Alle inzendingen over zomerbries

zachte zomerbries tussen raam en kozijn wiegt versleten spinrag…

Liefde is als een warme zomerbries. Is voor eeuwig nagloeien.…

Een eerste zonnestraal Bedauwd gras Een vogel kwinkeleert De dag begint pas De zomerbries brengt de geur Van haar ranke naakte lijf Haar zachte haar kriebelt mijn gezicht -Ik denk maar da'k nog even blijf…

Gevoel van een warme zomerbries. Dat zorgt ervoor dat ik voor jou kies. Weet niet of je hetzelfde voelt. Hoop alleen dat je weet wat er wordt bedoeld. De stilte zonder jou oorverdovend. Mijn woorden over jou alleen maar lovend. Gevoel van vallen in een eindeloos ravijn. En toch alles doen om bij jou te zijn.…

huppelt een wolkenrei achter de zon voorbij heen op en neer weer zomerbries heeft vrij spel reikkijk verlangend maar laat ze etherische wolktoefjes bewonen mijn kopij spelen op papier weer op en heen neer ik sluit het venster laat ze maar…

Het najaar nadert Met forse schreden Herfstwind die het Overneemt van milde Zomerbries - stormen Zullen ongetwijfeld komen, Ik trek mijn jas van Onverschilligheid aan, Doe de knopen dicht Die niets meer van dit Leven moeten hebben, Slippen die meewarig Het zielloze leven Om zich heen bezien, Ik zet de kraag hoog op Die alle…

Voor elkaar, die ware, verlangde, warme zomerbries vanaf het moment dat hij in haar en zij in zijn ware liefde... in het leven blies.…

geluk bleek toen een zomerbries die zachtjes blies in zwoele nacht een nacht die goed was te verdragen en met een vorm van welbehagen zomerloomte bij ons bracht ach zomers uit vervlogen tijd we zijn je kwijt voor altijd kwijt…

Soms nog, dan een zachte zomerbries. Twijgen wiegen aan hun takken. De was van de buren wappert in de wind. Een kat beweegt sierlijk haar staart, verscholen in hoog gras. Of de schaduwen van de overloop. Als het raam open staat. En tocht met de deuren slaat. Of als halmen van graan naar onweersbuien snakken.…

Dolende over de velden in het prille ochtendlicht vibreren haar woorden over mijn huid als een zachte zomerbries de spanning glijdt van mijn mannelijk lijf ik voel mij één met de natuur en met haar die ik nimmer heb ontmoet een vreemd soort energie maakt zich meester van mij ik geef mij over en laat mij meevoeren naar een plek niet van…

Geen mens zal ons ooit storen op de magische plek langs de rivuier waar zuiderwind waait een koele zomerbries door jouw zilverzachte haren ik raak jouw groene ogen even lichtjes aan jij voelt je verblind door dit nachtelijk elfenkind in dit sterverlichte uur vrijen wij ongezien in gedachten van gevoel beider ziel smelt samen…

voorbij de klap hoorbaar tot in de geest de lichtflits raakt de ziel donder en bliksem val hier voor je neer lachend door de tranen heen vraag ik je wil je meer geef me de donderstorm die nodig is om deze orkaan tegen te houden van de ondergang de storm samen laten samensmelten tot elk bloem en vlinder weer tevoorschijn komt tot de volgende zomerbries…

In de lente is het Zo voorspoedig begonnen De bloesem overweldigt Al het oude, wijst het Donker van de winter Resoluut de deur Het nieuwe leven Gaat los, de knoppen Barsten open Wind, water en warmte Doen de rest - Het fruit begint te rijpen, Wel anderhalve maand te vroeg, Een fikse zomerbries Komt onverwacht, het fruit…

Panta Rhei (bij het beeld Panta Rhei van Martha Waijop) Laat maar komen de storm, ik ben er klaar voor om de wind op te vangen Als de stormwind tegen me aanbeukt veer ik mee als een doek alsof wij samen dansen Kom maar op zomerbries ik voel je warmte al denderen mijn hart weet van geen stoppen te ontvangen van leven totdat ik zo rijk aan…

mistvelden van verleden leggen we bloemen in vorm van kwetsbaarheid pak jij mijn hand vol vertrouwen en laat ik me door je leiden meanderend door stegen van oud bladeren de rode beuken toekomst langs feeërieke zoete geuren van heliotroop en lonicera betoverend als de vrouwelijke kracht van levenslust in vurige zomerbries…

Zijn dag begint met een zomerbries en eindigt met een mijmering. Onder het dak van de sterren, weet hij zich nietig En toch heeft Híj daarboven Grote dromen met hem.…

er hangt een lachbui boven een vergeten regenjas vol verstild verlangen naar een zilveren meisjeslach kinderen spelen tikkertje in het park, de schemering voorbij tot zij roodgeblost berispt door tijd en moeder heerlijk slapen gaan vader leest een sprookje voor over wat er ooit eens was door het open raam waait een koele zomerbries…

Fram is boos en schrijft niet meer, Abri koos een ander En die hebben liefgehad Schreien om elkander, Schreien, schoon de zomerbries Door de blaren ritselt, Want de Duitse bief is stuk En de Weense schnitzelt. ------------------------------------------ uit: 'De kok van Marenbad', 1953.…

als alles in de lente bloeit de zomer binnenschuift en verschroeit tot de herfstwind met tak en blad stoeit en het winterijs ten laatste vervloeit als de lentezon knoppen openbreekt en later de zomerzon venijnig steekt de herfstregen jou en mij doorweekt tot de winter het lijf ruw verbleekt als de lentebloesem openspringt en een zomerbries…

Verstilling ik wil verstilling en bedachtzame, langzame bewegingen fluwelen voetstappen zacht als een zomerbries ogen vol verwondering en het ontluiken van verlangens aan de oever van de zilveren rivier en de bomen, ach ja, de bomen trouwhartige wachters waaronder ik mag schuilen onder een groene keizerskroon luister ik naar hun…

Een glimlachendl gezicht dat op komt doemen, verwaaide zwarte haren in een zomerbries. Een warme band, bekend van lang geleden omvat mijn donker hart dat huilt en lacht in het bewust zijn dat het nooit weer komt. Als stilaan alle tonen zijn vergleden, blijf ik nog even zitten en ik wacht tot in mijn hoofd die stille stem verstomt.…

Als een wervelwind waaiert zij de kamer binnen gaat dan liggen als een zwoele zomerbries Olie op de golven ik word verzwolgen Ik verdrink vrijblijvend, de hardleerse optimist Want godverdomme, godverdomme, godverdomme domme Zij is zo hartverscheurend mooi Zij is zo mooi Als de geur van whisky op een zwoele zomeravond wentelt zij wellustig…

De dagen van ooit zijn vol rust en van staal ook lang genoeg om bij het inwikkelen van het stervende zonlicht roestig de rust te zoeken ongebarsten slingeren de glazen paden door polders en beekdalen elke minuut door het licht verschillend gevormd zoals zwierige linten in een zomerbries onophoudelijk onverwachte danspassen zetten de statige…

Er is een huis uit de schemertijd ver weg in het wazige van weleer met schilfers en scherven in een bont mozaïek boeketten wandelen door de hortus jij zweeft nog altijd door de vertrekken in zwierige japonnen van valschermstof je vult de ruimtes met een glimlach zoals een zwaluw de zomerbries verrijkt je waait notities op elk woord dwarrelt…

groene brede kronen verraste ogen naar een licht- heldere blauwe hemel leiden en lopen langs een smal zandpad waar doorvallend zonlicht groene bladeren bespeelt donkere en felle kleuren grauwe stammen het rijk geschakeerde grondpalet waar donkergroen van mollig mos speelt met glinsterend bruin van afgevallen takken en bladeren zachte zomerbries…

Haar aanwezigheid is als een zomerbries in de grauwe winter. Ze laat lachsalvo's klinken als klaterende watervallen, En vult de stiltes met verhalen die mijn ziel verwarmen. Met haar nabij voelt het leven als een nieuw begin.…

U sprak; “ik droeg dit leven niet als kruis mijn hart was domweg hun tweede (t)huis,” wat was uw ziel vlammend bevlogen, uw woord een zachte zomerbries medicijn zonder schedelpijn “uw traktement” ingetogen. Damiaan van Tremelo - de grootste Belg - wordt zondag 11 oktober eindelijk officieel heilig verklaard.…