Alle inzendingen over het ritme van een s

je zet je koptelefoon op in gedachten verzonken de muziek weet je te vangen in de trance van je emoties je hebt moeilijke tijden gehad en je weet het komt goed de muziek op zijn hardst je proeft een vleugje van ontspanning je weet alles veranderd per seconde, elke dag net als de ritme van de muziek…

tik tak de wereld draait om mei tik tak de zomer waait in mij tik tak ik stuur de wolken aan tik tak alles raakt mij aan tik tak zonlicht vangt mijn haar tik tak mijn hart klopt en tintelt maar tik tak ik roei van heg naar steg tik tak boot en water drijven me zachtjes weg tik tak de zee wast mijn oren tik tak alles…

Ze zong een liedje, dat niet iedereen Een toekomst heeft of nog een plek zal krijgen, Maar hoe? Daarover bleef Madonna zwijgen, Toen viel zij achterover en verdween. Maar na de klanken die zij heeft gekweeld, Lijkt háár rol wel als éérste uitgespeeld.…

De wilde honing ruikt sterk naar vrijheid, stof pleegt verraad aan de zonnestralen, jonge meisjes dansen God's weidsheid op het gezang van de nachtegalen. Tevergeefs tracht het Romeinse gezag ongewist zijn handen schoon te wassen; op het plein klinkt het boze hoongelach op het ritme van de dansers' passen.…

Een vrouwtjesbonobo, een echte spetter, Zo 'n apenoogverblindend lekker stuk, Die heeft het in haar leven razend druk, Zij domineert zich in haar groep te pletter. Een rode kont en welgevormde kuiten, Geen kunst daarmee je schoonheid uit te buiten.…

Dromen van verborgen werelden gezang in droefenis gehuld klanken die weerkaatsen tegen oude gewelven Ritselende gewaden van mannen die hun gezicht bedekt houden heen en weer deinende gewaden vol van het ritme het ritme van hun gezang.…

van de lendenen metafoor het luistert er naar de roffel van vroeger era's terug toen we nog dansten om de regen…

De kledingwinkels (jippie!) mochten open Een hele maand heb ik die afgesjouwd Zwaar hijgend kreeg ik bijna een burn-out! Helaas, een jurk met zakken kon ‘k niet kopen Dus ziet u mij alweer op een terrasje Met truttig maar onmisbaar damestasje…

waar in de stille verlatenheid mijn nachten eenzaam blijven niets van wat gedroomd mij de herinnering schenkt aan die enige hoop in de vertwijfeling van tranen die zachte geborgenheid van momenten samen zijn waar de stilte wijkt in het gefluister van jouw hart ik luister naar het ritme herinner mij die nacht…

Laat je gedachten zweven op het ritme van de wind laat je emoties maar gaan en voel je weer even kind Laat de zon je verwarmen met haar goudgele stralen niet denken aan de zorgen die in je hoofd blijven malen Proef de stilte van de natuur ruik de geuren van het bos denk nu maar eens aan jezelf en laat even alle problemen los…

Seksuele spanning zich kan ontladen Niemand ons kent niemand ons vindt Vrijend in het zweet kunnen baden Vingers bespelen de lijnen van lust Jouw lippen opgezwollen zacht rood Geile glanzende ogen staren weerloos Als ik sensueel kronkel op je schoot Jouw mond glijdt langs mijn borsten Ik slaak een verlichtende hese zucht We bewegen in het ritme…

een gevaarlijk soort alg beïnvloedt het ritme van de menselijke natuur hij bepaalt stiekem ongemerkt jouw keuze op den duur en dat zit me toch zo aller akeligst dwars want van enige beïnvloeding was en ben ik al mijn hele leven wars en het lijkt misschien overdreven of toch niet hij bepaalt grotendeels wat je wel of niet krijgt te zien…

sensuele vormen Spreken duidelijke lichaamstaal En haar doordringende ogen Spreken boekdelen, non-verbaal Met beide voeten op de grond Maar m’n hoofd in de wolken Haar geur van extase Laat mijn afrodisiacum kolken Ontkiemt een passioneel verlangen Puur in naaktheid gehuld Voeden in mij ieder hunkeren En tarten mijn geduld Zij danst het ritme…

jacks strak om het warme lijf herinneringen in de zakken de thee was lekker, wafels met roomboter en poedersuiker muziek van Simon & Garfunkel ‘ at the zoo ’ versnellen stappen over het strand tegen de wind armen wijd open als een vlieger ‘ i do believe it’s true ’, je lacht op afstand tegen de golven, we gaan sporen voorbij, verzanden…

Het ritme van de aarde Balanceert op een Uniek evenwicht Van licht, lucht en leven, Van eb en vloed Van zon en maan Van dag en nacht. We hebben maar één aarde, Die op dit moment Naar de Filistijnen Wordt geholpen Door het mensbeest Met zijn onstilbare honger Naar meer, meer, meer.…

jij kende door het strijken van handen de meegaandheid van letters en woorden naar alle standen soms waren ze tegendraads en werd hun plaats ter discussie gesteld door de rest van de aanwezige tekst dan zat jij met de handen in het haar omdat vaak het ritme en de klank zo goed pasten bij elkaar chaos in alfabet en syntaxis…

tijd kun je niet stoppen langs dag en nacht met sterren als lichtbakens geniet je in stilte zou je wel willen walsen op de liefdeswind zwevend op het ritme naar hemellichten die jou de weg zullen wijzen wordt vreugde opgewekt tot leven en louter dynamisch innemend…

eerst komt de tijd alles voor de eerste keer een eeuw van onzekerheid wind waait wolken heen en weer dan een huis vol armen en benen de tijd van geen tijd luchten wisselen en wenen leven blijft verrassen je denkt ik heb het door maar alweer is het me een paar stappen voor onverwacht gul getracteerd in de wieg een nieuw wicht in…

Waar schaduwen zonnestralen temperen voor koelte tegen middagzon wind zacht tot bries doet slinken strelend water tot kalmte maant stromend naar zee van rustige deining denkend aan ochtendkoele oevers waar warm bruisend water eigen ritme slaat.…

wij tuurden samen naar de einder ik zag nog zon en jij zei dat het donkeren al begon het zachte licht bescheen warm je gezicht jij rilde even alsof de kou je al deed beven wij zijn gaan lopen ieder in zijn eigen pas op een ritme waarin handen zich niet samen wilden schikken nog overbrugt mijn lach het niet meer kunnen raken onafhankelijkheid…

Soms is je ritme van slag lijkt de juiste toon maar niet te vinden zit je in een andere maat vibreert je gevoel daar op een andere golflengte dat voelt dan als eeuwig maar blijkt achteraf toch kort gelukkig kan je ritme ook weer gaan kloppen zolang je hart nog klopt…

in ontdekken ken ik geen bestemming stroom mee in eigen ritme soms ademhappend om unieke schepping…

Af en toe leer ik het ritme van de regenpijp kennen. De wind blaast ze naar mij toe. Een tapdans van kleine indrukken. Donkere wolken geven gevoel een ander geluid. En als het licht komt sta ik onder een waterval van opperste bezieling.…

wijl herinneringen dromen fluisteren dragen wolken regendruppels aan ze tikken op het zolderraam een eigen melodie…

ik waaide met wat woorden hing er een wimpel bij we zwaaiden of het zo hoorde zomaar een gedicht van mij met een fris applaus dat voorzichtig doorzichtig werd verwaterde tot handgeklap dat nauwelijks warmte gaf in een toch opwindend ritme ontdekkend dat is het…

daar sta je dan in jouw omkaderd stukje wereld voor eeuwig vastgepind in de tijd een onschuldiger onwetender zelf naar de toekomst te zenden voor toekomstig bewijs dat je ooit dit ook was objectief gezien een flits en voor eeuwig is je plaats en tijd vastgelegd het recht om te zijn het recht op jouw verhaal je bent nu een ander en toch…

Dagelijks gaat zij in vierentwintig uur rond; ondersteunt zij het ritme van mijn hart, van schemering tot ochtendstond.…

Geen maat houden, kon hij die geen maat kon houden mateloos verliefd op de nacht desolate romantiek vreemdeling ritme, ritme en nieuwe woorden in de gewaarwording diepere zelf gemaakte melancholieke melodieën mateloos verliefd op de romantiek ritme, ritme, oude zonden en doedelzak muziek voor de bohemiens nu het vallen der bladeren…

Laat mijn armen jou verwarmen zoet je dromen tot mij komen in dagen die te snel vervagen roep ik jouw naam, wil mij verstaan. Hoor mijn welgemeende woorden mijn gebaren in klare taal laten ze jou mogen bekoren liefste voor mij ben jij speciaal. Zolang al wil ik je beminnen 't genot van strelende aanraking intens gevoel zo diep van binnen…

Een feestdag met parades, toespraak, staatsie O wat een held is Poetin, imposant! Humaan helpt hij het Oekraïense land Bevrijdt dat met succes van elke nazi Gewichtig praalt hij nu, die kloeke reus Met zijn loodzware, ellenlange neus…