Alle inzendingen over zwaait

zij zit in stilte, langs het raam schiet de wereld voorbij foto's getuigen van een heftig verleden, ze kijkt er niet meer naar zij zit in stilte, haar leven is zomaar voorbij gegleden als afscheid glimlacht ze en zwaait achter het raam…

je zwaait en zwaait nadat ik de deur uitstap en nog even over je bolletje heb geaaid ik weet nu het is voor mij als afscheid bedoeld ik reageer misschien wel iets te onderkoeld je zwaait en zwaait nog maar eens een keer ‘k roep nog tot morgen dan zie ik je weer en als ik me heb omgedraaid en een laatste keer naar haar heb terug…

er zwaait een tuinhek open door de wind een vergeten grendeltje voor een verdwenen kind dan mompelt een oudje o lieve heer en slaat weemoedig haar ogen neer er klinkt geen lach geen schoentjes op het grint het is slechts het tuinhek dat zwaait door de wind…

Zij zwaait en lacht, jij zwaait en lacht terug, maar zwaait ze wel naar jouw, of naar die jongen achter je rug. Een brok in je keel, een traan rolt over je wang. Oh god wat lacht ze lief, en je denkt: Ben jij het waar ik naar verlang? Zij praat met hem en hij met haar, he gatverdamme, nu zoenen ze elkaar.…

de magnolia bloeit open zelfs de buurvrouw zwaait naar mij…

de magnolia bloeit open zelfs de buurvrouw zwaait naar mij…

zij zwaait haar kind uit op de weg die het moet gaan straks zal zij hier staan…

en als ze zich dan omdraait weggaat en geen laatste keer meer zwaait dan heb ik het gevoel dat ik meer gestorven ben dan haar…

Het kastdeurtje zwaait heel vroeg open: morgenrood glanst in wijnglazen.…

Avondzon verlicht de toppen van boom en struik als wind takken zwaait.…

Hemelster zo ver De wolken schrijven je naam Mijn hart zwaait terug…

Aan harde woorden heeft ze niets Zij amper zeven jaar Mama is blij boven in de hemel Ze maakt er lekker eten klaar Ze doet de was van engeltjes En houdt de tuinen schoon Ze eten gezellig met elkaar Mama die is doodgewoon Als ze 's avonds buitenspeelt Dan kijkt ze soms naar boven Ze zwaait en mama die zwaait terug Of ze het nu wel of…

de wind waait, zwaait fluistert wat in mijn oor tonen smelten samen tot een gerieflijke trilling roezemoezen in koor takken wiegelen als magische silhouetten ongedwongen vier ik het dynamisch jaargetij ga bloemetjes buiten zetten de wind waait, zwaait wat koel en zacht geruis als een streling, heling een element van vertrouwen bij…

Soms zwaait de zeis langs beide oren en nog kunnen wij het niet altijd horen. Soms zwaait de zeis signalen, flitsend luid maar in andere talen. Waren zij maar verstaanbaarder! Vaak blijven wij met het gevoel achter: te veel tederheid gedoseerd voor later.…

- De schilder zwaait naar Titus.…

het zwarte oog. het gelig wit van levend bot zwaait heen en weer van zeldzaamheid zich niet bewust en slechts zichzelf terwijl het lobbert door mist en dras drukt natte, malse snoet in gras. waar het ook tast daar vind het kruiden, groene scheuten. richt zich op verrast tot aan de punten van het jong gewei het gelig wit van levend bot zwaait…

wind waait boom zwaait ramen, deuren klepperen en laten wat wind binnen komen in mijn kamer herfst in de winter…

Aapje hangt aan de boom, aapje eet banaan, de mensen zwaaien naar hem, aapje zwaait terug, want aapje zit in de zoo.…

Tussen stoeptegels zwaait het ontkiemde boompje sierlijk in de wind met zijn vrije, losse top, 't voetje stevig vastgeklemd.…

Het witte klokje, dat zes fijne puntjes toont, verschijnt bescheiden met sterke trouw, op afspraak: 't lelietje der dalen zwaait.…

Je gaat logeren en hoeft je knuffel niet meer mee Loopt alleen de school in, zwaait nog even vrolijk Op die momenten ben jij groot en ik heel klein…

ze zwaait haar hoofd een beetje los van de knelling plafond muur vloer muur muur plafond linksom een raam rechtsom een geflipte laptop relax…

je blijft achter je zwaait de oversteker uit je bent steeds de een of de ander nooit in één aanblik beide tegelijk niets blijft zoals het was alles verandert het één en het ander…

Jouw hand zwaait, nog even...... Even kan ik je vasthouden, dan..weg. Secondenlang Onbewogen. Ben angstig Angstig, om de stilte die gaat komen.…

daar gaat hij weer, met aktentas en op zijn arm een regenjas hij zwaait afwezig naar een raam waarachter stille schimmen nauw zichtbaar door het glazen glimmen samen zijn met slechts zijn naam.…

Hij werd gepijnigd door protestgeluiden Maar toch is-ie de backbone van het feest (Dat na vanavond af is en geweest) Hij, Piet, amanuensis uit het zuiden Hij zwaait en lacht en geeft de fouten vorm Een opgeklopte vijf december-storm…

Het wordt visueel verdraaid, Omdat de aarde in de rondte zwaait.…

Weerzien is niet vanzelfsprekend en zeker niet alledaags Wie verzekert er dat je degene die je vandaag vol vertrouwen gedag zwaait, waartegen je zegt: tot weerziens, dat je diegene na verloop van tijd heelhuids weer zult zien?…

Na zoveel jaar zie ik je weer je zwaait ik lach en keer me om met beelden van je mond mijn hand je schouder ik dacht de tijd heeft deze dingen uitgewist ik heb me hopeloos vergist: ik ben je nog niet afgeleerd alleen maar leger ouder.…

Na zoveel jaar zie ik je weer je zwaait ik lach en keer me om met beelden van je mond mijn hand je schouder ik dacht de tijd heeft deze dingen uitgewist ik heb me hopeloos vergist ik ben je nog niet afgeleerd alleen maar leger ouder.…