Alle inzendingen over Aambeeld

een blauwe hemel spoelt de regen mijn tranen het dal in waar rivieren stromen naar oceanen van verdriet vermengd met bloed van onschuldigen verlaat de zon ook weer deze dag en in het bange duister begrijp ik de bleekheid van de maan als hij in de nacht de wereld aanschouwt en het zwart verlicht door vonken die wegspringen van het aambeeld…

. ---------------------- uit: 'Aambeeld', 1998.…

Het wegdrijvend gedonder oostwaarts herken ik als onze eerste opschudding die boze impulsieve ongeremde galm die zich verbergt in een aambeeld. De kleuren die jij nalaat aan de horizon is de herinnering aan onze verzoening als mijn eerste handgeschreven pleidooi met als titel de schoonheid van jouw naam.…

de mond vol hebben wij van vrede en vrijheid van verdraagzaamheid ook het denken doen echter wil nog niet zo lukken op bestelling krijg je het niet vrijheid noch vrede het is noest werken met aan het aambeeld het ambacht van verdraagzaamheid vrede is geen situatie het is ons doen en ons laten ons handelen jegens elkaar beginnend met…

Verandering van staal, trekt het smidse aambeeld verblindt het gebeitel ongeloofwaardig betrouwbaar de hamer. Een grote kracht duwt omver, slijpt gierig diepe fijne gravures bijhorigheden onschatbaar veel harder dan ruwe diamant. Zie dan de kracht van natuurlijke paarden vele malen sterker met hun wilde ondiepe glans.…

nog niet koud als de donderwolken zich verweiden Aan elke druppel hangt een wit woord dat ik in onvruchtbare grond gezaaid heb het heeft zich verhangen als een magneet de terugreis, het land van onontkomelijkheid Is het uitgeklaard zoals een schim uit het verleden Weids her en der als gaten in de sokken de herinnering bar als een aambeeld…

. ------------------------------------------ TERUG NAAR STALIN Met in zijn hoofd Karl Marx als lichtend voorbeeld Verliet de nietsnut vroeg het seminarie Vond heiligen en dode talen larie En smeedde 't volk met hamer op zijn aambeeld Paranoïde goelag-escapist Heeft zo miljoenen Russen 'uitgewist'…

. --------------------------- uit: Aambeeld, 1998.…

het vertrouwde ritueel: voordat de reus met vlammende ogen dreigt ze te brandmerken en de kinderen joelend de smidse uithollen zijn ze de halfduistere magische ruimte binnengedrenteld langs de geblakerde muren tot bij de zwoegende blaasbalg tot bij het vuur tot bij het aambeeld waar het gloeiende ijzer vorm krijgt tot bij het sissende…

Een lentevroege morgen nog zonder breuk of smet ik heb met mijn penseel en pen een breuklijn ingezet, de gedachten als aambeeld op de werkbank van de dag.…

In knus aansluipende schemer laaien de vlammen van het smidsvuur vol arbeidsdrang, laten hun welluidende knetterzang langs aambeeld, handen en wachtend bier waaien. Om de schuimpul blijft rossige gloed draaien, trilt telkens blij verrast, dan even bang.…

Ziedaar hij waart weer rond de goeie herder de goeie koeienherder van het land van weidemelk en honing en zo verder hij melkt de koeien tot hij niet meer kan Ziedaar de koeien languit in de stal amechtig en in katzwijm voor het aambeeld en mill de melker denkt in elk geval dat geen der dames zich bij hem verveelt Ziedaar de goeroe…

. ----------------------- uit: 'Aambeeld', 1998.…

me in Onder dons en haren en huid Huiverend voor een bang begin De haard gaf gensters af De hond die aan mijn ijsklompen sliep Sloeg kermend op de vlucht Mijn bibberkoorts leek een teken Een opwelling van sterven Alsof een fossiel Een reus van was Een grijnzende smid In mijn rug ging kerven Met een rood zinderend mes Het hoofd op het aambeeld…

De rappe stem van hamer en aambeeld waait over de heuvels om mee te zingen met roepende bomen, danst in kringen onder jong avondrood, dat lokkend laait.…

Mijn kleine kamer, mijn laag huis, Eng en vertrouwlijk als een kluis, Waarover zich van wand tot wand De grijsheid van de zoldring spant ; Buiten de drempel het gebloemt, Dat 't aambeeld en de hamer roemt, Het goud, waaruit het is gesmeed, De vinger, die zijn drift bestreed; Opwaarts, gebeeldhouwd in het groen, Een eedle boog,…

Een vuurvliegje die haar stem niet kan laten horen, schelpen en het aambeeld van de oren blijven onbewoond, geluid en stilte blijven gelijk, hun vleugels opgevouwen, mondjesmaat zonder klank of dank.…

tijdelijke doos gegeven een paar koperen schellen die de hand vult met een paar vingers ingehouden spanning, woede of flauwte het teveel aan zweet onder zwarte nagels de lijven stijf getrokken onder de dogma's en de was d'as weer een ander verhaal voor de duur van een paar propere sokken wil het linkeroog het rechter wel gedogen op het aambeeld…

(Miles Davis) lippen trillen tegen de tuit de klank dringt hoog en helder door een fluwelen boor graaft een gang door het smeer schampt het aambeeld, schendt het weefsel in het tere slakkenhuis van mijn oor in een hecht spel, een kwintet met drum en bas, piano en sax dwingt hij me op een dwaalspoor cool jazz en groove en funk ken eerst…

te vergeten Maar ze weten steeds beter mijn zwakke plekken en steken Hun knekels in mijn cerebellum, frontale kwab of hoe Al die onderdelen in die kelder daarboven ook mogen heten Ik hoopte dat die lelijke littekens op den duur Zouden genezen of tenminste verbleken Maar er heerst een hardnekkig echo In mijn buis van Eustachius, hamer en aambeeld…

in het weerzien hameren gedachten als slagen op het aambeeld, roodgloeiend is het ijzer en toch vormt het zich als water in de positie van waar het moet zijn ach, deze zinnen beslagen het festijn van toen, allerlei gebeurtenissen tonen in mijn hart nog het pure broederschap dewelke wij ervoeren doch, het weerzien had geen “ statement…

Met z'n armen, taai lijk vlegels, wonk de smid op hen en stond, vaste, vóór z'n stalen aambeeld, lijk genageld aan de grond. In z'n vuisten, zat 'n tange, die 'n gloeiend ijzer greep en het, lijk 'n rode kreefte, tussen heure benen neep.…

bloed offerden in felle fascistische gloed als inkt voor de treurnis van de genocide geloof de getuigenissen in beelden en woorden die tank stond echt klaar het bericht is wel waar Davids ster smeult nog na in de walm van moorden ook getuigen zijn daar en de waarheid is naar nu hamert honger een continent naar het noorden slaand op het aambeeld…

En handen worden er aambeelden zwart. En de mensen die daar komen komen nooit meer terug naar de bewoonde wereld. De waternimfen kunnen je naar deze gevangenis van ijs ontvoeren. Vraag dan ook nooit een kam van hen.En borstel nooit hun mooie haren tot ver over hun heupen.…