Alle inzendingen over zieken en zwervers

Ik ben voor de nacht gaan staan Met mijn lijf vol zonden - Mijn rode hoofd hing gebonden In de stralen der maan. De oneindige hemel geleek In zijn diepe beminde Stilte een spiegel - waarin de Eeuwigheid keek. Als een kille zee van wijn Dreef de hemel met stille Golven - ik wilde mijn lippen optillen Om te drinken en rein te zijn. Als…

Ik dwaalde eens de wereld binnen - De wereld zag mij nijdig aan, Ik wilde ‘t leven goed beginnen - Maar ‘t was zo moeilijk te verstaan! Ik leerde leven, - ‘k ben zo goedig Naar alle mensen toe gegaan: Ik was zo bang - ik deed zo moedig - Zij hebben mij niet goed verstaan! Ik droomde weg - ik raakte eenzaam Uit hun rumoerigheid vandaan,…

Wat is het stil En goed en zacht De zon die wil In mijn gedacht. De zon die strooit Mijn ogen vol, Mijn hart dat dooit Mijn hart is hol. Ik weet niet meer Of 't lente is, Of dat het weer Het najaar is. 'k Weet niemendal Of 'k jongen ben, Of dat ik al Een oude ben. Ik kijk maar in Dat mooie licht, En stil bemin…

de dwaas staat op de hoek en mompelt mensen na zijn armen zwaaien naar de trams zijn ogen lachen auto’s toe en fietsers trappen op hun rem want hij wil spelen op de weg hij plukt de wolken uit de lucht en zucht de hitte van de zon zijn hemd gaat los hij pakt de rails en fluit vooruit zijn treinen uit hij wordt in wit…

Bomen en kroegen zwervers die zwoegen over straten en pleinen met soms zelfs konijnen in groene parken en tuinen waarboven wolken bazuinen stenen en beton een zonnig balkon oude kerken en nieuwe banken en een tongval van klanken tussen huizen en fabrieken ziekenhuizen voor de zieken het stedelijk landschap is nooit af.…

In mij.. leeft een zwerver, Ik weet alleen niet waar hij zit, In mij..leeft een zwerver En ik weet alleen maar dit: Hij roept juist dan Op momenten dat ik hem niet gebruiken kan… In mij leeft een zwerver, Die tijdens een vergadering zich meldt Dan roept die zwerver in mij, “Lekker interessant, dat geld..’’…

je koos om te zwerven, een triest en zielig bestaan je vrienden, die lieten je maar begaan in je leven van verdoken scherven, geen plaats… om liefdevol te sterven. je was echt talentvol geboren maar helaas, kon je de druk niet aan studies verloren, die gingen naar de maan jouw geest was in feite verloren in deze maatschappij, geen…

en zieken woonden niet op straat Waar zijn de tijden de tijden de tijden van weleer Keren zij weer, en wanneer?…

vol van aarde is mijn taal gestorven aan een droom stuurloze bark op zee meanderend door de scheuren en de barsten van mijn bestaan bandeloze steen verlept gezicht moedeloze zieke zwerver verwezen en bezeerd wormstekige gedachten vergeefs verweer gebluste ogen bodemloos alleen mens uit zijn verband gerukt oude oogst holle slapen weg van…

Gelukkig voel ik mij vandaag Nu ik zwerver onder zwervers ben Mijn vrienden zonder dak, zonder thuis, En ik die een vreemde in mijn gedachten ben: Dolend heb ik mijzelf in mijn spinsels verloren Wetend dat ik net als zij door Hem ben uitverkoren, Klamp me vast aan die arm over mijn schouder Van hem die letterlijk niets meer heeft, Behalve…

Het is grijs en grauw de daken schreeuwen het uit het is een zwerver die fluit voor hem is de lucht blauw ik voel de regen ik word koud ik voel de regen ik ben gerimpeld en oud het is de zwerver die fluit achter de wolken ziet hij natuurlijk de zon ik wou dat ik dat kon.…

Lege blikjes - zwervers zien er brood in.…

ZIJ zijn de zwervers met de doem geboren Van eenzaamheid en eindloos-schrijnend leed: Hun wereld heeft haar diepste schoon verloren Sedert hun droefheid alles ledig weet.…

ken je de zwerver die elke dag bedelt om een stuiver die dolend met een krampachtige blik zijn verlies en winst telt die een schaduw met zich meetorst ken je de zwerver die leeft in ballingschap zijn leven verborgen houdt die ik een naam gegeven heb om onmacht trots te dragen…

de zwever is er weer, te vies om aan te halen de zwerver is er weer in voddenbalen met ogen dof en lippen stuk zijn tanden verloren mompelt hij aalmoes aan eenieder die hem wil horen het losgeld in mijn zak verschaft een schoon geweten zo kan ik rustig verder gaan met patatjes eten de zwerver is er weer, met plastic tassen de zwerver…

Zoals een zwerver die dwaalt door vele straten dool ik in mijn ziel.…

je stem kleurde je de schaduw van mijn denken Met je lief-zijn en je openheid ontsloot je de boeien rond mijn enkels Je sliep in mijn woelen en de nacht leek amper duister Omdat je me met jezelf me door de kloven leidde En je zwijgen verslond het geratel van de soldaten die op me jaagden En hun paarden en hun honden leken net verdwaalde zwervers…

rook opsnuivend Van de bruine drab Onder hem Het rijk belegde broodje In zijn hand Steeds meer mensen Om zich heen Kijkend Neerbuigend kijkend Ontwijkend Ontziend Zijn bezorgde blik Maakt de duif Aan zijn voet Beangstigend Hij bukt zich Maar de vogel vlucht Nog een mens voorbijgaand Onnozel bekijkt hij Het nietszeggende Nog een zwerver…

Zeewind en zon weefden een warme deken stuifzand en helm zongen het requiem meeuwen schreeuwden de mis bij het getijdenorgel van de zee voor een verstilde oude man die zonder hulp gestorven door schoon en ziltig zeezand begraven is. Gekromd zijn handen in een onvertaalbaar teken.…

Met de rug naar gevel en portaal Raadt hij achter elke deur een holte. Langs maanden slingert zijn pad In een vale wolk van stilte Zoals het stof daalt na de sloophamer Een herinnering die je moeiteloos uitveegt In zijn hoofd schuiven velden over elkaar Vallen vluchtpunten samen Waardoor hij verder gaat Tot hij zich binnenstebuiten keert…

verlaat ontsnapt de dolende zwerver aan het straffe land van tegenwind gelijk elk die anders oogt vaak niet wordt bemind en verwordt teneinde tot zijn eigen delver hij gaat zijn weg onbekend met enige verte zijn blik raakt de grond immers die draagt zijn benen waarom verder zien of de toekomst lenen als slechts honger spreekt…

stroomopwaarts in een drukke straat zijn woorden hoorde hij alleen hij sprak ze uit in zacht geluid en vielen snel uiteen als letters op een witte steen gescheiden van hun zin en zwijgend ging hij verder en dan stroomafwaarts kwam hij terug vermoeid maar bij de witte steen sprak hij ze toe en reeg ze weer aaneen en sprak ze uit in mooie…

Smeagoll noemen Ze jou, aanloopkat Die hier naar Me zit te lonken - Zonder huis, Zonder haard, Bloot aan de Elementen dag Aan dag verlangend Naar thuis zijn In de geborgenheid Van mij die om Jou geeft, Die mijzelf ben Als jij bij Mij bent, zoals Jij bij mij Vol vertrouwen Jezelf kunt zijn - En met jouw kop Op…

Achtergelaten Door hen die Jou als een Van hun in huis Hadden genomen Geleidelijk aan de straat Verkozen boven het Stil leegstaande huis, Zit op het stoepje Voor het huis Ons op te wachten Ernaar verlangend Om ons in jouw Huis welkom te heten…

Jij loopt op straat en eet uit een vuilnisbak Slechts een portiek is je enige onderdak Soms zit je op een bank en staart wat voor je uit Je schoenen zijn versleten en in je zak geen duit Mensen kijken je minachtend aan en lopen met een boog ver om je heen En jij je weet niet waarheen Wat is het verhaal achter jouw bedroefde…

de dag is vaal en de steen van stuurloos water net zoals ik heeft hij nog veel te ontvangen maar net zoals ik leeft hij van oude gedachten ik kijk naar hem en naar de tegenspraak hij zwerft al een eeuwigheid het is een lang verhaal maar op een of andere manier kom ik tot rust flinterdun valt het zwarte zand in het ijle hij…

Eenzaamheid had een te diepe wonde in zijn ziel geslagen verlaten in zijn droefheid baande hij zich een weg in het nachtwoud waar hij fantaseerde over erotische dwergen kabouters hielpen hem met het opruimen van zijn verpauperde uitgewoonde woning de huurschuld werd betaald door een stinkrijke mecenas die begon te kwijlen bij de neurotische…

willekeur en zucht en krijgt wat zeker is uit faam en vals gerucht En toch, gaat zij eindeloos op haar pad daar braakt zij gelijkheid voor dit of dat en zij wil wie in haar buurt verkeert, verslaven zij verdraagt geen waarheid in huis of haven want zij wil alleen maar loeren en nooit kijken vrede wil zij niet of voor Wie God is, wijken En ik, zwerver…

de zwerver zijn fiets gemakkelijk naast een plastic tas geparkeerd slaapt onder wakkere wolken een droomloze slaap de stadsmus laat zijn spiedend vogeloog vanuit de heg op een vale boterham vallen de vrouw kijkt betraand door het raam naar de zwerver naar de mus en terug en draait zich om wie overleeft in het landschap van…

eigen broer is thans een zwerver ik zag hem verkleumd op het journaal maar ik kan hem niet meer helpen door schizofrenie spreekt hij een andere taal.…