Alle inzendingen over zwanen verdriet

Winter schuilt in haar gebroken vleugels Met zachte tederheid verbergt zij haar tranen die zacht stromen Ik zit en luister naar 't lied van de zwaan dat spreekt in mijn hart verlang naar warmte ik wil haar stem horen 't Verdriet dat sluimert in 't lied van de zwaan die nooit liefde heeft gekend Ik aanschouw je vleugels machtig…

de zwanen de trieste zwanen vissen in rimpelingen van grijs water rank en licht buigen ze het verdriet de grote zijden vleugels ruisen als een weerslag van wat was voorgoed geborgen in het water evenwijdig de stille zwaarden onbeweegbaar zonder gewicht toch voornaam peilloos roerend en wiegen op de donkere spiegel zo…

Witte zwaan Goud omringt En nog steeds in mijn dromen klinkt een lied iemand zingt dat december zal komen Geen verdriet alles blinkt En nog steeds in mijn dromen Klinkt een lied iemand zingt dat december zal komen..…

Zwaan, zwaan, kleef aan, laat me dromend achter j'aan op het wijde water gaan. Zwaan, zwaan, kleef aan, doe me weer opnieuw verstaan hoe 'k kan leven zonder waan; Zwaan, zwaan, kleef aan laat me nimmer stil dan staan, maar in 't wijde water gaan.…

Kijken naar een zwaan sierlijkheid in het water geraakt door schoonheid. Hoe een zwaan vredig en verzorgd als een sneeuwwit stroomlijnt over het spiegelend wateroppervlak waar zij haar vleugels ook regelmatig openvouwt om vormen van windenergie op te vangen tot ze weer in alle rust ontspannen en relaxen langs haar lichaam.…

Het zijn ja zwanen die zo trouw zijn hun hele leven zwanen-lang…

een vlucht zwanen tekent witte wieken in de zwaarte van de lucht eens droeg het meisje paarlen gevlochten door het haar nu staat ze daar en tuurt een koningsdochter in de rouw trouw aan haar lieve broers de wind neemt haar bittere tranen mee gevangen door gespreide vleugels gebaar van welkom in hun harten te lang getart…

Ik zag het mooie sterven Als een stervende zwaan Begaan, opgaan in een ander bestaan Door mijn verdriet heen Bleef de liefde voor het menselijke Voortbestaan De treurnis is gestorven. Er is niets meer......…

zwaan zwaan zo mysterieus laat je niet verleiden die onheilspellende onderaardse rivier af te gaan waar leidt hij heen geesten zullen je bestoken je zult mogelijk worden gebroken zwaan lieve zwaan van Tuonela beperk je enkel tot het zijn van het gezicht de naam die Jean Sibelius heeft gegeven aan z’n symfonisch gedicht…

Dode zwanen in de nacht, zwemmen in het water. Zwart is de nacht, zoals van binnenuit. Leven zullen de zwanen, als de zon weer gaat schijnen. Leven zullen de zwanen weer in mij, als morgen komt.…

Lang bleef het stil op alle landingsbanen Maar 't vluchtelingenbivak stroomde vol Valiezen zonder tenten op Schiphol En buiten 't opvangcentrum blauwe zwanen Zo zonder uitweg, verre vlucht of doel: Een Hotel Californiagevoel ... so far away from LA ... 28 juli 2019…

Zwanen zijn het zwemmen in de Seine Witte zwanen die de rivier ook de dode armen Van de stroom sieren afsteken tegen de spiegel een grijs getinte spiegel De zwarte zwanen zijn opgevlogen elders neergestreken Buiten mijn gezichtsveld de mijne.....…

Diep verborgen in het schaduwrijk gebied zie je tranen om wat is In het licht zie je het niet Niemand ziet het stil verdriet, het gemis Het verlangen gevangen Kleurrijke bloemenpracht fladderende vlinders dansende libellen kabbelend water wuivend riet statige zwanen In lommerrijk gebied zie je al die tranen niet…

Hij slaat zijn vleugels open denkt ik ben een zwaan witter kan het niet de spiegel barst in duizend spatjes zozeer zwaan is hij…

ik kan maar even blijven dag lieve zwaan dag mooie witte zwaan…

De zwanen in een grote groep bij elkaar. In de mist toch nog zo mooi herkenbaar. Zwanen unieke dieren opvallend, mooi met hun verscheidenheid. Deze: dieren doen nooit wat als je maar niet te dicht bij hen komt. Laat ze leven, dan mag je als mens ervan genieten zoveel je wilt. Zwanen, ze zijn te mooi om waar te zijn.…

Zwanen hebben uilen nodig, Om te weten welk jaar het mooiste was.…

Er ligt een gevoelig bezit op een eiland van duisternis met mensen die hun eigen muze zijn geworden en ver over de oceaan praten zwanen over weemoed toen alles nog verdrietig was en stoelen in de keuken kraakten jij bent toegankelijk voor mij je droomt, je wordt wakker je hebt een mening maar je blijft toegankelijk voor mij…

Zou het al zinken en vergaan, Waar bleef de zwaan? Waar bleef de zwaan, De zwaan, dat vrolijke waterdier, Nooit zat van kussen?…

Twee witte zwanen drijven ijdel op de gracht het water rimpelt…

drie zwanen op een rijtje na een zwart op wit vrijpartijtje…

daar hang je dan het web kleeft aan, ook al ben je zo'n prachtige zwaan de brekelijkheid van het bestaan ziet in jou een lelijke eend…

De kraai echter, begreep het niet, een zwaan die kraait met een haan die kipt; dat kan toch niet?!?…

uit het stille heldere water, rijst haar spiegelbeeld hoog statig komt zij langszij haar lange hals gestrekt, de blik op oneindig, zo glijdt zij minzaam voorbij majestueus, als een galjoen haar vleugels als zwaarden rond de boorden gevouwen, het boegbeeld, mooi van vorm lijkt witter dan wit als uit marmer gehouwen in alles rustig en…

Zijn vleugelslag wiekt hoog boven de huizen de nek ver uitgestrekt aan kop Voorlopig nog geen zwanenzang als de verre stemmen in zijn oren suizen Een ogenblik kijk ik naar boven het lange witte lijf in zicht Traag maar soepel in het ochtendlicht bewegen vleugels die goden loven Dan ontnemen daken mijn staren Voorbij is de getergde vogel…

Statig wit glijden Dompelen, kop in veren Eeuwig herhalen…

Glorieus verheven door de lucht Gaan de zwanen in hun vlucht Sierlijk piepend krakend wit Hun halzen golvend in gelid Reikend naar een hun bekend doel Een nabij gelegen sloot of poel Of verder noordwaarts buiten zicht Naar gronden waar hun toekomst ligt Als zielen reizend wonder wetend Zelfverzekerd aan queeste geketend…

De zwanen laat het onbewogen.…

Er is geen mooier en sierlijker dier dan de trotse zwaan die gracieus met haar glanzende veren over het water glijdt, haar jongen beschermend tegen alle gevaren en ook nog trouw en monogaam, kom daar maar eens om bij de mensen, en dan zijn er van die mensen die dat mooie verheven dier durven mishandelen, zichzelf verlagen tot beulen,…

En kalm in hare avondlust bij 't zoet gesching* der mane ligt langzaam drijvend op het meer de dromerige Zwane. De dichterlijke vogel mint het maagdelijke water, en baadt wellustig, spiegelt, drinkt, aanhoort het lief geklater.…