Alle inzendingen over wilde rozen

Vandaag hier morgen daar met wilde rozen in het rieten haar rood wit blauw leven stroomt door aderen zeën voeten dansen barrevoets glimlach door brandend zand van verre continenten…

in haar vleugje parfum neem ik wilde rozen waar het aroma van de wind haar onstuimigheid bedwelmend zacht in dat frêle bekoren duistert zij haar lach de verleiding nabij en sluit ik mijn ogen haar liefde toe raak ik die rozen elke nacht…

Ze lijkt op een zigeunerin vandaag hier morgen daar met wilde rozen in het rieten haar rood wit blauw leven stroomt door aderen zeën voeten dansen barrevoets door brandend zand van verre continenten…

De muurbloem rukt gestadig op in mijn tuin met wilde rozen In betere tijden ooit de opzet, nu grijp ik in in geur en kleur Ik tooi mijzelf met lente en kom vóór de zomer al tot bloei en roep de tuinman…

De tijd slijpt graniet tot stof de smaak van water in de mond Geur van zweet dat zich mengt met doornen en wilde rozen Voorzichtig, want de pijn bij het afscheid zweeft hoog in de blauwe lucht als een torenvalk voorbij…

zoete geur van wilde rozen bedwelmt je trekt je aan tot je alleen nog wilt omhelzen de geur die goddelijke geur de doornen dringen onderhuids maar de geur de geur laat niet meer los druppels bloed ontspringen is er liefde is er liefde zonder pijn?…

Geen distel meer Te zien, door Ongeschoolde gemeentemannen Vakkundig uitgeroeid Tussen ontelbaar vele Wilde rozen die op Barsten staan - Maar tussen al dat Moois troont zo maar Een elegant geurende Jongedame in onkreukbaar Wit getooid - Hier is de natuur Onverwacht het allermooist Voltooid…

Je stak wilde rozen in mijn haren en spuwde vuurwater in mijn mond Ik had geen enkele gedachte, ik wist alleen dat jij me zocht maar niet vond. Je brak stenen met de macht der woede en bekogelde mij met je haat Ik had geen enkel gevoel, ik liet je begaan maar voor jou was het te laat.…

Ik symboliseer, spiegel onze liefde aan een tuin vol wilde rozen, rode, witte en gele rozen, met op elke hoek een fontein en in het midden een bassin. In de vroege ochtendzon tot het laatste avondrood zullen in jouw aanblik, mijn wangen hevig blozen en alles zal volledig zijn, vervuld en verzadigd.…

dikwijls kom ik door dit kleine dal eigenlijk een plek van niemendal er loopt alleen een ruige beek de wind komt hier vaak schuilen hier bloeit de vlier en wilde rozen ik haak dan even af en luister naar het rijzig gras hoe kan een merel ooit die gave stek met rozebottels voor een tuin inruilen…

ik heb alles al gezien of tenminste al van gehoord liefde, oorlog of een moord een naakt meisje van achttien wat kan mij nu nog laten blozen van wat krijg ik nog kippenvel een horrorfilm in een oud hotel of een bruidsboeket van wilde rozen een liefdeslied op een rare fluit zou mij misschien nog kunnen boeien of een vrijpartij terwijl we…

Zij gaf hem taartjes, zoete taartjes maanzaadkoeken en sigaartjes koffiekaatjes en likeurtjes Jonge klare, sterke drank en Irish coffee om te zoenen echt teveel om op te noemen want zij kreeg van hem steeds bloemen die zij aannam met veel dank Hij gaf haar rozen, wilde rozen fuchsia's en gladiolen sanseveria's, cyclamen gentianen, druivenrank…

hij kiest het tuinpad achterom weer langs de wilde rozen zijn blik schaart over land waar paarden ongejaagd zoals de stilgevallen vogels niet laten blijken dat er wordt gewacht haar roep die ver draagt over drassig veen en stil zwart water verstomd nee, als hij komt is het om stilte van verloren heimwee * duogedicht II…

Korenbloemen suikerbieten Karresporen in het zand Leeuwebekjes langs de rand Violen en vergeetmijnieten Akkerwindes wilde rozen Zwaluwen in snelle vlucht Leeuweriken in de lucht Boterbloemen en frambozen Er resten nog vage contouren van een haast verdwenen land in de nevels van mijn geest die mij stil langs paden voeren aan een oud…

rozen in het heem, haar levenssjerp van ongebroken wit als haar silhouet uniek verscheen ruist hoorbaar het stilste lied van vriendschap op een zwerfsteen van gedeelde idealen.…

laat vliegen, laat haar vliegen de witte sluier met blauwe kraaltjes naar het luchtruim van mijn geliefde Anatolië laat gaan, laat zweven naar verre landen met brandend verlangen de geur van tijm, de geur van mint de wilde rozen van het Taurus-gebergte omhul mijn witte sluier met blauwe kraaltjes met de sfeer die je meebrengt uit Ephese…

Je wilde wat van mij, je had je haar opgestoken je rook naar bloesems en wilde rozen verloren half aan je middel hangend bedwelmd aan je zij. En kwijlend als een hond wil ik nog wel kwijt.…

Hier rust een uniek ontwerp, geraakt door welgevormde zinnen, verkoos het gezegde, geen deelwoord bleef onvoltooid nog voor haar stem zich verder kon ontplooien, in het stramien van het denken, verving de kracht in een ongeëvenaarde zetting waarin zij de grip en geest verloor een schaduw langs het leven streek terp van wilde rozen…

Hij heeft in zijn bruine trouwe gouden regenbogen ogen Rijkelijke belofte van knettergekke botjes aan de bomen Even genoeg van sofa maf geknuf en tv, weer die wilde rozen Bewondering ook verwondering, zo verwaarloosde tuin puur natuur ongeschonden Schreden voorwaarts, echt nooit verwacht, tout court Heden een grenzeloze empathie, uitgroeiend…

één voor één breng ik de rozen, ik kus ze wakker uit hun droom alsof ik nooit heb liefgehad één voor één draag ik de blaadjes, ik strooi ze stamelend over jouw naam alsof ik nooit gefluisterd heb één voor één bewaar ik hun geur, ik droog ze ademloos in de wind alsof ik nooit gestreeld heb één voor één kleur ik mijn tranen rood…

Valentijnsdag was gisteren de rozen schreeuwend duur Als Valentijn moet je rijk zijn terwijl liefde niets hoeft te kosten? Behalve wederzijdse liefde!…

Ons eigen land, in zilvr- en parelwazen, Omspeeld van zijden zilte zeeëwinden, Belommerd koel van olmen, wilge’ en linden, Hoe houdt ge ons gevangen in uw mazen! Geen schelle kleuren, die de blik verblinden, Geen vreemde vormen, die de ziel verbazen, Uw luchten zijn als bronnen van extasen, Die heeml en aard met bevend licht verbinden.…

oud en groot fornuis De slaapkamer met in het midden een hemelbed Plotseling en onverwachts heb ik een nieuw thuis De grote zolder vol met oude soms half vergane spulletjes De tuinen zijn verwaarloosd vogels vliegen rond Liefdesbrieven van wel honderd jaar geleden geel verschoten Ik lees ze vol ontroering te midden op de stoffige grond Wilde…

Zijn zorgeloos en diep en donker als de rozen. En 's morgens als de nacht hen heeft bemind. Vochtig en wild, als rozen in de wind. Vochtig en bleek, als roze na de regen. Is het gelaat dat om hen heeft gezwegen. En huiverend in de morgenwind. Droefenis naast zich op de peluw vindt.…

Zij wandelde op kousevoetjes de nagels ingetrokken in tijgervel gekleed zo mijn tuin in alwaar ze rozen plukte wilde aardbeien at schaamteloos verleidend en ik wilde vrijen ik wilde aardbeien wilde rozenblaadjes eten op het gras in tijgervel gekleed haar nagels langs mijn borst kousenvoetjes kussen die cyperse die haar naam…

Ik ben de wilde rozendoornstruik ..ik ben een wilde vrije roos, kom niet te dicht hier bij mij staan, mijn zoete geur.. die draagt, hij raakt..die vindt..die plukt.. die kan, die moge mijn sporen voelen, scherp snijdend in zijn vlees..Niet alle rozen verdragen. Ik ben de wilde rozendoornstruik.. God heeft mij gemaakt, hij geeft.…

Je gaf me rozen, voor een goed bericht, ik zag aan je glunderende gezicht dat het boeket je meer deed dan een ander beseffen zou.…

die mij in wilde verwarring hebben gebracht.…

Nooit laat de ranke hinde haar waakzaamheid verslappen want je zit zo in de hoek waar de vallen klappen…

niet geplant is natuurlijk zij als wild flower gegroeid niet gezaaid in vaste grond is waar de wind haar waait zij bloeit nooit gepland, als wild flower bedoeld…