Alle inzendingen over zich voltrekt

Tussen hemel en hel voltrekt zich het wonderlijk spel. Een schisma tussen de dag en de nacht voltrekt zich in een strijd tussen de duivel en de aartsengel in hun schaakspel om de wereldmacht. Tussen hemel en hel voltrekt zich het wonderlijk spel. Het schaduwrijk verduistert de zon.…

tegen de wind in een zware klus voltrekt zich ook met problemen switi lobi…

De openbaring voltrekt zich in de hartjes van alles wat is. God is dus groter dan iedere voorstelling van grenzenloosheid. God is wat het is, zeggen de mystieken en elke verlichte.…

Leven is geven, en voltrekt zich veelal als een loterij. Het leert je jouw lot te accepteren. Je te schikken met je eigen partij.…

In Zoetermeer voltrekt zich nu het wonder: De mensheid gaat aan duurzaamheid ten onder.…

In gedachten zie ik een gebogen figuur die zich tussen een menigte joelende mensen voortsleept Op weg naar de heuvel van waaraf hij nog één keer de mens zal zien Niemand doet iets Zelfs zijn vrienden niet Een mysterie voltrekt zich…

niemand ziet wat zich voltrekt in het vroege ochtendlicht een witte vogel schrijft in vertraagde cirkeltaal dat ik met jou waden kan door sterrentuinen en dat onze ogen vensters zijn van licht dat jij me raakt tot in het hart hier in het vroege ochtendlicht…

Op het droomerf Van mijn jeugd Zie 'k mijzelf Dartel huppend Over goudsbloemen Springen die zwierig Hangen over het Het tuinpad Van mijn vader - Een niet in woorden Te vangen geluk Maakt zich van Mij meester - Want wat zich nu Aan mij voltrekt Is kortstondige extase Over wat hopelijk Mijn levenspad zal zijn…

De echte finale voltooiing voltrekt zich in het onsterfelijke kwatrijn ‘Als stervelingen zingen’, alhier op de site……

Op het droomerf Van mijn jeugd Zie ' k mijzelf Dartel huppend Over goudsbloemen Springen die zwierig Hangen langs het Tuinpad van mijn Vader - een niet In woorden te vangen Geluk maakt zich Van mij meester - Want wat zich nu Aan mij voltrekt Is korststondige Extase over wat Hopelijk mag zijn Mijn levenspad…

in mijn slaap voltrekt zich een stille storm in vertraagde tijd mijn geliefde vliegt naar de sterren van de dood voorbij de zwarte lucht mijn oude ogen dwalen naar de dwaze wegen die we gingen roerloos reis ik met je mee we dachten dat we voor altijd voor altijd zouden we zijn…

In de pit van het zwart voltrekt het niets dat het wordt zich volkomen, uitgeklaard, ontdaan van de obsessie met elk iets dat het niet is, en stilte openbaart zich in het eindeloze, onvervaard. In ’t git van het wit verhardt het gebrek zich tot een kauwen op de lege bek: niets wordt zo materie, materiaal.…

De geur van ontspanning voltrekt zich in getemd ademgeluid. Louter weelde in het ochtendblozen. Intens geluk zorgt voor een zichtbare glans.…

De tijd door God gegeven, zal ik voleinden; zolang dit aardse leven zich voltrekt. Doorleefd gebed gesterkt tot aan het einde hoopvol wachtend tot ik samen val met Hem.…

fragmenten flitsen voorbij als korreltjes zand tussen je tenen waarin ik verstrengel aan jou, aan mij een bepaald proces voltrekt zich binnen de cirkel die nooit eindigt het maakt me nieuwsgierig het doet me beseffen dat elke volgende stap weer leidt tot volgende stappen tussen jou en mij……

Straks opgeladen, opgetogen weer naar huis gaan met een gevoel wat ik allang wist maar daar weer steeds opnieuw zich voltrekt…

Tussen hier en nu voltrekt zich ons leven. Wij mensen zijn als een stofje zo klein, toch is ons thuis ons eindeloos heelal. Aandachtig rook ik mijn edele sigaar. Plots lost ook mijn eigen wijsheid op. Dat is geen wereldvreemde fantasie. Roken is dus echt en werkelijk waar.…

Wanneer mensen gaan inzien dat het onvervalste leven zich spontaan aan ons voltrekt. Wanneer wij mensen leren luisteren naar de wijsheid van de stilte. Wanneer dichters leren begrijpen dat gedichten slechts illusies zijn, zullen zij verwonderd zwijgen.…

alles voltrekt onaf onder onafgewerkte tijd met zijn valse wimpers immer voortschrijdend knipperend en wij achterop hinkelend door het leven zonder houvast echter benevens de heipaal van de ambacht die we in ons bestaan gedreven hebben om wat tijd te ankeren en voor een paar stonden lijkt het alsof we weten waarmee we bezig zijn…

Voor mijn ogen voltrekt zich het wonder, zoals ik mij herinner, opnieuw. Voordat de kamer wordt volgestort met herte- geweien, sta ik al op de gang; indachtig het alarm.…

Er voltrekt zich op dit moment een vonnis voor mijn deur Het lijdend voorwerp verschiet zijn gebedje, maar helaas voor hem in de verkeerde kleur Hij smeekt de gratie om goden Zowel de rechter als van linkerzijde volharden echter in hun milde oordeel De haat krijgt nu een penetrante geur Even leek het slecht te pleiten in zijn voordeel, uiteindelijk…

Wellicht kent gij geen vrouw meer, jager, Wanneer deze verwondering zich voltrekt. Uw gave zinnen weerstaan dit niet. Koorts bereikt u voortdurend en houdt de koude wonde wakker. ------------------------------------------- uit: De Oostakkerse gedichten (1955)…

wadend op kniehoogte door mist van heden en verleden ken ik alleen maar mijn eigen unieke wereld van alledag waar elke gebeurtenis zich maar éénmaal voltrekt ondertussen schrijf ik bij gratie van onvolmaaktheid muziek op de blanke muren mijn ideeénwereld is mooier dan de werkelijkheid en denken maakt ongelukkig kom liefste dans…

De dichter wandelt dromend door de stad Hij kijkt met ogen licht en transparant hoe het leven zich voltrekt Dag en nacht is alles in beweging en staat nimmer stil Getijen vloeien in elkaar stormen razen harten jong golven beuken ouderdom liefdes staren blind de nacht muziek vergeet de jammerklacht De dichter wandelt dromend…

als regendruppels laat je tranen zweven ze blijven hangen aan wimpers en wangen geen woorden overbodige woorden ze mengen zich tot een geheel het doek blijft op een kier een wazige uitvoering voltrekt zich op een toneel twijfels geraken als zandkorrels rond een zee van vragen ze schuren diepere lagen - ik sprokkel vrolijkheid…

hij neemt de munten van m’n ogen en draagt me naar zijn boot ik voel me opgetogen al ben ik kennelijk dood er is het wiegende bewegen op het water de besliste haal waarmee hij aan de riemen trekt de zachte schok een tijdje later waarmee de eindreis zich voltrekt een zwijgend wachten tot ik opsta een knik – als groet bedoeld terwijl…

haar bed de verre planeet waarin ze met heldere ogen de randen van het leven registreert in haar voltrekt zich de trage kleine tijd haar ogen reizen naar de dwaze wegen die ze ging van alle winters ter wereld is deze dieper dan de stilte hij vindt zijn hart in de dood een ijle toon van weemoed fluistert hoe het gras de sneeuw…

Waar alles mee begint is meer dan een zin of taal meer dan men doorgaans noemt dan een idee uitdrukt wat verder reikt dan de blauwdruk van ons leven want wat zich uit een gedachte voltrekt in een woord of regel kruipt door het oog van ons bestaan en heeft het oneindige geduld om op te staan ten alle tijde overleeft zichzelf als het dat wil…

Heer Winter heeft zijn notariële akte opgemaakt, de toezegging tot een ceremonie in witte kant is geschied; balancerend tussen monnikachtige stilzwijgendheid en stille sferenmuziek van vallend vlokkenpluis voltrekt zich achter een gaasgordijn van mist in ijzige sereniteit een processie van terugtrekking en berusting: in erehaag…

Mijn dood zal dan weer het sterven vergroten dat zich genadeloos intens aan je voltrekt. Het is de dood de eer te na jou nu nog in te rekenen. Hij stelt dit dan ook zo lang mogelijk uit. Ondertussen geef jij af op alles wat nog deert en vallen mensen stil, uitgeput van je sterven.…