder, o zo zacht. Kom weer slapen in mijn armen: in mijn hart…

de pillen liggen klaar naast de fles met sterke drank om haar verloren moed te schenken geen schreeuw om hulp of snikken haar gedachten zijn gesmoord in doodse stilte wil ze slikken te moe om te beseffen dat ze een keuze heeft wat zij die niet meer leeft nooit heeft gehad ze ziet haar moeders lief gezicht dat in het donker oplicht…

laatst hadden wij een vos in de keuken mijn broer die schrok daar zo van de koffiekan viel uit zijn handen alles nat, niets bleef er droog maar de vos stond daar en trok zijn lip omhoog verbaasd keken wij naar zijn puntige tanden ksst zei ik, scheer je weg vals beest wat is dat voor een gekkigheid om hier vos te zijn nog vóór het ontbijt…

'k Had haar zo graag nog eens, Voordat zij ons verliet, Goênacht gekust. Zij zeiden: ‘Beter niet.’ Zwaar, door hun zacht vermaan, Sloeg mij hun medelij; Niet zien.... Nooit meer.... En toch Zó dichtbij. Toch: ‘Beter niet’. - Dat woord Grijnst me overal nu aan. ..... O, had ik Niet verstaan! ------------------------------------- uit…

Die mijn leven verzameld Had - opeenstapeling van Buitensluiting, van neerbuigend Bejegend zijn, gekleineerd Tot op het bot, dat Onder het kwetsbare lichaam Onzichtbaar aanwezig was, Van vele malen verlies met Bijbehorend verdriet van Er niet mogen zijn - Nu ben ik verder met drie jaar Goddank goede hulp en kijk ik Weer naar voren…

Wie eet, kan zich verslikken Als het dwars zit er ook nog in stikken Daarom voor de veiligheid Sondevoeding op etenstijd Als je fietst, kun je vallen Of fataal op een auto knallen Dus nooit meer op de fiets Is het veiligheidsadvies Ga niet meer onder de douche of in bad De natte vloer is verraderlijk glad Eén verkeerde beweging en…

Het is stil in huis - De hond gromt niet, De hatelijke klok Slaat niet voortdurend Het overbodige middaguur, Het maal blijft onaangeroerd En verdwijnt stilzwijgend In de voren van de tijd, Ze heeft nog geen trek En wil het voor vandaag Hier maar bij laten…

Hij die gisteren nog twijfelde, maar vandaag in het mortuarium ligt, als hij eerder had geweten zou hij gewacht hebben en zijn gezwicht? Hij twijfelde op de richel, donderde dertien etages naar beneden, daar aangekomen, was er weinig over van die mooie kerel, die twijfelde op die richel. Een uiteengespat gebeuren, wat met stoffer en blik…

achter duinen van traag zand ook de luchten lijken voller van adem, een wolk draagt de massa die eens ons aarde werd genoemd aan het verlangen naar warme strelingen, strelingen die de dood verwensen doch ook inhalig omarmen god, ik vrees de duivel niet, doch het lijden dat mijn ziel tracht te breken is als angst op een akker leeg van voren…

Verlangend voortgaan op het lange pad; aan het eind ervan prijkt een stralenkrans, noodt én vermaant, omringd door milde glans, die soms vervaagt _ tot star, neerslachtig mat. Je kunt wellicht leven als een najaarsblad bij de gedachte: "Het licht verdwijnt thans." Het gelovige oog geeft echter kans te zoeken naar een diepzinnig vragend…

Maak er een me- momentje van Maak kennis met het Yoni stomen Schijnt goed te zijn heb ik vernomen Je baarmoeder blijft spic en span Holisme steekt de loftrompet De vrouwenarts veroordeelt het…

Sinds die dag sta ik oude doorgestreepte tijger in een jong lichaam in een ander licht dat mij ontkleedt, onverbiddelijk de veters van mijn zekerheden losmaakt mijn gewoontes en dromen losknoopt mijn ogen open kust voor de schoonheid van de afgrond en met zachte hand mijn onsterfelijkheid uittrekt De afgrond is geen afgrond…

niet definitief verloren alles wacht hoelang nog hangt een prooi aan vloeibare gestolde zijde de vogel vindt een tak de gans zoekt het water hoelang nog klampt hij zich vast aan het brekend licht de zon zakt in de kruinen van de bomen laat hem nog even de vlieg in het spinnenweb het laatste wat hij doet vóór…

zei ooit mijn vriend w. je werkt op vrouwen als op lachspieren de vraag is altijd waar je bent als je bent uitgewerkt…

Als een mens toch van te voren weten zou, wat of er gebeurde, zal ze dan een andere weg inslaan, als een mens van te voren precies weet wat er mis gaat bij het inslaan van die ene rechte straat, wetende dat er ongein te wachten staat, neemt ze dan nog die ene rechte straat?…

Dat we straks uitgeblust, verbitterd, koel, onverschillig of zelfs bang Mopperend vanuit een luie stoel of enkel nog protesterend tégen, als het leven in ‘t gedrang, ons niet meer inspannend vóór, meer dan “ thinking wishful” Vóór die leefbare wereld, vóór de mensen, voor een ander, als je snapt wat ik bedoel…

plaats komma’s vóór een eindpunt trek lijnen vóór de grenzen van barbarij overwin ravijnen van schaamte kijk de angstaanjagende zwarte zwaan in de ogen ontmoet in open velden anderen voel door hen je menselijkheid…

De mensen kijken meestal op ons neer en willen niet dat wij de kop opsteken. Men ziet geen mooie trekken, slechts gebreken. En toch bepalen wij de lentesfeer. We zijn het mooist wanneer we zonnebaden. Ra-ra, wie zijn wij? Kun je het al raden?…

Een hoge paleiskoepel overhuift onverstoorbaar statig het gekrioel van mensen, die zich spoeden naar hun doel, als de trein met gedender binnenstuift. Men roept gehaast, snelt langs elkaar en wuift. Druk zoekende ogen en jachtig gevoel zijn in de spijszaal plots aangenaam koel, waar de blije drinker ogenschijnlijk fuift. Bedaagd marmer prijkt…

fier en krachtig met tomeloze energie de voren ploegen…

Het leven komt aan op de seconden vóór je -- de kleine toekomst.…

Vandaag de handgranaat, wie doet ’t vóór ? Rajief, kom maar naar voren asjeblief. KABOEM !! Ach, ‘t is wel jammer van Rajief, met hem gaat weer een jong talent teloor. Dan reik ik jullie nu een landmijn aan, daar moet je thuis aandachtig op gaan staan.…