Alle inzendingen over weer en wind

door weer en wind altijd op weg met zijn tweetjes mijn brik en ik…

wind maar stil wil staan…

ze staan daar maar in weer en wind iets te verbeelden in zoveel standen maar verstild (ik heb met ze te doen)…

trappende treden treden hun trappen stijgend en dalend door weer en wind…

Alleen en dakloos steeds buiten door weer en wind ontroerend verhaal.…

Met een hart van brons luiden klokken om ter schoonst alle weer en wind…

In tegenlicht stond ik daar In weer en wind In sneeuw en kou voor 't schoolplein motor draaiend wachtend tot zij jas half aan door de deur naarbuiten zwaaiend: Haast je! Vlug!We moeten gaan! Net tussen twee vrije uren naar muziekles in de stad Stond ik daar verregend, nat.. warmte of kou motor (fout!)…

Ze zijn tot naam geabstraheerd waaraan wat data zijn gehangen geen gezicht hun rustplaats is de aarde ergens overal als stof in wind en slik in regen omgezet tot hout en weer vergaan in weer en wind zo kom ik ze vaak naamloos tegen…

huil niet hoop treur niet verlang denk niet droom vind geluk in boom of plant zon en maan weer en wind en vergeet me of niet kijk maar…

Er is een reddingslijn gespannen, Omdat bij weer en wind Men met deze boot Maar weinig diepgang vind.…

Een klinkende woning openstoten een huid van taal blootstellen aan weer en wind. Woorden vinden naar het hart van de werkelijkheid langs de weg van de meeste weerstand.…

Het water in de sloot, klotst heen, soms weer de wind legt zich er niet bij neer! Het stormt wind giert door kieren, alsook gaten ik denk dat ‘k ‘t ermaar bij moet laten, Immers het weer: laat zich niet sturen!…

Voor broze fietsers aandacht genereren… Ageren in je allerblootste niets… In weer en wind en ook nog op de fiets, Maar na een tijdje stopt dat protesteren. Want noodgedwongen houdt men zich dan koest Door blaasontsteking en een droge hoest….…

Gewoon de aarde rondgaan in een bootje, door weer en wind, zij kan tegen een stootje, want voor haar leeftijd is zij wereldwijs. Ze denkt, terwijl ze van vertrouwen blaakt: 'Waar ben ik nou weer in verzeild geraakt?!'…

wat zouden we graag weer even mopperen over het weer elkaar omver lopen in drukte irritaties over flauwekul en meer wat zullen we straks vriendelijk in weer en wind belangstellend groeten begripvol en eensgezind toch?…

in allerhande maten zijn ze te vinden te kust en te keur hangen daar in weer en wind te kijk voor de voyeur…

bijkans opgebrand lijkt jouw oude hout ontkracht in jaren die vergingen herinner jij je de ringen waarin je weer en wind vergaarde? blussend doorbreekt een lach die voor een leven vocht bewaarde…

In weer en wind trotseert David de regen zonder enige bedekking op Piazza Della Signoria neergeslagen oogleden van passerende nonnen hunkeren zich te openen richting de hangstand potentie speelt een grote rol…

In weer en wind droeg de slak haar huisje Gewoontegetrouw de ganse lange weg Het is echt geen onzin wat ik zeg Ze dacht zo draagt iedereen zijn kruisje Toen zag ze een slak die geen huisje had ‘dat kan ik ook’ dacht ze en betrok naakt een flat.…

In onguur weer, wanordelijke winden, slaan doods de vlerken van de vale gier. Zwart is het zwerk, daaronder hoopt het dier belastinginspecteurs te kunnen vinden om van die horde aasbeluste heren de fijne kneepjes van het vak te leren.…

Maar het kind dat mag buiten spelen Vrijelijk, in weer en wind Wordt in vakliteratuur vaak omschreven Als het zoveelste ‘scharrelkind’.…

De regen blijft al dagen droevig hangen en zonlicht zien we haast zo zelden weer. De wind en ook de wolken doen zo zeer en doen ons naar de lente al verlangen. Maar plots is er de glimlach van een kind dat zorgt dat ik mijn vreugde toch hervind. Snelsonnet…

ze haalt me vroeg uit bed sleept me naar haar voerbak neemt me mee naar buiten door weer en wind de zeikerd ha loop eigelijk helemaal niet graag aan welk lijntje dan ook maar voor m’n labje maak ik graag een uitzondering de lieverd…

door weer en wind geen zondagskind vier weken in de schaduw tussen maretak en bladerdak, geen droomhuis voor de zwaluw maar noch door zwart of groen of grijs laat jij je camoufleren, fier tussen ijs en ereprijs staan je klokjes te flaneren…

De wind raast met veel geweld en kracht door de natuur. De geluiden, de aanblik, geweldig, en zo puur. De wind gooit de golven met kracht op het strand. De mens biedt gebogen enige tegenstand. De bomen, ze schudden en zwieren heen en weer. De wind laat zich kennen en blaast nog een keer.…

Niets is er fijner dan te dansen zomaar op straat in weer en wind als ik ze zie, grijp ik m'n kansen en dan geniet ik als een kind…

waar zijn zij de door weer en wind en hard labeur vereelte handen zo hard, zo zacht voor mijn kleine hand verweven in de jouwe geruststellend gevoel een baken in de immense mensenzee de vijandige wereld kon mij niets ik mis ze sinds lange tijd zij boden mij rust en bescherming…

dit bestaan is onbezet, nog open van geest en kind iets dat voor de deur staat, betast door weer en wind met blindheid van ramen in de kraamkamer van gestalten die met de jas over de arm in hun krimploze adem treden tot de stilte hen zal naderen, door afwezigheid omgeven de muren zijn alleen, zij maken nog geen leven…

Onder klaterend applaus van bergen en rivieren en met instemmend gefluit van weer en wind zien maan en sterren stralend toe hoe ik, op 't toneel van het heden, mij elke dag weer druk maak over toekomst en verleden.…

Heb zee van mijn hart in gedachten gesloten in woorden van branding als tijden van eb en vloed over vlakte de kim begroet deinend in regelmatig ritme weer en wind brengen beide roep naar de toekomst aan als slanke witte vogels die zweven over de golven nader komen om te rusten daarna ook weer verder gaan.…