Netgedichten

netgedicht (nr. 83.576):

Als de schemering valt

Schemering op zee
een schilderij van het licht
serene schoonheid

Hoe schemering danst in zee waar
de horizon omvalt aan poorten van het mysterie
Golven stromen rustig onder de schaduw van wakende sterren
tegelijk verlicht de maan het schuim met een bleke sluier die zich uitspreidt.

Wanneer ook nog eens schepen ver
weg zijn en bijna nergens meeuw zich laat horen
vertellen wind zijn geheimen en sirenen hun vergeten verhalen
De tijd lijkt ontzettend langzaam te gaan zowaar stil te staan in deze puurheid.

Dag vervaagt in stilte, avond openbaart
Hemel zwaait met haar lichten in een jubelstemming
Geleidelijk aan sluiten de ogen op het ritme van de eeuwige golven
Mijn oude ziel reist vrij in het oneindige, zonder enige vorm van grenzen of zout.

Onder de sluier van de nacht valt de zee
in slaap en sust schemer wereld met gezegende adem
Op die manier is er einde gekomen aan de dag met een vleugje liefde
Schemering op zee is hoe je het ook bekijkt, een ongelooflijk schilderij van het licht.