Alle inzendingen over water uit de bron

een wereld van verschil - bronwater drinken of water uit de bron…

Water is de bron van leven, zonder water kan men niet. Water zijn ook tranen die je loslaat bij verdriet. Water kan de mens zijn vriend zijn, maar neemt soms ook zijn leven,.. Water dat door dijken breekt doet de mensen beven. Water moet de zeeën vullen tot de laatste dag van d' aard.…

Je voelt als een bron een bron diep in mijn ziel een voedende stroom van verbondenheid welbehagen vrede en verrukking het voelt als dat het verfrissende water van die bron geleidelijk de dorre aarde van de verwaarloosde kant in mijn ziel doorstroomt het…

onder dadelpalmen aan een springfontein begroet ik opgetogen de klaarte van je ogen het naakt geluid van prille woorden klatert in het water ongestoord je glimlach klimt amandelogig in de nieuwe dag je adem huivert argeloos schep ik met ijle handen witblauw een broos geluk met weinig woorden water uit de bron gewoonweg door…

wat jij raakte schitterde als goud nu zijn je handen broos en oud het water uit je bron is langzaam opgedroogd jouw wilde bloemen op een hoop gegooid het zaad verstrooid door tijd en tegenwind dat hopelijk weer goede aarde vindt jij hebt alles weggegeven als je in de spiegel kijkt weet je wat er over is gebleven…

ik heb de bron gevonden ben ineens verlicht ken alle inns en outs van morgenstonden in poëtisch schrift dans op wolken speel met zon en maan schemer zacht met kleuren als mensen slapen gaan eindelijk zie ik als ik naar iets kijk voel een warme bezieling in dagelijkse werkelijkheid los zand is nu gebonden door water uit de bron aarde…

wie ben ik - is de vraag die hopeloos mijn buik bevolkt navel-diep daal ik af naar die plek aan het water waar mijn bron ontspringt het rijk van genoeg en vervulling daar waar ik mij verloren heb roep ik mij terug fluisterend waaieren lichtgroene bladeren in kronen van zacht wiegende bomen mijn naam die ontspringt uit de diepte en…

Misschien een plaatselijke pint te drinken als ze bier hebben natuurlijk, Want dat kletst toch een stuk gezelliger dan bij een glaasje water uit eigen bron.…

Helder water uit iedere bron stromende gezondheid op een langer leven. Straten, pleinen en balkonnetjes vrolijk groet iedereen buongiorno golvende haren en flirtende japonnetjes Monclassico, Carciato en Dimaro.…

Plots welt er iets van vreugde op als water uit een bron omdat het leven heerlijk-schoon weer overnieuw begon in kersenbloesem stralend wit die daar te pronken staat en teken is van 't nieuw begin dat zich slechts lezen laat door wie herboren ogen heeft en luist’ren kan naar al wat leeft.…

Witbruisend water uit een bron van honderd lange menseneeuwen springt uit een kruikje in de zon: ik hoor een zwaluwpaartje schreeuwen. Een kind met helderblonde haren en ogen waar wat licht in speelt komt in dit zwembad tot bedaren omdat het water nooit verveelt.…

als ik de poort achter me sluit genoegen neem met bedelbrood en water uit de bron, platgetreden paden bewandel , me vreemde kruiden eigen maak, hou me dan verdomd niet tegen schurk niet tegen me aan als een schurftige neerhofhond die kwijlt uit zijn ouwe bek doe alsof ik je nooit eerder heb gekend en leg me geen strobreed in de weg zwaai…

Ik hunker naar de lach van de zon, de streling van de wind, het zoete water van een bron de glimlach van een kind. Moeder natuur, geef mijn leven weer zin, ik ben de aarde op deze planeet sinds mensenheugenis, vanaf het prille begin.…

Ik wil uit jouw handen eten het zoete water van jouw bron jouw vingers op mijn naakt bestaan en nu en vaak me aan jou overgeven eb en vloed, licht uit de de zon…

De warme baden rondom de eeuwige vlam en het heilige water van de bron zijn een mysterie waarin ik thuis ben Mijn verlangen springt van man naar man lente na lente na elke rust - dertien weken per jaar om alles te leren begrijpen - Aan wie geef ik mij geef ik de de kans om mij te bevruchten?…

O zoete zachte schone Mensen-Zoon leliebloem van het eeuwig schoon vervul mijn ziel met hemelse spijzen water uit de bron dat op doet rijzen Een vrolijke fontein diep van binnen met wijn bemorst tot in de diepe zinnen het genezende brood uit de hemelschoot toegerust met een lied: een scheut de loot uit de tronk van Isaï opgestaan uit…

Maar met zijn water naar de bron kan gaan om opnieuw de zee van het heden te betreden. Een droom die het wint van het water in de wind. Een rietstengel die buigend bijna barst en toch steeds wint. Een golf van woeste droefenis die iets wegspoelt van de diepe duisternis.…

Nu, in de stralen van de zon, In 't water der gemene bron, In 't blanke brood dat 'k werkend won, Herproef ik reiner al de lusten Wier lippen ik als eigen kuste. Vaak, levend maar van hand in tand, Een zwerver door der mensen land, Zag ik in toegestoken hand, Hoe klein en armlijk koperstuk Tot klinkklaar goud werd van geluk.…

Onze ogen zuiver en helder- Zoals het water uit de bron, Als de blauwe lucht en als de zon- In elkaar dieper en verder kijken. Voorbij lagen van verdediging, Angsten, ego en blokkades, Hoeven wij elkander niet ontwijken.…

om de gejatte zeebodems te beschermen leggen we de dijklatten steeds hoger, maar reserveren te weinig voor waterreservoirs om water, water, water op te vangen te bewaren te koesteren als goud op de plank in de kluis bij de bank want water blijft de bron van alle leven bruisende sprankelende ziel van de aarde ontspring dat mooie waterballet…

Wij haalden water bij een bron, begeleid door een orkest van krekels.…

Wij haalden water bij een bron, begeleid door een orkest van krekels.…

verborgen ergens hogerop ligt de bron water vult een greppel 't is niet meer toch, een dam kan de stroom niet stoppen stil stijgend tot die overloopt het gaat verder greppel, sloot, beek, rivier en weer even onzichtbaar als het begon, eindigend in zee of.. is dat de bron?…

Zo schepte ook ik mijn dagen uit de bron Des levens en verblijdde me in de glans Van 't water, helder in de lentezon.…

'k Zal water uit de bron des levens geven, wie dorst heeft is 't om niet tot eeuwig loon 'k Zal hem een God zijn en hij Mij een zoon, Ik ben 't begin en eind van alle leven.…

uit de bron van mijn bestaan…

jij bent de bron van schoonheid bij jou borrelt leven in alle helderheid op schijnt zon in een doldrieste waterval onze regenbogen en kleurt het vruchtwater voor weer een schitterende aardse groeispurt naar bloei in een fantastisch magische palet…

een zee vol water is nog geen garantie voor een bron van voedsel…

De thermische bron kent zijn medische wortel, die kracht toevoegt aan het water na de val; dat dorstlessend stroomt en leven geven zal.…

Snel stroomt het water weg van de bron neemt alles mee vooral de druppels vanaf het begin Volg de stroming tegendraads naar boven dwars door de nevels van de grote waterval Traag stroomt het water terug naar de bron laat alles achter behalve de druppels vanaf het begin…