Alle inzendingen over zakdoek

achter de woorden kan ik huilen zoeken tranen een gezicht achter de tranen kan ik schuilen vinden woorden een gedicht zonder zakdoek wil ik huilen wordt misschien de schrille schreeuw gehoord worden tranen voor ze stromen niet in stil verdriet gesmoord…

de stijfgesteven zakdoek even tegen je neus en oog houden het hoofd buigen stram knikje tijdens de rondgang een cent offeren getroffen naar het prentje kijken diep zuchten de verwanten toeknikken kuchen kijken wie er achter je zit en op je horloge in rij naar buiten schuifelen en dan de koffie als après-vie…

Gehuilde tranen worden gevangen in de zakdoek van de nacht…

geest waart rond langs vreemde kamers, passeer de mensen die ik kende, hun verleden getekend op onverlichte muren, daar hangt nu een leeg raamwerk,waarin een favoriete droom werd ingelijst, sta ik op dezelfde vloer, alsof ik hem zelf heb opgeborgen in een kist, die men in de grond liet zakken, dat moment draaide knopen in de zakdoek…

zand zij bijt met haar voortand een wond in haar lip gure wind strooit zout in de mond schemering donkert de lucht sterren huivren in de wijde rimpelige zee als zij oma hoort roepen in het waaien van de vroege kindertijd de warme kamer het bloemetjes behang geur van hachee dat de kamer vervult de keurig gevouwen zakdoek…

Poëtische bui Zakdoek gepakt Bui voorbij…

knoop in haar zakdoek  waarom was dat ook alweer nu knoop in haar maag…

De stad een zakdoek vertrapt bevuild duiven vreten bomen vluchten trams haken luidruchtig in de groeven van de stad in de supermarkt de hoeren op halfverminkte pumps ochtendmannen verramsjen de ochtend kinderen stuiteren weg de stad een zakdoek niet opgeraapt de stad ------------------------ uit: 'Glazen Jas', 2007.…

Met tedere fijnschrijverij tracht ik haar traan te wissen ik weet dat ze daar op wacht ik kan me niet vergissen Zij laat haar tranen gretig door al mijn woorden deppen zolang ik haar niet stoor met een woord als ‘fierljeppen’ Dan lijdt mijn zender een verlies haar antenne ontvangt niet in het Fries.…

Kussensloop als zakdoek voor verdriet. Dekbed vergeet, eettafel niet.…

Als troost heb ik momenteel niet méér dan een zakdoek. Daarmee wis ik een traan en wens dat 't maar tijdelijk is.…

jouw ogen weerspiegelen mijn tranen we delen één zakdoek en deppen elkaars verdriet…

Als de cynici huilen konden en de optimisten dit verstonden, dan komen zakdoeken op de bon en moeten tranen drogen in de bron.…

het snot zit vast! snuiten, snuiven, snoeteren cleenex in de neus ploeteren ongemakkelijk, wat een last!…

Zó, als je een kind een zakdoek geeft, Dan knoopt het er een kop aan; Als de slippers dan lange kleren zijn, Heeft 't kindje d'r een pop aan. Dat kind doet best, al wou jij wel, Dat het een and're keus dee, En zijn zakdoek als 'n groot mens gebruikt Zo’n mens snuit er zijn neus mee.…

dwarrelvogels verdwaalde kogels Verdorste glazen suizende bollen lekkende vaten draaiende kolken Emmers vol tranen handen van spijt dansende schimmen breekbare lijn Donkere stegen verlichte paden sterrenwachters hemeldragers Wegen en velden zwervers en helden zonnevlechters schaduwvechters Heldenmoed vergoten bloed knoop in de zakdoek…

er moet een wereld van verloren dingen zijn waarin een handschoen, inderhaast vergeten, het aanlegt met een oude krant, een sjaal, een zakdoek of een kam. de handschoen mist de hand niet meer, de zakdoek hoeft geen jammernis, en zelfs de sjaal taalt niet naar warmte van kindermeiden en van moeders. - al wat verloren is, is samenhorig.…

Het plankje om de kelder te maskeren Een zakdoek die een niesbuitje voorkwam Of een kastanjeboom in Amsterdam Als oorlogshelden moeten we hen eren Onthouden we alleen dit kleine leed Omdat geen hond meer iets van oorlog weet?…

daar wegen hopeloos verstopt zijn zoeken zij een andere uitweg dan gebruikelijk dit leidt wel tot meer irritatie en gepiep, wat dan uitmondt in een heel geblaf ogen kijken waterig de wereld in zakdoeken lijken niet aan te slepen evenals de mandarijnen…

Zoekend in mijn tas naar een zakdoek voel ik water en zwemmende vissen Waar ik Op dat moment in duik mee ga Met de stroming mee ver weg Omdat ik verder wil als een vis En mijn hoofd boven water houd…

oh wind wat waait ge aan vandaag is 't een bladzij van een dagboek gewikkeld in betraande zakdoek ooit losgescheurd in droeve vlaag met 'n digitaal boek lukt dat niet dan druk je simpel op Alt en Delete…

Tranen staan ongeduldig in de rij, wachten gespannen op het moment waarop jij ze de vrije loop laat, het moment dat ze je ogen rood kleuren, rode baantjes op je wangen tekenen, waarna ze opgevangen worden in je zakdoek.…

Geef mij je tranen in een zakdoek van satijn ik zal ze bewaren onder de maneschijn Tranen worden goud op het bed van een prinses in een kistje met juwelen opgesloten levensles Ik open het geheim van satijn en een juweel en huil ontroering zachte liefde maakt alles heel…

Verschuilen achter dikke tranen het is niet aan mij besteed je kan mijn zakdoek lenen voor als het toch te veel mocht zijn. Verschuilen in de liefde ik hou het liever vast stevig met twee armen maar waar moet ik gaan staan?…

De Nederlandse man is lang op zoek Iets leuks, aparts, in goede kleur of maat Wat de krijger niet meteen verpatsen gaat Dan wel oproept tot de boer-met-kiespijn-look Of wat noopt tot wanhoopspakjes in 't gezin Met de zakdoeken van vaderdag d'r in…

Moet ik je bij me houden in het dorp waar de rivier onze liefde in smart verdronk of in verloren zakdoeken vrouwen die liefde zoeken tussen droge beweringen en al wat beklijft voor de nacht zal ik tussen de lakens vinden een nieuw jaar, vol liefde waardig.…

me in warme oorden wanend word ik badend in 't zweet wakker, m'n ribbenkast lijkt wel een boksbal waarop geoefend is mijn keel voor de zoveelste keer schrapend, zoek ik naar een zakdoek om de lekkage te bedwingen begeef ik me allereerst naar de douche…

niets beweegt voort in je gezicht, niet de kleur van mijn zakdoek of die van jouw mond je haar is grijs en vol met regen, uitverteld nog niet over de rand van herhaling en hoe je klein mijn woorden wegveegt, haastig en zonder omarming, tot as verschroeid met ogen, stil in tijd, woon ik nergens ook al hoor ik bij dit…

Er vloeit speeksel langs haar mond praat vaak met spetters in het rond Een masker is dan door haar opgericht Hij geeft een zakdoek voor het gezicht Zij bedankt en kijkt schuldbewust tot hij glimlachend dichterbij komt haar weer als die eerste keer kust hun lippen buigt en hartig gromt…

haar zakdoek doordrenkt de uren glijden voorbij de dag is zoetjes aan overgegaan in de avond alwaar zij haar onschuld al even is verloren ligt ze hulpeloos gewikkeld in wit gekreukelde lakens haar ogen koud starend in het lege niets dat haar omarmt en troost biedt in de kille schemer…