Alle inzendingen over 't Lot

Maar eindlijk wees 't lot aan het kind het gezag; De riddervorst viel in de weiflende slag. Luid zongen de priesters en loofden hun god; Het leger trok op naar het koninklijk slot. En toen zij daar kwamen met luister en glans, Toen wapperde een rouwvlag van toren en trans.…

Een leven als film aan je voorbij Flitsen onvermoed en vanzelfsprekend Soms terloops, soms velerlei 't Gevoel iets te hebben betekent Een wereld door 't lot bezocht Een leven in teken van de waan Ziekte, dood, een stille tocht 't Gevoel machteloos te staan Een kans sidderend van ongeduld De uitdaging zoekend, opgetogen Het idee, in goud…

Er was deze nacht ander weer op til fluisterde een zwervende mistflard De dag ontwaakte zo aarzelend aan 't duister verloor weldra het conflict Ik wuifde naar de verblekende maan tedere liefde had 't lot net beschikt…

't lot is mij gegeven...ik hou weer van het leven en de zomerliefde fluistert .. wil veel liever afstand schrijven.. op de wolken drijven.…

Intussen leunde ik schilderachtig op de tronk Eens duizendjaargen eiks en vroeg mij heimlijk, wat Voor smaak wel 't lot had, dat het aan een veldfles schonk, Wat dromend slechts mijn dichtermond genoten had.…

Dichter van Reading, die vorstlijk beschikte Over schatten van weelde en winst, vóór 't lot Uw wegen wendde waar geen mens het wikte Dat gij zoudt gaan, schamel, beschreid, bespot, Ik heb u zó beklaagd, maar was 't geen waan?…

Ik draai mijn hand om en ik zie een verschrikte blik Onwerkelijk maar zo mooi, dat het bijna echt is…

Laat mijn hersencellen swingen Ik wil niets meer bedwingen Rollen en krullen die mijn leven vervullen Geef me de kracht op te gaan in jouw macht Dat muziek mijn leven wordt Dat mijn leven muziek wordt…

Dienaar, geroepen door 's Heeren genade, PAULUS, Apostel, bezield met de Geest; 't Kruis is uw schild, hoe de wereld u smade, Boeien noch banden zijn 't lot dat gij vreest; CHRISTUS - uw roem - is uw lichtstar geweest.…

Zo zoet als ‘t meisje was geen suiker, Als zij tot mij haar stem verhief, Als zij me dankte voor een ruiker, En zeide : Vriend, ik heb u lief. Ik lach om ‘t lot en al zijn grillen Thans nog als ik aan d’engel denk: Ja ‘k voel dan nog mijn harte trillen, Wat euvel ook mijn lichaam krenk’.…

O Zeus, o Hera, sta ons bij straks drijft Deucalion voorbij het roer ligt stuurloos in mijn hand mijn klauw heb ik aan 't lot verpand Nochtans heb ik één hartewens breng ons naar het theatermens Maestra Felice is haar naam geen pauper maar Napolitaan Zij's inventief als nooit tevoren zoekt voor haar stuk nog tien tenoren zij kan echt…

Maar, als ons 't lot geen tijd onthoudt Om van de zorg te pozen, Wanneer men dan met vrienden kout Of mag met meisjes kozen, Dan is 't de lach, die 't hart ontsnoert, En 't wicht der zorgen met zich voert.…

Geen stromatras, Die d'armen pas 't Vermoeide lijf ten leger was, Hebt gij dáárom ontweken; De krebbe, waar de deugd in rust, Door noeste vlijt in slaap gesust, Kan van uw goedheid spreken. Ja, Slaap! kunt gij (Schoon 't lot ook vrij Balsturig op de stervling zij) Des levens zuur verzoeten; o!…

Wie ’t Licht van Heden Ook juublend eer’, Dit licht doet smachten Vooral – naar meer! Want ach, wat nevel Van Dwaling vlied’ – De Zon der Kennis, Zij schijnt hier niet. Mysterie – ’t leven! Mysterie – ’t lot! Die schepping predikt Geen liefdrijk God. Natuur – wat deert haar Uw vreugde, uw leed?…

wat in 't leven ons doet hopen, ons doet beven, of ons moedloos stil doet staan; hoe gedrukt door 't naar ontberen, of verblijd om 't lot verkeren, altoos zal ons de uitkomst leren: ‘Wat God doet, is welgedaan!’…

Met dit mijn sober deel te vreên, Vermoei ik 't lot niet met gebeên Om 't nutloos meer, 't bedrieglijk beter; Maar dank die 't lastig arbeidszweet En 't armoed-rillen enden deed In 't matig van de thermometer. Thans moog, dit enige is mijn beê, Mijn golfje op de levenszee In kalme zwelling strandwaart rollen!…

Rimbaud, op allen, ook zichzelf gebeten Als op de aartsvijand, strijdend tegen 't lot Van de met spot gekroonden, smaad gesmeten, Tussen de mensen wild verdwaalde God, Liep storm door steppen, steden en woestijnen, Gevloekt, geschuwd door 't rechtgeaarde ras, Leerde in verlatenheid en helse pijnen Dat er voor hem geen plaats op aarde was.…

letterlijk bekijkt, is dat natuurlijk ook zo ’t Contrast maakt me droevig, maakt me bijkans stil ’t Overleven van weer een nacht, is voor hem ’t grootste cadeau Toch is er ’n verschil niet zo groot De vreugde die zo’n kabouter teweeg brengt Als het gemoedelijk ligt te slapen in mama’s schoot Is wat God ouders in beide werelden schenkt Onzeker…

Ach, waarom dit en niet de overmacht Van 't lot, dat zwervend zijn gebied vergroot, Zeilend op bron- en mondingloze stromen, Waar 't leven oplost tot een ruimschoots dromen, En als vanzelve voortvloeit naar de dood? Maar het is goed, in liefdes naam Heb je gekozen en hebt mij vertrouwd.…

Ach, waarom dit en niet de overmacht Van 't lot, dat zwervend zijn gebied vergroot, Zeilend op bron- en mondingloze stromen, Waar 't leven oplost tot een ruimschoots dromen, En als vanzelve voortvloeit naar de dood? Maar het is goed, in liefdes naam Heb je gekozen en hebt mij vertrouwd.…

’t kan zo maar wezen terwijl je dit zit te lezen dat je hart plots besluit oké, ’t is over en uit maar ’t kan ook zijn dat je denkt: fijn de rest van mijn leven gaat nog wat beleven leven is niet altijd kiezen ’t kan dooien of vriezen ook met een leuze als: ga voor je keuze blijft het lot het lot…

ontrukt u 't lot een' vrind, Een vrouw, beminder dan het leven, Of 't waardste pand, het liefste kind. Vlucht dan, reis vrij naar afgelegen staten; Zeil door de middellijn naar 't verre Zuiderland; Hun denkbeeld zal u nooit verlaten, Het staat, het wacht u reeds op strand.…

Het is of vanuit deze haven iets over heel de wereld drijft, waardoor ge, waar u ‘t lot mag voeren, toch altijd in haar omtrek blijft. Het is, of met haar water en wind, zij ons heeft opgevoed in ruimte en vergezicht, de kusten van onze toekomst tegemoet.…

Roofde 't lot mij haar slechts niet! En dàt beeld, mij 't schoonste op aarde, Dat ik omdroeg in 't gemoed Als een onwaardeerbaar goed, En zo trouw in 't hart bewaarde... Vreemd was 't eenmaal aan mijn zinnen!…

Alles bloeit voor 's jonglings schreden; Muzen dalen op zijn stem; 't Lot vervult zijn stoutste beden, Heel de wereld hoort aan hem! De eerste beker die wij drinken Komt der schone meisjes toe, Wie hier niet op mee wil klinken Is de blauwe schenen moe!…

' [Solon:] "O grote koning, u stelt mij de vraag, Indien ik het met uw permissie mag noemen, Naar 't lot van de mens. Ik ken de haat En de afgunst der goden: zij zaaien verwarring. Eenieder krijgt veel te zien in 't bestaan En moet van wat hem niet bevalt of niet zint Van allerlei zien te doorstaan.…

Zwaar drukte 't lot op 't hart der Joodse vrouwe. Nog pas verbrak de dood 't verbond der trouwe, Of, gram te moe, verdubbelt hij haar rouwe Om nieuw gemis: Een zoon, de lust, de troost van hare dagen, Met hem de vrucht, die de echtboom haar mocht dragen, Haar Enige ligt haar van 't hart geslagen: Wat droefenis!…

Bestaat toeval of is alles vooraf bepaald onzichtbare draden verbinden zielen, geven inzicht in dat wat tot dan toe verborgen was gebleven Bestaat God die staat voor liefde en vergeving waardoor geluk eerder haalbaar lijkt dan jezelf verliezen in dat wat leven heet…

't Zijn is verworden tot ik ben of ik was 't Verdriet is verworden tot slikken en 'n traan 't Accepteren is verworden tot 'n leegte niet te vullen Toekomst is verworden tot verwachting en hopen ...…

Je lijkt te spreken in twee talen Ik wens hier maar één van te verstaan Hieraan ontleen ik mijn bestaan Tot je woorden mij zullen vermalen Ik kan nog altijd vrijuit ademhalen Voorlopig schaak je simultaan Maar ooit zal ik de prijs betalen En hieraan ten onder gaan Ik proef je lach nog op mijn lippen Je hoofd tegen mijn schouder aan Het…