Alle inzendingen over wat overblijft in wo

Je geeft me een gedicht en schenkt me de stilte langs ogen, stil bewaard De weemoed van een droom, veilig opgeborgen, in het herkennen van jouw verhaal Samen kwetsbaar, zo verloren als woorden worden stilgelegd in tranen zonder samenspraak Je geeft me een herinnering en schenkt me lege handen, een omhelzing, stil aangeraakt…

soms blijf je waar je bent het zaadje dat in de ziel kleurend ontkiemt in stilte verder groeit gedragen door het diepere leven in harmonie met de seizoenen je blijft waar je bent…

Laat mij dit schrijven lees mij leeg en vul de woorden met om het even wat ze zijn voor jou en van jou gekregen ik behoud het wit wel dat zich tussen de regels legt ongeschreven en ongelezen het begin dat er altijd al was overgebleven.…

Bij vlagen denk ik aan jou, nog steeds de herinnering aan jou leeft het is dat wat mij elke dag leven geeft. Ik koester onze geheimen diep in mij. Jij, die er altijd was. Het offer dat je bracht kostte jouw veel kracht ergens te weten dat je eerder zou gaan dan ik je hebt lang toegeleefd naar het einde het laatste ogenblik.…

In WO II gingen er 25.000 per dag 6 jaar lang Nu leggen we de wereld plat Voor een fractie daarvan…

Een linke speeltuinvondst uit WO II Wel 176 granaten Een arsenaal dat achter was gelaten Geruimd nu door de Britse EOD Ze moesten naar het zwembad bovendien Daar waren ook veel bommetjes gezien…

De zwarte schaduw van de soldatenkruisen, verdubbelt de smart.…

Ze denken vast dat ik mij zwaar verveel, Sprak Wolfgang tot zichzelf - kijk ik naar buiten Dan zie ik enkel dartele kornuiten Terwijl ik urenlang etudes speel. Wanneer ik mijn geliefde toetsen streel Zie ik zo af en toe hun boerse snuiten Grimassen trekken voor mijn schone ruiten En erger ik mij dikwijls groen en geel. Diep in mijn hart…

In WO II gingen er 25.000 per dag Alle leeftijden, 6 jaar lang Nu overladen we de wereld met schulden, leed en dwang om aan levens van vetzakken en doorleefde wrakken nog wat dagen vast te plakken Een krachtmeting van staten in dwingelandij van doen en laten…

Citaat Een mens is maar onvergetelijk Zolang iemand overblijft Om hem niet te vergeten. Claire Vanfleteren…

Was Hitler nou de schuld van WO II? Die Killing Fields, kwam dat soms door Pol Pot? Als plotseling de onschuld blijkt verwoest Klinkt zachtjes onze mantra: Nicht gewußt.…

De wolventanden van de tijd Hebben genadeloos het kind Uit mij weggevreten, Het levend karkas Dat overblijft levert Voortdurend strijd met De weerspannige werkelijkheid, Waarvan niet veel meer overblijft Dan een groot vierkant in het zwart Dat mijn wereld verbeeldt, En een grote zwarte zon Waaruit licht gezonden wordt Vanuit…

Een ziekenhuis in Gaza waar zo goed als niets functioneert Alwaar een ieder die daar ligt eenvoudigweg lijdt en crepeert Als begrijpelijkerwijs Iran zich hiermee gaat bemoeien Zal iedere sirene, waar die zich ook bevindt, gaan loeien Is WO-III ingeluid, ziet 'n ieder bij 'n ander alles verkeerd…

'Vertel eens van de oorlog opa! U zat toch in ’t verzet?' 'Ik vocht bij de Grebbelinie, Afsluitdijk en staakte 't volgend jaar in februari en eigenhandig maakte ik illegale krantjes en radio Oranje hoorde ik in bed Persoonlijk heb ik menigeen van d’ondergang gered door naar Engeland te varen in een boot die kraakte van ellende, toen de Majesteit…

vissen in het water, brood met wijn ontbijtkoek als na droogte een hint van schoonheid overblijft is al het andere schijn…

De musical rond Paul komt net op tijd: Men vindt zijn Ma-Di-Wo-Do een zozo-show Soms zelfs al een How Low As You Can Go-show Een voorgeborchte van vergetelheid Artiesten draaien vaak dezelfde ronde: Wat oud is, wordt vanzelf heruitgevonden…

wie hier voorbij is dan zie al wat overblijft is ruis al wat overblijft is gruis vermalen tot een grijs tapijt je gooit het puntlood uit en zakt ermee tot in wat eens schacht vier was daar rommelt het niet langer speelt een showorkest ten dans de hapering lijkt permanent op hoogspanning gesteld dat dit blijft duren zou dat een soort van…

Van je bed, trein en boterham, alles zit vast. Wat zijn we anders dan een specht in de bast. Welk mens is anders. Ontworsteld de structuur. Leeft van eigen waarde, authentiek en puur. We zitten vast, onder de plak van het leven. Weg. De wijde verbeelding in. Gaan zonder te beven. Er is geen vluchtweg, het lijkt vanaf de eerste dag te laat…

Met uitgestroopte arm, ten halve afgeknuist, wie staat er daar, en steekt ene onbestaande vuist ten hemel? Is ‘t een reus in beelde? Neen ‘t, ‘t en is geen mensenbouw, ‘t is eer een wangedaantenis; een stenen berggedrocht, dat, staande fel en fier, de scherpe houwen torst van ‘t vonkend hemelvier. Doch neen, ‘t en is geen berg, geen wangedrocht…

ik zoek je adem soms als de maan bloedt en ik luidkeels jank in de nacht en jij jij verdwijnt in de stilte die overblijft…

Wohin die Vögel fliegen will ich sein in Afrika im Winter im Frühling zu Hause wo ich meinem Geburtstag feiere mit den Meinen. Die Sehnsucht nach weißen Neuschnee, die Düfte im Gebirge Sie bleiben Geburtstaggeschenke wie ich in Freiheit verpackt.…

Wie Rooms gedoopt is, is heus niet verrast, Ook nu niet, ook al heeft de paus van Rome Een bisschop in genade aangenomen Die zegt dat er nooit joden zijn vergast, Want ooit zei de pastoor al in de mis Dat in de kerk de paus onpeilbaar is.…

Hij ontpopt tot machtswellusteling In tegenstelling tot Gorbatsjov Op de rand van een WO-III Messen geslepen, geens- Zins bot. Kleine 80 jaar na WO-II Broeinesten ontelbaar Vrede op aarde, vergeet het Ernaar streven, geenszins.... ...RAAR!…

Kwade vreemde ogen kijken naar mij in het licht van woorden die veroordelen en niets meer geven om wat overblijft in de armzalige schaduw die niemand meer wenst.…

De enige vluchtweg die me overblijft zijn de vleugels van de dood.…

Blankenheim, Quellenstadt, wo die Ahr entspringt… Blancio, Ich will immer bei dir sein! Blankenheim, immer schön, wo Hänge blühen, Blancio... es geht sich da so schön...…

en daar hang je tussen vraag- en uitroeptekens mam, wie is mijn vader ze komt niet nader tot de dader die haar bezwangerde wat overblijft is het kind dat niemand kent…

Wil jij de enige zijn die beslist wat overblijft van met wie je gesproken hebt, zoals je je eigen handschrift van gisteren niet wilt zien? --------------------------- uit: 'Nog een grap', 2013.…

nog breekt een glimlach door haar rimpels heen tooit haar gezicht een klein rondeel dit is wat overblijft een stille plooi een innig tafereel doorzichtig voor het merendeel…

zij schilt woorden kerft de bast stilte valt in zwart verwrongen klanken drijven kleurloos af onbeschrijflijk is de leegte van het wit dat overblijft…