Alle inzendingen over wispelturigheid

Zwevend in languit genieten rustig, op een zonnige dag, zoals vandaag door liefde en geluk ook al werkt de natuur vaak tegen leven in elke fractie tegenstrijdige angst ellende en sloop, eeuwige loer als het te ver gaat tot in eeuwigheid sssssssssssssssst glijdt alles geruisloos stiller dan stil der aller stilte doch uitermate wispelturig…

de zon schijnt toch regen je in dikke druppels tranen zwaar hangen ze aan zomerbloemen vol kleurige verhalen vullen snel de kleine breuken in de droge herfstgrond ik kus de donkere wolken van je natte mond laat jouw lach niet meer verstikken door je wispelturigheid zie de lage zon weer lichten in je ogen zij helderen…

Vrouw wispelturig en de man ongedurig Juist dan, heb hem lief…

rust liefde en geluk leven angst ellende en sloop dood wispelturige stilte…

geen tekst kan jou belichamen, omdat je zelden louter letterlijk stopt. Of soms in punten je rust niet bij komma's, of soms figuurlijk ben je in woorden vacuum verpakt omdat je dan langer vers blijft ik zie je graag, je gaten gedicht maar wanneer - want langzaam onthul je de stukken van je lijf - onthul je je gezicht?…

het kalende land zonder opening van vingers blijft alles strak in de hand maar woorden vlijen zich neer in de luwte van struiken gedijen in zacht van een zomerse zon tussen bosrand en weiden vermeien zich zinnen tot strofen van wisselend licht door het schaduw gedogen zo dicht ik landschap met refrein aan de hei golft poëzie in wispelturig…

Wispelturig, ongedurig. Zoekend, tastend, dwalend gaan in de wirwar van ’t bestaan. Twijfel, hoop, illusie, strijd, ontgoocheling, onzekerheid... De emoties die het leven spanning, zin en inhoud geven.…

nog huppen argeloos de lammetjes varen vriendelijk wiite wolken langs dat ongemeten blauw geleid door stroming van wispelturige wind zullen bloemen en bijen weer sjansen en dansen tegenwicht voor al wat drukt…

Wispelturig vliegen de vogels heen en weer. Stilte in de vroege morgen geeft de opwarmende zon zijn impuls over het fraaie winterse weer.…

------------------------------------------- afzeggen - weigeren van een huwelijksaanzoek (aan Leonoor gedaan door Hooft in 1627) lichte - onberekenbare Als - Toen Zinnetjes te wispelziek - Al te wispelturig willetje reên van wenden - reden tot draaien, wijze van draaien Of gij neen waarachtig zweert - Of ge ook zweert van niet Al wie volgen…

Ach, Bredero zei al: ‘het kan verkeren’, want niets zo wispelturig als een vrouw.…

turig is de koude wispel gisteren was hij milder dan vandaag in zijn vastgevroren natuur rondom zie ik krokussende kleintjes in het geel en paars gekleed wijsneuzerig boven hun witte mutsjes ze staan vriendschappelijk naast hun evenknietjes met pietepeuterige smoeltjes waaruit dove klokjes klingelen. als koude wispel de zin doorzet…

Laat mij altijd overdonderen door de natuur en als ik dan dieper op haar inga kom ik tot de conclusie zij de zuivere ware liefde is de mensheid heeft dat ook: dezelfde eigenschappen ondanks veelzijdige gebreken hun wispelturigheid knipoogt in herkenning tussen hemel en aarde waaruit zij zijn ontstaan: maar er tollen altijd duivels…

Zon in het begin, regen aan het eind, er is geen gewin, dat elkander verblijdt, een veer waait met de wind, herkenbare wispelturigheid waar zij wil landen, elk woord in dit gedachtenlabyrint laat gedachten in een andere wereld ontbranden, is het voor lange tijd of een fragment? of echt voorbij als blijheid wordt erkend?……

het neerkrabbelen van woorden bekruipt me in een begrijpend gemis als straatrumoer in mijn armoedigheid in voelen wat mij is bijgebracht knokkend als mijn plichtsgevoel als messen en vonken wispelturig in bladen van boeken waar het niet waait zodat je lezen kunt wat ik schrijf mijn boek is niet te eng ik kan wonen in mijn nesteldrang…

Of ik wispelturig was, mijn déjà vu bewaarheid: ik heb alweer aan de verkeerde bloem geroken. De vakantie voorbij, het weer en je stemming sloegen honderdtachtig graden om. Sta ik plots met lege handen, voel ik me gebruikt en dom.…

de aarde beefde bergen spuwden vuur regens van keien roffelden men hoorde de schrikwekkende galm van de grenzeloze zee onsterfelijke goden wispelturige titanen gruwelijk luide monsters voerden hun strijd verwoestend en hongerend naar macht en wraak verweesd bleef Moeder Aarde achter in een geblakerde wereld…

welke naam de wind ook heeft hij is mannelijk in alle talen of liever jongensachtig overal blaast hij jurken bol rukt hij aan wasgoed en slaat verwoed en wispelturig de bladen om van boeken en van kranten waar het niet waait vallen geen bladeren en maakt niemand bewegingen zoals jij nu met je hand door je haar zo sierlijk en…

de muze laat zich zelden dwingen inspiratie komt en gaat wispelturig als verliefdheid het overkomt je vroeg of laat ga je het ietwat forceren dan zit je dikwijls fout verzen moeten je verwarmen het verplichte laat ons koud daarom mogen alle dagen van mij gedichtendagen zijn en wil het vrije vers niet vlotten dan dicht ik gewoon in rijm…

In het begin kwam je nogal koud over moest er wel aan wennen maar langzamerhand werd je wat lieflijker natuurlijk ben jij de laatste tijd het onderwerp van gesprek omdat bijna niemand je zo kent begrijp heus wel dat iedereen kan veranderen niet dat jij nou expliciet de oorzaak bent van je eigen wispelturigheid maar neem wel aan dat…

regen sluiert sluimert soms vlaagt tot druppels die ons plagen het is geen miezeren, dat doet de wispelturigheid van wind tekort haar speelsheid wordt dan opgeschort zij is geen traag en vaag neervlijend element zij draagt de druppels met een tedere hand wikt en weegt wie zij de volle lagen geeft het spel van schuilen…

ik lees de wind die stormt in de regen die vlaagt met hagel als ondeugend kind ik wil stilte zien in dwarrelende sneeuw zachte vlokken die mij rust geven misschien ik ben haar moe in eeuwigdurend langs gaan wil weer vertrouwde lucht de veranderingen langzaam laat me mezelf nu zijn bedaar, ga liggen en rust uit je wispelturigheid…

nieuwe lente, spaarzaam krijgt gestorven blad een glinstering vol kleur dwars doorheen de broze nerven verven bloempjes zacht het bruin tot goud met wit hoe wrang toch deze winter is- ze zijn er al en laten mensen glanzen het geeft niet dat het koud is de treurzin van de kortste dag verlangt niet meer dan de v-vlucht van de ganzen wispelturig…

Onveranderlijk wispelturig blijft de mens die raakt aan de grens. Zet zijn eerste stappen in het maanstof. Koestert de ruimte als een nieuwe wens.…

Het is altijd wel weer wat met dat weer te warm, te koud, te nat, te droog houdt het weer dan nooit op met weer eigenwijs te zijn laat het een voorbeeld nemen aan het klimaat dat wordt tenminste gewoon geleidelijk warmer…

gedachten vliegen als geringde duiven in vrije luchten hebben geen of weinig gevaren te duchten sommige zijn wispelturig en worden ervaren als niet fijn zo ook zullen er in een vlucht duiven altijd zieken zijn de meesten blijven dicht bij huis waar ze hun voer ontvangen en ze veilig weten terug te keren zo ook gedachten die retourneren…

waar zwart het einde jaar nodig heeft om van grijs naar wit op te lichten spartelt jouw haar tegen en krult wispelturig alle kanten uit waarbij er kleine natuurlijke witte golfjes in het donker winters meerstromenland mee wegvloeien die speelsheid heeft jouw haar nooit gekend ondanks de uitstekende verzorging maar het lijkt…

ik ben jouw beeld aan het houwen uit de ruwe rots die jij eens was zag de branding waar de golven aan je vraten het strand waar jij in onbegrip en stilte bent verzand ik weet je wispelturig vurig als je door mijn handen gaat ik moest je splijten om naar de aders in je hart te kunnen kijken ik beitel je tot vrouw polijs met liefde…

Ook ik draaide in mijn jeugd en wend me nu gedurig Om beide: om ’t Zelf en om mijn Tijd: - Ik ben noch slaaf, noch vrij, en geensdeels wispelturig Maar twee en een in werklijkheid.…

Stil, alleen en verlaten kijkt hij om zich heen een ongebruikt toetsenbord een zwijgend scherm gedachten, roerloos, emoties gesloten ogen haar proberen tot leven te wekken haar glimlach haar ogen haar mond denkend aan beladen plekken van vroeger met jou als symbool van je wispelturigheid pikken kraaien in platgewalste lijkjes…