Alle inzendingen over zee avond

Jij een vrouw om de hoek uit het internet Ik een man andere hoek in het verlangen Je raakt me Ik verzacht ik zwem in mijn tranen Van mijn hart Zak in mijn voeten In Moeder Aarde Adem in de wind Van de Zee Avond frisheid Zang van de vogel trilt in mijn oren Vrede in rust in mezelf in haar Aarde in verbinding…

Hoe wij onze namen schreven vlak bij de zee toen de zon ging dalen?…

warmkleurige slingers schildert de zeewind langs de vroege avondhemel met een laatste vleugelslag bezweren vogels de ruisende geluiden en ik droom weg over zachtdeinend water uit "De Zee en Ommelanden" (tweede reeks) Eli Stater…

Hier stempelen wij voetafdrukken in door zout water geschoond zand hoeden wij schelpen in onze hand als waren het schatten concerteren schuimende golven onweerstaanbaar en dominant mooie sonates voor het strand lopen wij betoverd gevangen en aan de verre kim danst verlangen voorbij de uitersten van ons zicht onder flonkerend sterrenlicht…

En als dan straks In het uur tussen hond en wolf De stad Haar aangezicht verbergt Weer dat je ne sais quoi gevoel Dat me verder drijft Doorheen het labyrint van tijd Tastend n het ongewisse Verlangend naar het licht Dat na de nacht Verzacht Als een pleister Op een slepende wonde.…

van de avond valt als een grote rouwsluier over de natuur, de zee en mij…

[Haiku] golven glinsteren in het naderende licht van de avondzon…

De nacht is peilloos; waar de verte zwicht, Verschijnt, verdwijnt het wezenloze licht Van ene baken in de zee verloren. De boten, onbeweeglijk, gaan te lore. Ginds in de nachtelijke wederschijn, Schaduw en schaduwbeeld verschemerd zijn.…

de avond ligt op het water vloeiend donker weg gedragen het voorzichtig omslaan van de grijze golven die hun geluid inbinden of ze onder de rood aanlopende hemel willen bidden voor meer stilte. de tonen zijn gelijk met een dof bereik. de zee raakt alleen en onmerkbaar traag varen aan de horizon nog een paar schepen.…

Als 't avond is, avond aan 't strand en de zee, En de hemel aan flarden van goud en van zwart, En de dreunende golven beschuimen het strand, En de vlokken die beven en rollen en rillen, En het duin is verlaten en eindloos alleen, En ik luister verrukt naar de ruisende zee - Dan waait soms uit de golven Een diepe muziek.…

Zie hoe de wolken zich grijzend spiegelen in het deinende water dat zo vurig brandt waar de zon in het westen is verzonken Rood glijdt een gloed over het verlaten strand Kabbelende golven ruisen zachte woorden ze dansen zich tot een roes van schuim Het zwarte zwerk knipoogt heldere sterren Een meeuw krijst de magie uit het hemelruim Een…

de druppels samen aan een lege horizon geven volop vuur…

De landtong slurpt aan de zee. Verrukt springen golven op. Dit minnespel dooft uit, stilaan wanneer de avond haar sjaal slaat en het land tegen de bergen aanlegt. Restanten van het festijn drijven als verguld glas de haven in. Nog lang pikken vogels de dag al fluitend in.…

Een wolkenvuist beukt de horizon bloedrood de avond valt op het canvas van de zee en in Arnemuiden slaat de klok nèt te laat.…

Voor M. L. R Wat hebben wij ontzettend veel gemeen De zware, onderdrukkende gebeden Wat wij met onze knuffelberen deden De kleine dorpen, God die niet verscheen Een dierbare die op een dag verdween De plannen om te vluchten die wij smeedden Wat hebben wij ontzettend veel gemeen Een keel tot aan de rand gevuld meteen Toen bleek dat Sint…

een kaarsje wit en gebroken ver weg van de mooiste avond klein stukje van de zee die mooie zee van licht nu alleen en gebroken eenzaam in het donker toch zal het ooit weer branden oplichten in het donker en de eenzaamheid verdrijven…

De lentehemel is eenzaam als de kalme zee. Op slome golven drijft de enige zwaluw mee, die bij afgaand tij de avond trotseert. Want een hemel is zo kalm, als hij elk geruis ontbeert. De vroege avond houdt de adem in schijnbaar. Tot de nacht verblindt, in de kleur van glanzend haar.…

de zee woelt kust de branding zo verzandt de schemer die nacht doet stranden de avond graaft kuilen in sterren tot diep in de ochtend om morgen te scheppen…

Het zijn de kleuren van de avond die mij verwonderd stil doen staan. Het langzaam doven van de zon, dit stilzwijgend ondergaan. Het zijn de geluiden van de avond. Het zachte ruisen van de zee. De stilte op de achtergrond. Het late krijsen van een meeuw. Het zijn de geuren van de avond. De kamperfoelie, de jasmijn.…

Ze wandelen avond in de schemer van 'n bladzij bijna omgeslagen licht schuw rond dit uur Nog brandt het dagelijks vuur dooft sissend in zee, als samengebald ze slenteren avond in alleen, met twee met drieën gegroeid tot silhouet Herhalen met verve hun schimmenspel tot nacht -onhoorbaar- in het slot valt.…

Op de top van mijn leven Rechte lijnen achter me Ronde welvingen lokken me Ondergaande zon Zacht avondlicht Zilver zee Glanzend meer Stille avond Met jou…

avond avond kamer klein sfeer bepaald door liters wijn jij gevangen in mijn geluk avond avond morgen weer stuk…

Het licht breekt op jouw vale gezicht, net als mijn handen van je lichaam glijden Kijk, een wapperende maan rijst op uit de grijze massa, jij draait je in mijn armen Wat is verdrinken ook alweer, zo zoet zijn je sappen terwijl je lippen bijten in het kussen…

het is een bewogen dag vleesdoorweven tot in de uithoeken niets is nodig en alles onvermijdelijk stranden rijgen wrakhout aan het einde van hun zee rusteloos? ja, tot haar schuimkop definitief achter tralies zit en dan moet de avond nog vallen…

zand kriebelt tussen de tenen de zon omlijst de avond langzaam sijpelt 't nieuws dat er een vliegtuig uit de lucht geschoten is door mensen spelen in de zee, honden rennen langs de vloedlijn vol ongeloof herhalen de beelden zich terwijl de zon zich neerlegt in de oh zo kalme zee…

zee Dan zal ik lachen in zonlicht en regen In een storm…

Het is geen avond en geen nacht; De wolken spieglen in de zee. Wij zitten bij de top van 't duin Hoog in de bocht van 't diepe pad; Laag ligt gelijk een bleek ravijn Het strand voor 't duister klimmend vlak Der grote huiver-effen zee.…

Het schemeren legt intiemheid in de wereld -- tederheid in mij.…

de wind jaagt over de golven omlijst hen met bleekwit schuim aan de horizon kleurt de avond jouw dode masker nacht vervaagt de zee laat branding hoorbaar breken herhalend ritme van stromen eeuwenoud daglicht onttrekt de zee aan het duister aan de horizon kleurt de ochtend vaag herinnering…

Met zinderende zonnestralen een blauwe lucht een strelende wind op het strand een zilte zee die eindigt in een zwoele avond met gouden glans in een koele serene nacht en er weer een zinderende zomerdag op ons wacht…