Alle inzendingen over OR praten

Waarom die domme vragen Valentijn Ík hoef die keeper toch niet af te bellen Je stelt alleen maar vragen om te rellen Ik geef geen antwoord meer aan zo´n chagrijn Dead or the Gladiolus in Qatar Ook sunder Cillessen come we best far…

woord voor woord spel jij je leven schrijf je geschiedenis praat van je af markeren je tranen waar je was gebleven een ware getuigenis verre van laf woord voor woord verlicht je je zorgen verzacht je je pijnen vergeet je verdriet schonen je tranen wat was verborgen maar altijd blijft schrijnen… …ik wist het niet…

Ik ben het zat zoals iedereen over me praat, ik schijn zelfs de enige te zijn, die geen idee heeft waar het over gaat, maar ik voel ook als enige de pijn! Ze zeggen dat ik je moet vergeten, hoe dom ik omga met de situatie, ik vraag me af hoe ze dat dan weten, of betreft het puur sensatie?…

Als je trilde op de trilling van een ander, in bijna perfekte harmonie, ben je je bewust van de kleinste dissonantie in wat was, je mooiste symphonie.…

Als ik kon zou ik praten met de boom Als ik kon zou ik praten met de wolk Als ik kon zou ik stromen met de rivier Naar ik weet niet waar Dromen van ons samen Voor eeuwig en altijd Tussen bomen en wolken Maar ik zwijg tegen de boom En ik zwijg tegen de wolk En blijf waar ik blijf In stilstaand water…

Je praat zo veel kan het wat minder Je praat zo luid kan het wat zachter Je praat zo schel kan het wat warmer Je praat zo snel kan het wat trager Liever vind ik je als je leest Ik vind je lief als je lacht Ik vind je zo lief in de tuin Bezig met bloemen als je zwijgt…

als je onder vier ogen, intiem, verder praat zwijg je over 't weer.…

is; misschien weet het beven van mijn lenden meer laat de anderen maar praten met hun ontaarde woorden waarmee zij denken de stilte van hun dood te overstemmen maar wij, wij voelen ons nog steeds in liefdestalen thuis.…

Bij elk traantje dat langs mijn wangen vloeit verlies ik steeds weer iets van het leven dat me boeit. Liters heb ik al gehuild om te verbergen wat er allemaal diep in mijn hartje schuilt. De liefde en hoop die er eens zaten, zitten opgesloten in bodemloze vaten. Gevuld maar toch ook leeg staat mijn hart voor een doodlopende steeg…

Als kind leert men binnen een paar jaar praten... Naderhand is het veel moeilijker om te leren wanneer men niet moet praten... want uw woorden zijn net als een boemerang... wat U zegt... komt bij U terug.…

maar jij praat, en praat.. over niets! langzamerhand word ik horend doof.…

Alles wat komen gaat doet jou pijn het zwarte gat staat op wacht slechts denkend op korte termijn ontneemt het negatieve jou de kracht Ik wil jouw onzekerheid strelen genezende gesprekjes uitstrooien jouw gapende wond van angst helen inspiratiesnippers in de lucht gooien Dus ik neem je mee op reis we zullen vast verdwalen in woorden maar…

Je moet wat praten Ook al weet je Niet wat - Praten over alles, Praten over niks, Zo lang het de tijd Maar verdrijft En ik op tijd aankom…

In al jouw heersende stiltes toch heb ik je gekend geweten wie je was de moeder, de vrouw het bevochten verleden altijd weer suste het heden met één vinger op gesloten lippen ssst waar ik speurde tussen de regels van ongelezen bladzijden op afstand bleef je in mijn zoektocht maar soms was het alsof ik iets van een fragment vond in…

ik opende als baby peuter kind had altijd een glimlach omdat men mij dan aardig vond ook vingertjes pootjes en handen voor een aai in plaats van die nat warme kussen met tanden ik heb ze allemaal goed onthouden kinderen mannen en vrouwen toen ik kon praten ben ik ze gaan vragen waarom waren jullie vroeger zo aardig voor…

See How softly The wind blows Through my garden How gently Of love To my roses It speaks Moved By its tender touch, The roses tremble With emotion Or so It seems…

Ach, denk aan Michael Jackson, take it light; it doesn't matter if you're black or white.…

so I guess that thy art incomplete alike or art thou good a friend and thus believing firm applaud thy must Though poetry is not my thing my roerbak sells, thou art buying…

Come rain or shine, het was des kiezers wens Maar of het lukken zal, dat weet geen mens Mede geïnspireerd op het snelsonnet van Jan Bontje en de reactie daarop van Bet Weter…

Het lukt nog niet met die medailleoogst Uit vorm, de berm, de drank, een pols, de regen De tegenstanders zitten ook flink tegen Dus moeten we nog verder, harder, hoogst Maar zonder plak op vlinder, rug of crawl Gaan we voor goud met oeverloos gewauwel.…

Wijd open is de poort. Ontsluit je geest, je hart. Wolken onder hoog blauw drijven bij je binnen. Bomen spreken je aan in hun menigvuldige gedaanten. Een zacht ruisen van varens en grassen begeleidt je stappen. Vogelzang weerklinkt vanuit de struiken. Plots geritsel en dan stilte. In het blarentapijt zie je het leger van een ree. Rimpeling…

ik praat nooit om het praten zelf ik praat als ik iets te praten heb ik klap dicht als de vrouw praat…

Waarom wil je nu pas praten als ik uitgepraat ben met jou Kansen genoeg heb je gekregen Ga nu maar... Zonder mij als vrouw Ik zal mezelf wel redden Geen irritaties meer Geen spanning en geen tranen Die heb ik nu niet meer...…

keuze uit zesentwintig letters daarmee maak je een gekozen woord en toch weet jij mij te vertellen iets dat ik nog nooit heb gehoord ik kan het alfabet zo opnoemen daar is echt niets aan maar wat jij mij net zei kon ik gewoon niet verstaan…

harten laten zich niet storen door praten om zich heen…

Vol door holle klank verbogen Zwaar van leegte Niet ontvangen Hol ketsend echoot de galm Schreeuwend onvermogen Kaatst tussen wanden Kiert door luiken heen Verloren Woorden Lege betekenis teleurstellend de verwachting van het eigen praten…

Zoveel moeilijker Zoveel echter En zoveel harder Dan schrijven Is het om te praten Met minder woorden Toch hetzelfde zeggen Zodat je laat zien Wat je voelt Door middel van praten Door je houding Laten spreken Wat je eigenlijk Nog zeggen moet Maar zo zorgen Dat je toch Uiteindelijk Niet te praten hoeft Spreken van ogen En gebaren…

zo schitterend verlegen herkende ik haar Lady van de liefde schoonheid troostend in schimmige nacht nam ze mijn te grote hand en ik vertelde haar met zachte vingers ‘iets harder door verlaten nacht‘ mijn angsten teleurstelling onmacht ‘ik dreig een kluizenaar te worden de harde maatschappij die ik veracht’ en zij luisterde liet mij praten…

Wij praten gelijk de zee ik de golf die wegtrekt jij de golf die terugkomt een onafgebroken gaan en komen soms woest schuimend soms zacht ruisend maar altijd klimmen naar de top op zoek naar de verzoening altijd als één eindigend nooit alleen.…

Er is maar één manier Praat met me Ik verdrink In de woorden Die voor jou bestemd zijn Laat me praten Ik kan niet meer ademen In de storm Van ongeordende zinnen En de regen van letters Open je mond En verlos me Van de zee Van rondtollende gedachten Die op mijn schouders rust Mijn hart verdrinkt En ik wil alleen maar praten Dat…