Netgedichten

netgedicht (nr. 22.000):

Déjà vu.

Alles wat je zei
was achteraf bezien,
tegen je spiegelbeeld
gesproken.

Alle vragen waren eigenlijk
aan jezelf gericht.

Of ik wispelturig was,
mijn déjà vu bewaarheid:
ik heb alweer
aan de verkeerde bloem geroken.

De vakantie voorbij, het weer
en je stemming sloegen
honderdtachtig graden om.

Sta ik plots met lege handen,
voel ik me gebruikt en dom.