Alle inzendingen over 17e eeuw

Bij 't opene venster Pierrot, zo bleek Alsof al het bloed uit zijn wezen week, Staat te dromen in 't licht van de maan En Colombine triest, ontdaan, Zit te schreien. Pierrot voelt de honger en kommer niet Want nu van de maan het blank schijnsel vliet Voelt die dichter zich koning te rijk, Maar Colombine zorgelijk Zit te schreien…

In maanlicht zag ik opvaart van gedaanten doorschijnend wit – wentelend nu de wegen tot in eeuwen der eeuwen?…

Dit zwarte gat, mijn handicap, die samen optrekkend met mijn ziekte weet wat sterven is Een nakende dood vele jaren en zoveel eerder dan gepland hoewel een eeuw lang is Een Eeuw ja Een eeuw is lang, maar niet met aftrek van diverse decen- nia, of wel...?…

Men mach den nuwen tijt Wel bekinnen overal: Die voghele hebben delijt, Die bloemen ontspringhen in berch en dal; Waer so si staen, Si sijn ontgaen Den wreden wintre diese qual. Ic ben ontdaen, Mij en troeste saen Die minne jeghen mijn ongheval. Nu hevet mijn ongheval Sine heervaert ghesticht op mi,…

De eeuw is nog pril...…

de stenen voelden warm aan in hun teruggetrokken groeven het metselwerk was half vergaan maar de muur is blijven staan ik zag woorden van de tijd in overleven opgeschreven raakte aan emoties van het vroegere in herbeleven las de eeuwen uit het boek dat generatieslang is bijgehouden ben een geworden met getrouwen vanaf het…

Een halve eeuw, bijna, is zij nu dood. Zo lang leef ik, ten dele, buiten westen. Een halve zoon, schrijvend in ademnood. Mijn woorden zijn haar stoffelijke resten.…

Een sneeuwkerstkaart is zó 2010 Die wil ik deze eeuw echt niet meer zien…

Het jaar achttienhonderdvijfenvijftig schenkt de Papoease wildernis een lichtstraal; daarin glanst Gods Woord vol onversaagde taal, die het duister vorst, het verguisde wenkt. De Blijde Boodschap wordt geweerd of gekrenkt... Toverpriesters horen een nieuw verhaal, willen strijd, sterken hun geheime zaal. Zijn angst en liefde door elkaar gedrenkt…

Op de strenge diepzeebodem door beschermend duister omgeven ligt al honderd jaren het wrak van de Titanic zijn boeg en wanden slapen dof _ bruingekleurd grillig en verweerd door onoverwinnelijke vraatzucht van ontelbare dwergplantjes daarbinnen verblijft het gebeente van zeelui en reizigers die een verborgen graf kregen dat sterke herinnering…

Wij zijn zo jong niet als wij doen geloven. Ik ben: hoe oud wel? jij haast twintig jaar. Achter dit lage voorhoofd, onder 't kroezig haar dat al je kammen breekt, drijft wèlk bereeknen boven? Je weet, men moet niet altijd geven na beloven, 't gevaar van geven is dat elk bezit weegt zwaar. Je hoofdje waakt, waakt sedert lang, nietwaar? De…

Op Mijner Wereld regel-rechte banen Pronk-volkren trekken op ter Kathedrale Kaproen, pij, toog; kazuifel, filigrane Mijter; dorpers-rood, rood van kardinalen. In val en dreun van canonieke schalen, Man-basse', in wierook knapen als sopranen; Naar 't donker dienen boven de missalen Schreed heer en knecht, met kruis, reliek en vanen Al boven…

Voor de eeuwen, de vrede en gelukzaligheid die nog zullen komen, ik hoop ze door te brengen in jouw warme nabijheid.…

Die ooit de Kracht van leven Had, groeide van Oud hout naar nieuw, Werd stilaan door De eeuwen ingehaald, Schoonheid die zich Toont op ons pad, Verrassing van leven Gevat in steen En wij die ons Verbonden voelen Met elkaar en met jou, Liefde die doorgroeit Door de eeuwen heen…

wiekende reiger fluisteringen van het riet de trage deining van het water als de borstkas van een slaper gelukkige reus we peddelen voort op bootjes van berkenbast een verre grutto…

.* de stadionbouwers welbedeeld In Qatar, met Van Gaal, komt ver De Leeuw Mét rouwrand, in het debacle van de eeuw *In tegenstelling tot…

Een halve eeuw , dat lijkt een hele tijd Maar vijf keer tien lijkt niet zo veel Bewaar alleen het allerbeste deel En niet de uren van angst en spijt Verman, de beste jaren komen nog Ervaring is met geen geld te koop Laat uw energie de vrije loop Want rimpels zijn slechts gezichtsbedrog Plan en doe vooral je eigen ding De lat moet echt niet…

Het stof der eeuwen neem ik af, zo blijft alles bij het heden.…

komen eeuw na eeuw gehoorzaam aan het recht en de belangen die hen dreigen met de sterke arm de harde hand en een uitgerukte tong…

          Men moet in allen tide      Der minnen wesen blide      Ende hare volghen in elke side, In allen weghen daer si gheleidt;      Men moet hare leven blide Ende den rouwe dan also na ghereidt. (Men moet ten allen tijde blij zijn om de liefde en haar overal volgen, langs alle wegen waarop ze voorgaat; men moet om haar blij zijn…

Het windje, zoel van bloemengeuren, streek Mij langs de warme wangen, zwaar en loom, De bijen gonsden om de lindeboom, Vlak bij mijn open venster, en ik keek   Doelloos naar buiten, waar ik bij de heg Aan de andere zijde van de eikenlaan, Je moeder langzaam langs haar bloemen gaan, En toeven zag en uitzien langs de weg. En, toen je kwam, en…

Ik durf met mijn denken Uw smart niet genaken, Niet aan te raken Uw droefenis; Hetgeen mij zou troosten Licht zou het u krenken, Het teerste en brooste Dat in u is. Ik zie uw verklaarde, Uw stilfijne trekken, Die, wat ze bedekken Aan wanhoop en strijd, Verheerlijkt belijden En dankbaar aanvaarden Het gevensbereide, Dat in ons schreit…

Hoeveel meisjes heb je bemind, wereld-kind, hoeveel liedjes van verlangen, mocht je vangen? Hoeveel meisjes ik beminde, welgezinde, vraag dat aan de nachtegaal in de groene loverzaal. Hoeveel liedjes ik wel ving, allerliefste lieveling, vraag dat aan de regendroppen, die zacht kloppen. Licht als lachen, droef als wenen, zingend door…

Mijn lief is blij, zij lacht en zingt En schittert in de zonneschijn; Als zij zó héél mijn leven zingt Kan nooit mijn leven lijden zijn. Ja! zang en lachen duren kort Als bloemen in de zomerdag; De zomer sterft, de bloem verdort: Zo sterft der mensen zang en lach. Maar nu der zonne gouden val Vloeit langs gelaat en blinkend kleed, En zij…

Wend naar mij toe uw moe en droef gezicht Gerimpeld in de dagelijkse zorgen; Verstrakt in nijpende angst om brood voor morgen; Verkrompen in een klein-gekozen plicht. Wend naar me toe uw ogen zonder licht, Kleurloos en dof in kasse' als opgeborgen; Verschuwd in blikken die zich werend worgen In vrees voor àl wat in de toekomst ligt.…

'k Liep langs de landen zo stil voor mij heen En aan de hemel reeds d' avondster scheen, 'k Floot zacht een deuntje en ik neurde en ik dacht Aan het mysterie van nad'rende nacht,.... 'k Zag in de verte in een donkere laan Naar 't stille kerkhof twee minnenden gaan, Peinzende vroeg ik mij glimlachend af Waarom de liefde zoekt 't…

Wie arbeidt werkt aan zich en wie de kunst Ziet als zijn arbeid werkt zich op tot God. Zijn leven wordt een eng en streng gebod; Een strevend geven zonder éne gunst. In zijn gedachten, in zijn daden, streeft Hij steeds gedreven door dezelfde trouw, Gelijk in liefde streeft de reine vrouw, In vol geloof aan hem wie zij zich geeft. In hem…

Ik heb u niet genoeg bemind, Mijn jonge jaren. Ik speelde met u, als een kind Met groene blaren. Ik wist niet dat in u bestond Wat ik steeds wachtte En immer zocht en nimmer vond, In u verachtte. Nu ben ik als een die verkreeg Zonder te weten Het liefste waar zijn hart toe neeg, En 't was vergeten. U die ik niet begrijpen…

Als ik rust op 't doden-kussen Als mijn ogen niet meer zien Als mijn oren niet meer horen Zal er éen, o éen misschien Brand van ziel en zinnen blussen Lopend tussen 't zonnig koren Met mijn verzen 't leed t' ontvliên. Verzen, duizend verzen schreef ik Voor mijn ziel gestalte kreeg, Nú was 'k al te zeer van woorden Dán van…

De blanke bloem, geboren In 't witte morgenlicht, Sluit bij het dagvergloren De blaren dicht. Maar 't gouden hart blijft gloeien In de ambergele kluis, Die lauwe geure' omvloeien En nachtgeruis. Zó is mijn ziel een bloeme, Wier fulpen urn omvat Wat mensentong niet roeme: Haar zonneschat.…