Alle inzendingen over OR onmogelijke liefde OR godin

Als het praten stopt, Spreken de ogen. Stilletjes, fonkelend, Smachtend staar ik in je stralende prachtige zee, Wordt mijn waarheid ook de onze? Net als Mark's lovestruck Romeo, Is het moment verkeerd. Ik stap niet uit de schaduw, Maar ik geniet van je lach, Van iedere dag, van het moment, Dat ik met jou zijn mag. Rebelse momenten vragen…

*My formula for greatness in man is amor fati: that a man should wish to have nothing altered, either in the future, the past, or for all eternity. Not only must he endure necessity, and on no account conceal it -- all idealism is falsehood in the face of necessity -- but he must love it. -- Friedrich Nietzsche, Ecce Homo…

Wat rest ons, als bankzitters thuis voor de buis - geen médaille bronze, noch médaille d'or voor de geus van Oranje, geslonken tot muis... geprezen zij 't wonder van San Salvador. mei 2015…

, en de Godin in mijn moeder En laatst zag ik in de weerspiegeling van een raam, de oude Godin in mij…

Was 't eenmalig een one-night stand Een vooronderstelling van ware en oprechte liefde, of Was 't voor nu en vaker? Samen; Gestuurd en geleid door niet-vermoede krachten die Eros, of Was 't heel misschien Aphrodite? Griekse godin van de liefde, die gemeend wil dat goede kunst (zich blijft herhalen)…

Als een godin in ons bed dat nog warm was van de nacht. Ik kon mijn ogen niet van je afhouden en wat ik voelde moest wel liefde zijn, dat wist ik zeker. Want daar had ik tenslotte mijn hele leven over nagedacht.…

Iedere avond als de heldere zon ondergaat en de volle maan opkomt zit ik op haar te wachten op de enige en echte godin van de liefde en ik zal dat eeuwig blijven doen want ze heeft mijn hart.…

De Godin die mij heeft gebaard, is een heilige godin. Hij heeft me kracht gegeven. Zij heeft mij gemaakt, tot wie ik ben. Zij zijn het tot wie ik bid. Zij zijn het die mij troosten. In angstige, eenzame uren, praat ik alleen met hen.…

La fille Flavie s'endormait plus tard en attendant l'aurore d'or. Quelques jours après le facteur local la livrait les fleurs les plus passionantes de la ville: un bouquet de mille tulipes roses, rousses et rouges avec une carte neuve d'importance d'Antoine: "Ma réponse, c'est ta lettre douce, je t'aime."…

liefst Verdringen wij Wijnaldum Memphis Malen De Pay De Roon De Ligt De Boer De Jong De Vrij Oranje's roemloos falen Ongekende averij Er viel geen winst te halen Opnieuw waren de Tsjechen Veel stugger en veel slimmer Veel snuggerder en beter Maar hadden door roodLigt Ietsje meer geluk dan wij So goodbye Frank Good luck in China Or…

Wanneer een rotsblok valt, in onze rimpelloze vijver. Wanneer het licht dooft, aan het einde van de tunnel. Wanneer de zon verdwijnt, achter de horizon. Wanneer we niet langer vluchten kunnen, vallen schellen van verblinde ogen, sterven illusies, nadert de dood, of gloort, o wonder, het dagend levenslicht.…

In mijn droom liep ik in een wildernis. Het was er modderig en kil. Stenen bedekt met mos, ze lagen er roerloos en stil. Er was een werkman met een spa. Ik sprak hem aan: “Er is hier een pad, vroeger wandelde ik daar met mijn man.” Hij zei: “ik weet het niet, ik denk niet dat het kan.” Er was een heuveltje, Ik klom er moeizaam tegen op…

Het onmogelijke werd bewaarheid In een relaas van onmogelijkheid Uitgesproken in bijtende woorden Met open vizier zonder schroom Geen verhaal op fluisterend vertrouwen Warme liefde bevroren wederzijds Slechts blinde woede en verwensing Gegooid met etterend pus brandend in hel En lijdzaam onderga ik dit alles En zie hoe het dons op je…

We zitten daar en heffen een onzichtbaar glas Op de liefde die gekomen is waar er lang geen liefde was.…

ze plaagt mij, steeds weer is ze te jong voor mij en daagt ze uit, vraagt ze om verboden fruit roodwolkend haar en een streep blote buik maar vooral die ogen "dit mag niet mogen "…

Vóór mij, alleen braakliggende gronden met weemoed verbonden. De harde aarde dient omgeploegd, ik verdien het, lang genoeg gezwoegd. Helaas de tijd dringt Ik schuif uit over grint Geen houvast meer De angst komt steeds weer Hulp is er niet Alleen tranen van verdriet Een meehelpende hand Neen bedankt, Dat is mijn eigen land.…

Voel wanhopige twijfel als overdreven goedheid denk aan wilde gebaren van manuscriptachtig voelen wil o god bewaar me liefde ophangen aan het groot kapitaal en lach om de onmogelijkheid van mijn zijn.…

er ontluikt een lotusbloem in haar gelaat tevens mond en hart buiten adembereik haar vrouwenogen zijn het venster op de buitenkant van mijn ziel, inwijkend als een zucht die nooit voorbijgaat diep inhalerend in gedachten te schikken die met ‘t verre water verstillen…

er stapten twee benen mijn lengte voorbij niet alleen hun snelheid maar ook de soepele schoonheid onthutste mij nog was haar blik niet van de horizon geweken zij had mij nog nauwelijks bekeken pas toen ik moest dribbelen stribbelde zij tegen zij was godin in het franse land met mij aan de hand haar zwierige gebaren wezen mij…

vooruit dat het leek alsof jij verder schoof ik heb de grootste twijfels als ik jou zo bezig zie er gebeuren te vaak vreemde zaken en erover liegen kan jij niet woorden als magie en mystiek krijgen in jouw ogen steeds een andere lading mee in vooral door mij niet goed begrepen zinnen diep van binnen voel jij bij mij aan als een godin…

neergelegd ja tegen wind gezegd zonder op te spelen hoorde ik al de groene melodie van velen pas ontloken en nu al in het zonnig koor gekropen in warme vlagen weten zij de muziek te dragen van de eeuwenoude dirigent die elk blaadje persoonlijk heeft gekend in een door schaduw gestreamde versie wordt de zomerzon geëerd zij is de godin…

' de zon stond hoog de wind was een zachte adem die jouw schoonheid met zich meedroeg tot in mijn diepste wezen heb ik je lief ik buig en huil, om jou, jou wees één met mij godin…

Ze is een godin en draagt een sleep van jongens -- als een zwaan-kleef-aan.…

god en godin zoeken de goden niet verzoeken geweten laten spreken bidden zonder bedelen jezelf niet bedriegen anderen niet beliegen trots en wraak trotseren de liefde honoreren waar van vals scheiden veinzen van oprecht met acht lopen op de middenweg…

Waarmee kan ik je nog verrukken Enkel een mand met dode mussen Wat kruisjes als symbool voor kussen Niet eens een trap om fruit te plukken Je hebt mijn Venusbeeld geroofd Het is gedaan met al mijn ooft Het rot, is beurs, de bomen huilen Ik zoek beschot waar ik kan schuilen Hoe sterk was jij in overwinnen Mijn tuin was degelijk omheind…

mijn hart getatoeëerd ik leef alleen voor jou een witte streep die het asfalt verteert de gek zijn goud pyriet is nep,niets voor ons één handicap wij gaan voor het echte goud nooit voor brons in een tijd van onzekerheid tover ik toch een vage glimlach op mijn mond de klok is mijn vriend niet nee het is niemands schuld liefde…

ik zie je na de lange nacht het leven scheppen jij geeft groen aan gras en boom schemert blauw de lucht laat in wit de wolken komen dromend op hun vlucht opent bloemen in de kleur van het seizoen ontsluit het donkere van toen jij schenkt ziel aan alles om je heen zonder jou ben ik in kou alleen jij bent de godin die leven schept…

je kwam onverwacht voorbij veel te vroeg zo bleek later met twee handen nam ik je aan had geen weerstand tegen een onvermijdelijke kater als het eerste bloempje in de lente als de eerste warme zonnestraal na een oorverdovende winter en hardgrondig vertrapte moraal waaraan heb ik jou verdiend mijn God ik kon wel zweven is dit wel normaal…

Dag lief , mijn allerliefste lief, we weten het ligt niet aan de tijd, ook niet aan ons wederzijds verlangen, maar puur, aan de onmogelijkheid…

Dagen zullen nooit sterren strooien vrieskou zal nooit ijs ontdooien nooit zal water niet vochtig blijken of zal vuur de vlam ontwijken Golven zullen nooit zeeën weren storm zal nooit de wind negeren nooit zal nacht met zonlicht komen of zal neerslag opwaarts stromen Cirkels zullen nooit einden weten een uur zal…